Αν σε αφορά η κουλτούρα του ίντερνετ, αν σε ικανοποιεί η αμυδρά ρετροφουτουριστική εικόνα μίας κλασικιστικής μαρμάρινης προτομής σε ένα ψηφιακό γαλάζιο και ροζ φόντο, αν θέλεις να ακούσεις αλλοιωμένη soft jazz, new age και pop των προηγούμενων δεκαετιών, τότε μουσική για 'σένα είναι το vaporwave και η εμφάνιση του Blank Banshee στο Six d.o.g.s. ήταν το μέρος για να χαθείς στα κύματά της.
Η ψηφιακή γενιά έχει μυστήρια αίσθηση της αισθητικής και του χιούμορ. Βλέπει τα πάντα μέσα από ένα πρίσμα ειρωνίας (περισσότερο εκλεπτυσμένης απ' ό,τι νομίζουμε) και χτίζει την τέχνη της με κομμάτια μυριάδων αναφορών απ' το παρελθόν, ασκώντας κριτική στην καθεστηκυία τάξη. Έτσι και με το vaporwave: τα παιδιά του Tumblr, του Bandcamp, του Soundcloud και του 4chan, καταλήγουν στην υπνωτική τους μουσική μέσα από εικόνες των Windows του ’90, βλέποντας καχύποπτα τον ύστερο καταναλωτισμό και καπιταλισμό. Ένας από τους σημαντικότερους εκπρόσωπους αυτής της σκηνής, λοιπόν, ο Καναδός Blank Banshee, πέρασε μια βόλτα από τη χώρα μας για να μας χαρίσει λίγες στιγμές βύθισης στον περίεργο κόσμο της vaporwave.
Την περασμένη Τρίτη, η οδός Αβραμιώτου γέμισε με ένα πλήθος ανθρώπων που μιλάνε την παγκόσμια ψηφιακή γλώσσα με τεράστια άνεση, γράφουν τις κοινοποιήσεις τους με τεντωμένο, ακατάληπτο τρόπο και ήταν έτοιμοι να χαθούν στον ωκεανό της μουσικής του Καναδού. Τη βραδιά ξεκίνησε να ζεσταίνει στα decks ο «δικός μας» † ime94 μέχρι να βγει ο headliner (λίγο πριν τις 11), δυστυχώς όμως δεν πρόλαβα παρά το φινάλε του set του, μπαίνοντας στο Six d.o.g.s.
Αν και σύντομο, το set του Banshee περιλάμβανε τα γνώριμα samples, πετσοκομμένα, απλωμένα στον χώρο και μπλεγμένα με τα εξαιρετικά ρυθμικά του κομμάτια, αλλά και τα φουτουριστικά instrumentals του. Κάποιες παράδοξες επιλογές –όπως η χρήση των ίδιων drum samples– αντί να ξενίζουν τον ακροατή, έκαναν το αυτί να δέχεται το μουσικό αφήγημα του Καναδού ως κάτι συνοχικό και ολοκληρωμένο. Κι όλο αυτό ανυψωνόταν με τη χρήση των φωνητικών, με αναφορές σε hip hop και μίας rap σε βαρβιτουρικά.
Ο μασκοφορεμένος μουσικός φορά κουκούλα, η οποία καλύπτει το ενδεδυμένο ως ντισκομπάλα πρόσωπό του –μια στάση ειρωνίας από μόνη της. Θέλεις ή δεν θέλεις να γίνεις ευδιάκριτος; Παρόλαυτα, πίσω από τον υπολογιστή του, ο Blank Banshee γίνεται το κέντρο του μουσικού σύμπαντος, έχοντας επάνω του όλα τα βλέμματα του κοινού. Κι έτσι εξαπολύει κομμάτια από το αγαπημένο πλέον Mega (2016), όπως και από το Blank Banshee 0 (2012), τα οποία σε κάνουν να θες να χορέψεις, αλλά και να ηρεμήσεις. Μα, πάνω απ’ όλα, σε κάνουν να θέλεις να μαστουρώσεις.
Η όλη βραδιά, βέβαια, σε έκανε επίσης να αναρωτιέσαι αν ο Blank Banshee –και κατ' επέκταση το vaporwave– είναι κάτι παραπάνω από ένα ιντερνετικό meme. Μετά από τη συγκεκριμένη live εμπειρία, πάντως, βεβαιωνόσουν πως ο Καναδός έχει να δώσει κάτι παραπάνω στο κοινό, από ένα μουσικό χαλί που να ταιριάζει στα λεγόμενα «aesthetics» τους. Ίσως γιατί φτιάχνει ήχους που συχνά δείχνουν το μέλλον της ηλεκτρονικής μουσικής.
{youtube}_8UGxPxYZS4{/youtube}
