Το δεύτερο προγραμματισμένο ραντεβού του αθηναϊκού hip hop κοινού με καλλιτέχνες από το ρόστερ της βρετανικής δισκογραφικής High Focus ήταν κανονισμένο για την παραμονή της φετινής 28ης Οκτωβρίου, 7 μήνες δηλαδή αφού οι Four Owls τίγκαραν το Gagarin για ένα εκρηκτικό live (δες εδώ). Στον τόπο του εγκλήματος ήρθε τώρα ο Dirty Dike, παρέα με τον Jam Baxter, μέλος των Dead Player και ομόσταυλο στη High Focus.
Η λίστα βέβαια των ονομάτων της βραδιάς δεν σταματούσε εκεί, αφού θα βλέπαμε επίσης την Αμερικανίδα MC Reverie να μας ξεναγεί στη θηλυκή πλευρά του hip hop, μέλη των Ολλανδών Da Shogunz, καθώς και δύο ελληνικά ονόματα, τη Mi55t και τον Raptim. Το εγχώριο κομμάτι της βραδιάς θα 'θελα πολύ να το παρακολουθήσω –ειδικά τη Mi55t, η οποία έχει κερδίσει κάμποσα views με το βιντεοκλίπ του “Βλέπω Τη Λάμψη”– όμως λόγω εργασίας στάθηκε ανέφικτο.
Η άφιξη στον χώρο συνέπεσε με την εμφάνιση του Corto Maltez, μιας όμως και στη σκηνή βρέθηκαν μαζί του τόσο ο BlabberMouf, όσο και ο DJ Propo'88, μπορούμε να μιλήσουμε για ένα μίνι Da Shogunz σκηνικό. Παρέα τους ήταν μάλιστα και ο δικός μας Sifu Versus, ενισχύοντας τη 1990s boom bap εντύπωση του σετ, που δεδομένα βέβαια αγαπούν όλοι τους, κρίνοντας από τις μέχρι τώρα δουλειές τους. Ενεργητικοί και με διάθεση να δυναμιτίσουν το κοινό, το κατάφεραν με άνεση, ειδικά στις στιγμές που επιδείκνυαν στο μικρόφωνο τα flows-γλωσσοδέτες τους.
Η συνέχεια άνηκε στη Reverie και στη DJ της, οι οποίες ήχησαν μία ταχύτητα πιο αργές, συγκριτικά με τους Ολλανδούς. Έτσι, το μομέντουμ του αναβρασμού που δημιουργήθηκε στον κόσμο κάπου χάθηκε, χωρίς πάντως κάτι τέτοιο να σημαίνει πως η Αμερικανίδα δεν ήταν καλή –το ακριβώς αντίθετο. Με ήχο που έμπλεκε τη golden era με τις σύγχρονες τάσεις στον ευρύτερο χώρο της μαύρης μουσικής και με δεδομένη την αγάπη της για την Jean Grae (από τον τρόπο που ραπάρει), η εμφάνισή της στάθηκε ως μία μείξη από στιγμές δυνατές και προσπάθειες πιο εσωτερικές και μελωδικές. Το τελικό αποτέλεσμα ικανοποιητικότατο και χορταστικό, με μόνο αστερίσκο το ότι έπρεπε μάλλον να προηγηθεί του Corto Maltez και της παρέας του στο line-up. Έστω κι αν τώρα λειτουργούμε ως μετά Χριστόν προφήτες.
