Ο πρόλογος περί της ανόδου του doom/sludge/stoner/psych ρεύματος είναι πια καθιερωμένος, μιας και οι περισσότερες μπάντες της επικαιρότητας που μας επισκέπτονται σταθερά, τείνουν να ανήκουν σε αυτά τα πεδία. Φαινόμενο στυφό για όσους παραξενεύονται, αναρωτώμενοι πώς αρκετά υπερτιμημένα σχήματα τυγχάνει να χαίρουν τόσης εκτίμησης μεταξύ των αξιόλογων, τουλάχιστον όμως φαντάζει θετικό: δείχνει δηλαδή ότι υπάρχει μια νέα τάση στο μεροκάματο, αντί των συσκευασμένων προϊόντων μιας brand-name αλυσίδας.
Βέβαια, θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει το μεμονωμένο ορισμένων περιπτώσεων, αλλά μερικά ζητήματα είναι και θέμα προώθησης ή του τι ακριβώς επιθυμεί ο ακροατής εκείνη τη στιγμή. Δεν θεωρώ τυχαίο, κοινώς, το ότι αρκετός κόσμος κατέκλυσε το An Club σε μια βραδιά Πέμπτης, παρά τις συναφείς συναυλίες σε αντιπαράθεση –με τη δημοφιλέστερη να είναι η αντίστοιχη των Planet Οf Zeus την Παρασκευή. Παρόλα αυτά, τα πράγματα έμοιαζαν να λειτουργούν ευνοϊκά, με τους Half Gramme Of Soma να διαπράττουν ένα άνοιγμα άκρως συμβατό με την ίδια τη φύση του event. Είναι αλήθεια πως, στην εφαρμογή, στερήθηκαν τη γλυκάδα από τις μελωδίες τους, πάντως η διασκευή τους στο "Rock 'N' Roll" των Motörhead αναπλήρωσε τα δέοντα στη σκηνική τους πυγμή.
Ένα κοινό χαρακτηριστικό που αναδύουν οι περισσότεροι Aμερικάνοι της συνομoταξίας των Elder, είναι οι τσιμπεντολιθέ δεσμοί μεταξύ των κλιμακώμενων, συναυλιακών τους vibe. Δεδομένου πως αρκετοί καλλιτέχνες της ίδιας ηπείρου οργώνουν ανά τακτά διαστήματα τις τοπικές τους σκηνές, οι ευρύτερες γεωγραφικές περιοχές προσφέρουν τις απαραίτητες βάσεις προς σύσφιξη μιας άρρηκτης τριγωνικής χημείας. Είναι αλήθεια, άλλωστε, ότι μια καλοπροβαρισμένη τριάδα δύναται να συγκροτήσει το σύνολο των επιρροών της πιο μαζικά, σε αισθητικό επίπεδο. Έστω και αν η απουσία ενός τέταρτου μέλους λειτουργεί ανασταλτικά στη σκηνική της παρουσία καθαυτή.
Το δυστύχημα με την περίπτωση των Elder είναι πως ο ήχος στο An Club δεν προσέφερε τα αναμενόμενα, μιας και, σε αναδρομή, η απουσία ενός ευδιάκριτου όγκου αναπληρώθηκε από μια fuzzy θόλωση. Όχι πως ο ήχος ήταν απαραίτητα κακός: απλώς οι βελονιές της μοναδικής τους κιθάρας κατέληγαν φλύαρες, με τρόπο που εμβάθυναν υπερβολικά σε μια «τρίπι-ροκενρολλ» αίσθηση, αντί της πηγαίας μομφής του doom. Οι ίδιοι βέβαια παραμένουν από μόνοι τους ταξιδιάρικοι, δίχως αμφισβήτηση περί αυτού. Απλώς η διαφορά έγινε πιο αισθητή στο απογραμμάτιστο encore, στο οποίο ο ήχος τους καθάρισε σε ενθουσιώδες σημείο.
Είναι λογικό όλα τα παραπάνω να σας ακούγονται λίγο αποθαρρυντικά. Παραμένει γεγονός, όμως, ότι η μεγαλύτερη μερίδα του κοινού απόλαυσε τη βραδιά, ενώ και οι ίδιοι οι Elder έπαιξαν εν τέλει δίχως σταματημό. Όμως γεγονός είναι επίσης ότι ως στούντιο περσόνες απορρέουν πιο πλούσιο ήχο, σε σημείο που θα τους απολάμβανα πολύ καλύτερα σε ένα φεστιβάλ, αντί ενός δικού τους headline show. Παρόλα αυτά, μιας και επέδειξαν αειθαλή στοιχεία θέλησης στο An Club, θα διατηρήσω τις επιφυλάξεις μου μέχρι την επόμενή τους συναυλιακή προσπάθεια. Δεν θα είναι άλλωστε η πρώτη φορά που μια εμπειρία μας βγαίνει ισχνή, λόγω ατυχών συγκυριών και αθέμιτων ζητημάτων ήχου.
{youtube}PPUQCGmG0-Y{/youtube}
