Ο Blaze Bayley υπήρξε στη δεκαετία του 1990 ένα από τα πιο συζητημένα πρόσωπα της metal σκηνής. Μεγάλο θέμα βλέπετε η διαδοχή του απόλυτου metal frontman της απόλυτης metal μπάντας και μάλιστα εν μέσω της πιο μαύρης και εσωστρεφούς περιόδου του «αρχηγού» Steve Harris. Έτσι, λίγο η πολυπλοκότητα και η εσωστρέφεια του X-Factor (1995), λίγο οι αφελείς συγκρίσεις με τον Bruce Dickinson, οδήγησαν σημαντικό μέρος της metal κοινότητας στο συμπέρασμα ότι η αποκαθήλωση της Σιδηράς Παρθένου είχε ξεκινήσει, με μοιραίο πρόσωπο της ιστορίας …τον Blaze!
Βεβαίως, 20 και πλέον χρόνια αργότερα, οι Βρετανοί ζουν και βασιλεύουν και η περίοδος εκείνη αναγνωρίζεται πια ως βάση της πολύ επιτυχημένης δεύτερης καριέρας τους. Όσο για τον Blaze Bayley, αν και δικαιωμένος, ουδόλως στάθηκε να πουλήσει το διάσημο παρελθόν του. Αντιθέτως, συνέχισε να κάνει με μεγάλη συνέπεια αυτό που ξέρει και αγαπάει: να παράγει σωστό και τίμιο βρετανικό metal!
Έτσι, έφτασε στην κυκλοφορία του 8ου προσωπικού του δίσκου, με τη διεθνή προώθηση του οποίου να γίνεται αφορμή για μια πανελλήνια τουρ 11 στάσεων(!), με βασικούς συνοδοιπόρους τους φουλ ανερχόμενους –αν και φαινομενικά παράταιρους στην όλη ατμόσφαιρα– Maplerun. Η είδηση του ερχομού του υπήρξε φυσικά εξαιρετικό νέο για τους απανταχού Μεϊντενάδες. Παρόλα αυτά, το μεγάλο γκελ φάνηκε ότι συνέβη στο ηλικιακό γκρουπ των «περίπου 35», αυτό δηλαδή που τον έχει συνδέσει με την πρώτη real time επαφή με τους Iron Maiden. Μιλάμε, αν κατέβαζες τις αφίσες από το Κύτταρο και κρέμαγες πανό «Reunion αποφοίτων της τάξης του 1998», πάλι μέσα θα ήσουν...
Την αρχή στη βραδιά έκαναν 2 μπάντες της ελληνικής heavy/power σκηνής: οι νεοφώτιστοι Hailsteel και οι μπαρουτοκαπνισμένοι Marauder. Οι μεν πρώτοι, με τον μετεφηβικό ενθουσιασμό τους, όρμησαν στη σκηνή και παρουσίασαν το μεγαλύτερο μέρος του επερχόμενου ντεμπούτο τους, φανατικά προσκολλημένοι στο δόγμα «Raw, Rapid, Aggressive» και αδιαφορώντας για τυχόν τεχνικά λάθη και ηχητικές ατέλειες. Μέσα στον ορυμαγδό, ωστόσο, μπορούσε κανείς να δει ότι ούτε οι συνθετικές ιδέες τους λείπουν, μα ούτε και η εκτελεστική ικανότητα.
Setlist
Wings In The Sky
Game Over
Tanks In The Streets
Defenders United
Warrior Of The Sea
Raw Rapid Aggressive
Breaking the law (Judas Priest διασκευή)
Hailsteel
Από την άλλη οι Marauder, χρησιμοποιώντας την εμπειρία τους και διαλέγοντας μερικές από τις πλέον πιασάρικες συνθέσεις τους, κέρδισαν με ευκολία το σιγοντάρισμα του κοινού στα ρεφρέν, έστω κι αν σε σημεία έδειχνε να τους λείπει λίγη ενέργεια. Το φινάλε τους δε, με το …δημώδες “The Greek Revolution Begins”, δημιούργησε στις μπροστινές σειρές καταστάσεις βγαλμένες απευθείας από τη μάχη της Αλαμάνας.