Τη σκυτάλη ανέλαβε αμέσως μετά ο Jam Baxter, ο οποίος φάνηκε κρεπαλιασμένος ήδη από τις πρώτες του στιγμές επάνω στο σανίδι. Αυτό βέβαια δεν τον εμπόδισε να μπει στη ζώνη όταν έπρεπε να γκαζώσει, καθώς η όρεξή του για ρίμες δεν μετριαζόταν από εξωτερικούς παράγοντες. Ως live MC δεν έδειξε ικανότητες αρκετές για να τον βάλουν στην αφρόκρεμα των ράπερ του χώρου του, όμως το τσογλαναράδικο attitude, οι έξυπνοι και χωσιματικοί στίχοι του, τα σκοτάδια που φέρνει με τη μουσική του, κέρδισαν τελικά το παιχνίδι. Ειδικά σε στιγμές όπως το "Husk" –με το ομιχλώδες beat και την εξαιρετική μελωδία του Hang– στην εκτέλεση του “Brains” που ξεσήκωσε το σύνολο της αίθουσας ή όταν αποφάσισε να βουτήξει στο κοινό, δεν γινόταν να μην τον παραδεχθείς.
Ο Dirty Dike, από την άλλη, ανέβηκε στη σκηνή ως ο απόλυτος άρχοντας της βραδιάς, τόσο λόγω σειράς εμφάνισης, όσο και αντίκτυπου στους παρευρισκόμενους. Γι' αυτό άλλωστε και γνώρισε την αποθέωση κατά την είσοδό του και είχε συνεχές νταβαντούρι από κάτω, καθ’ όλη τη διάρκεια του set. Με ένα στυλ τύπου «δείχνω βαριεστημένος, αλλά ήρθα να σας κάνω να κουνηθείτε» και με τις ενδιάμεσες μεταξύ των κομματιών συνομιλίες του με τους θεατές, αποδείχθηκε επικοινωνιακός και με όρεξη για αλληλεπίδραση. Εκεί στην αρχή, μάλιστα, παρέδωσε και λίγα μαθήματα περί jungle στους νεότερους, ενώ τα είπε και με τους γκραφιτάδες της αίθουσας σχετικά με το writing. Ηighlight των αντιδράσεων που προκάλεσε κατά την παραμονή του στο σανίδι του Gagarin ήταν βεβαίως η στιγμή που μια ενθουσιασμένη (προφανώς) θαυμάστρια του πέταξε το... σουτιέν της, με τον ίδιο να αντιδρά χιουμοριστικά.
Συχνό σημείο όπου ξαπόσταινε όποτε ήθελε να πάρει ανάσες (ή απλώς να αράξει) ήταν ένα από τα μόνιτορ, εκείνο στη μέση και λίγο αριστερά,. Όταν βέβαια βρισκόταν επί τω έργω την ίδρωνε τη φανέλα και το ίδιο συνέβαινε και με τον κόσμο. Στο “How Many Dikes”, ας πούμε, το sing-along πήγε σύννεφο, ενώ στο "Return Of The Twat" επικράτησε ο απόλυτος πανικός στην αρένα. Στο δε “Ten Dike Commandments” θυμήθηκε την εμφάνιση των Four Owls στην Αθήνα, προτού το α-λα-DJ Premier beat γεμίσει με μπασαδούρα την αίθουσα, με τα scratches του DJ Sammy B-Side ν' αποτελούν ιδανικό συμπλήρωμα. Ο Jam Baxter βγήκε τότε κι αυτός έξω για μια (παραπάνω, για να είμαστε ακριβείς) χείρα βοηθείας, ενώ ο Dirty Dike συνέχισε ακάθεκτος, στους ίδιους εκρηκτικούς ρυθμούς.
Κάπως έτσι, λίγο πριν το ρολόϊ δείξει 2 μετά τα μεσάνυχτα, η εμφάνιση της αγγλικής «Κουκουβάγιας» ολοκληρώθηκε εν μέσω γενικού ενθουσιασμού και χειροκροτημάτων, τόσο στον κυρίως χώρο, όσο και στον εξώστη του Gagarin, ο οποίος είχε μαζέψει κάμποσο κόσμο. Με τέτοια απόδοση από πλευράς καλλιτεχνών και τέτοια ανταπόκριση από πλευράς κοινού, δεν είναι νομίζω τολμηρή η πρόβλεψη πως, πιθανότατα, αυτή δεν είναι η τελευταία φορά που βλέπουμε καλλιτέχνη της High Focus στα μέρη μας.
{youtube}1XnIEq3m2Kc{/youtube}
