Με νέο και δυνατό άλμπουμ στο ρόστερ τους (Death Song), οι Τεξανοί Black Angels ήρθαν μία ακόμα επίσκεψη στο Principal, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τους απολαύσουμε. Κατεβήκαμε λοιπόν 2η φορά για λογαριασμό του Avopolis σε συναυλία τους, παρέα με τη Μυρσίνη, για την ανταπόκριση.
Εναρκτήριο live της σαιζόν για τη Θεσσαλονίκη, μας επεφύλαξε και μία έκπληξη: το Principal έχει πλέον αλλάξει χώρο και βρίσκεται στο Fix, δίπλα στον χώρο του Factory of Sound. Χωροταξικά μου άρεσε περισσότερο, μιας και είναι πιο καλά κατανεμημένο. Για τα υπόλοιπα, ο χρόνος θα δείξει.
Αυτή τη φορά, όπως συνηθίζεται τελευταία στα events της πόλης, όλα κύλησαν ρολόι: οι Dead Ends ανέβηκαν επί σκηνής μόλις 10 λεπτά μετά την ώρα που είχαν ανακοινωθεί (δηλαδή στις 21.10) και οι Black Angels αντίστοιχα στις 22.10.
Οι Dead Ends από την Καβάλα άφησαν τις καλύτερες των εντυπώσεων στο κάτι παραπάνω από ημίωρο που έπαιξαν support. Ο ήχος τους ψυχεδελικός, έχοντας σαφείς επιρροές από τους Doors μα και από άλλα συγκροτήματα της εποχής. Πολύ καλή παρουσία και καλά προβαρισμένοι, χωρίς ευτράπελα, αποδείχθηκαν ιδανικοί για να ανοίξουν τους Τεξανούς. Τα συγχαρητήριά μου.
Πολύ δυνατοί ήταν όμως και οι Black Angels, πράγμα άλλωστε αναμενόμενο για όσους τους είχαν ξαναδεί. Το εναρκτήριο λάκτισμα δόθηκε με το “Currency” από το τελευταίο άλμπουμ (υπέροχο) και συνεχίστηκε με τα "Bad Vibrations" και "Prodigal Sun". Αν κρίνω μάλιστα από τις τελευταίες τους συναυλίες, μ’ αυτό το τρίπτυχο ανοίγουν κάθε φορά σ’ όλη τη νυν περιοδεία.
Η συνέχεια δόθηκε με 2 ακόμα κομμάτια από το νέο άλμπουμ, για να επανέλθουμε στο “I Hear Colors”, πριν συνεχίσουν εναλλασσόμενοι από τραγούδια του Death Song σε επιλογές από παλιότερες δουλειές τους. Κάπως έτσι το βασικό set τελείωσε με τα “Comanche Moon” και “Life Song”, έχοντας κρατήσει 1 ώρα και 10 λεπτά.
Επανήλθαν φυσικά για encore, το οποίο περιλάμβανε τα “Estimate” και “Death March” και έκλεισε με το εκπληκτικό “Young Men Dead”. H διάρκειά του ήταν περίπου 20 λεπτά, δίνοντάς μας στο σύνολο μια συναυλία 90 λεπτών. Λίγο για μένα προσωπικά, μιας και το γκρουπ έχει καλό υλικό, ικανό ώστε να βγάλουν αρκετά μεγαλύτερη συναυλία.
Το παίξιμο φυσικά υποδειγματικό: δεν περίμενε κανείς τίποτα λιγότερο με τέτοιους μουσικούς. Ο ήχος αρκετά καλός, αν και στα βαριά περάσματα είχα την αίσθηση ότι μπερδεύονται τα όργανα μεταξύ τους. Βέβαια, ο χώρος ήταν καινούριος (όπως είπαμε και πιο πάνω), οπότε βλέπουμε. Το μόνο που πραγματικά με ενόχλησε ήταν ο ανεπαρκής κλιματισμός, που έκανε την ατμόσφαιρα δύσκολη από ένα σημείο και πέρα.
Αυτή τη φορά, ο κόσμος ήταν εμφανώς λιγότερος σε σύγκριση με τον Δεκέμβρη του 2014, όταν είχαμε ένα Principal εντελώς γεμάτο από την ώρα που έπαιζε το support και μετά ασφυκτικά γεμάτο, σε βαθμό σαρδελοποίησης. Αντίθετα φέτος ήμασταν σχετικά άνετα στις πρώτες σειρές και δεν χρειάστηκε να ανοίξουν καν το πατάρι. Από μια άποψη αναμενόμενο: μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, δύσκολα πηγαίνει κανείς δεύτερη φορά στο ίδιο συγκρότημα. Από την άλλη, η τωρινή συναυλία άξιζε περισσότερο μιας και το Death Song είναι αρκετά ανώτερο άλμπουμ από το Clear Lake Forest του 2014 (τουλάχιστον κατά τη γνώμη μου).
Το θετικό ήταν πάντως ότι είχαμε πολύ μεγαλύτερο ποσοστό φανατικών φίλων της μπάντας και την άνεσή μας να χαρούμε τη συναυλία. Το αρνητικό, ότι σε τέτοιες περιπτώσεις γίνεται όλο και πιο δύσκολο να δούμε δυνατά ονόματα στη Θεσσαλονίκη.
Σε γενικές γραμμές, ήταν ένα αρκετά ικανοποιητικό άνοιγμα της χειμερινής σαιζόν, όχι όμως και μια κορυφαία συναυλία. Καλή «σχολική» χρονιά να έχουμε λοιπόν και εις ανώτερα!
{youtube}qt2erfsqcLs{/youtube}