Setlist
Metal Warriors
Free like an eagle
Son of thunder
Predators
The return of the warrior
The fall
The Greek Revolution begins
Με αυτά και με αυτά όλοι είχαν μπει σε κλασικομεταλλικό mood, αναμένοντας τον «κορυφαίο του χορού». Ώσπου εμφανίστηκαν οι Maplerun για να μας δώσουν, από το πουθενά, τα σαγόνια στο χέρι. Με ένα ηχητικό μείγμα από το progressive των Tool, τη ζούρλια των System Οf Α Down και την ενέργεια της Bay Area σκηνής, αλλά και με την ποιότητα του ήχου να αγγίζει το τέλειο, έκαναν μια απολύτως πειστική εμφάνιση, καταφέρνοντας να καθηλώσουν το κοινό, που αρχικά τους αντιμετώπισε με σχετική απάθεια. Δεν ξέρω αν μπορούμε να μιλήσουμε με σιγουριά για το next big thing της ελληνικής σκηνής, ωστόσο αν μια μέρα δείτε το νέο τους άλμπουμ Partykrasher να κάνει βόλτες στα charts Ευρώπης και Αμερικής, μην σας κάνει εντύπωση.
Setlist
Give it to you
Keep On Staring
When you are down
Bombs
For you
Toxicity (SOAD cover)
Partybomb
Εγγλέζος όνομα και πράγμα, ο Blaze Bayley ανέβηκε στη σκηνή στην ώρα του. Και αφού πρώτα μας ενημέρωσε ότι «βρίσκεται κοντά μας για να καταστρέψει την Αθήνα με τη δύναμη του metal», έδωσε εντολή γενικής επίθεσης. Η αλήθεια είναι ότι, συνοδευόμενος από τους παιχταράδες Chris Appleton (κιθάρα), Martin McNee (μπάσο) & Karl Schramm (ντραμς), δηλαδή την καλύτερη μπάντα που είχε ποτέ στη μετά-Maiden καριέρα του, δεν χρειαζόταν να ανησυχήσει και πολύ για την τελική έκβαση.
Με μια setlist που εναλλασσόταν ανάμεσα στις προσωπικές του δουλειές και στις ημέρες των Iron Maiden, ξεσήκωσε με ευκολία τον κόσμο, ο οποίος φυσικά στα SOS θέματα τύπου “Futureal”, “Clansman” και “Virus” έδειχνε άριστα διαβασμένος, τραγουδώντας κάθε λέξη από τους στίχους (και ενίοτε τις γέφυρες), τα σόλο και τα τριξίματα των χορδών. Και αν αυτό ήταν αναμενόμενο, εκείνο που έκανε πραγματικά εντύπωση ήταν η συνεχής κίνηση του Bayley στη σκηνή, η αδιάκοπη διάθεσή του να επικοινωνήσει άμεσα με τις πρώτες σειρές και πάνω από όλα η εξαιρετική κατάσταση της φωνής του. Δείχνει να περνάει μία από τις καλύτερες φάσεις της καριέρας του και για όποιον ξέρει τις προσωπικές δυσκολίες που έχει βιώσει, αυτό είναι ένα πολύ καλό νέο.
Το επί σκηνής φινάλε της βραδιάς ήταν κάτι παραπάνω από ικανοποιητικό: “Man Hunt”, “Man Οn Τhe Edge” και “Lord Οf Τhe flies”, συνοδευόμενα από ισχυρές δόσεις αυθεντικού βρετανικού χιούμορ (μέχρι και ότι θα ομορφύνουμε αν τραγουδήσουμε μαζί του μας είπε ο αθεόφοβος!), αλλά και στιγμές σχολικού χαβαλέ μεταξύ των μελών της μπάντας. Ήταν ό,τι έπρεπε για να φύγουν όλοι ευχαριστημένοι.
Παρόλα αυτά, το γκραν φινάλε έλαβε χώρα λίγο μετά το σβήσιμο των φώτων, στο πίσω μέρος του Κυττάρου. Εκεί δηλαδή όπου στάθηκε ο Blaze αμέσως μετά το τέλος για να σφίξει το χέρι καθενός fan ξεχωριστά και να ευχαριστήσει για τη στήριξη, που του επιτρέπει να ζει κάνοντας αυτό που αγαπά. Αποδεικνύοντας ότι η αξιοπρέπεια και η τιμιότητα που τον χαρακτηρίζει ως καλλιτέχνη, δεν είναι απλά επαγγελματική επιλογή, αλλά στάση ζωής.
Εις το επανιδείν, Blaze! Έστω κι αν δεν το είπες, το ρολόι θα δείχνει πάντα …2am.
Setlist
Endure and Survive
Escape Velocity
Futureal
Blood
Silicon Messiah
Fight Back
Virus
Calling You Home
Stare at the Sun
The Clansman
Man Hunt
Man on the Edge
Dark Energy 256
Encore:
Lord of the Flies
A Thousand Years
{youtube}ymH5gK8QL7M{/youtube}
