Κοιτάς για παλιότερες συναυλίες του Sivert Høyem. Για να μην πάμε πολύ πίσω, βλέπεις ότι (με ή χωρίς τη μπάντα του) έχει έρθει το 2011, 2012 και ξανά φέτος. Ανήκει όμως σε εκείνους τους καλλιτέχνες που, όταν ανακοινώνονται, δεν λες «πάλι», αλλά ρωτάς «πότε παίζουν;». Και με τη συναυλία της Πέμπτης από μέρες πριν sold-out, η ακύρωση της Πάτρας και η προσθήκη δεύτερης μέρας στην Αθήνα αποδείχθηκε ό,τι έπρεπε για το κοινό που ήθελε να τον δει και δεν είχε καταφέρει να βρει εισιτήριο.
Support έπαιξε ο Remi –δηλαδή ο Άγγελος Κυπριανός– ο οποίος, συνοδεία της κιθάρας του, μας διηγήθηκε ιστορίες γραμμένες με βάση τα ταξίδια του σε διάφορες πόλεις της Ευρώπης, όπου συνήθιζε να παίζει μουσική στον δρόμο. Τα τραγούδια του έχουν στοιχεία από blues, folk και country, με πιο χαρακτηριστικό το “Here I Talk About Angels”. Ευπρόσδεκτη στάθηκε όμως και η διασκευή στο “To Love Somebody” των Bee Gees, καθώς κι εκείνη στο “I Put A Spell On You”, ενώ πριν το τέλος μας ρώτησε εάν προτιμάμε να ακούσουμε Tom Waits ή Johnny Cash. Κάποιοι φώναξαν και τα δύο, κέρδισε όμως το “Green Grass” (του πρώτου). Για το τέλος κράτησε το “The Gospel Of The Road" και με αυτό μας αποχαιρέτησε, μετά από 50 λεπτά στη σκηνή.
Ελάχιστα λεπτά αργότερα, όλα ήταν πια έτοιμα για τον Sivert Høyem, με τον κόσμο να βρίσκεται ήδη σε εγρήγορση και πριν το εναρκτήριο προηχογραφημένο intro που ακούστηκε στις 9+30. Ο Νορβηγός και οι μουσικοί του βγήκαν σημειώνοντας δύο γκολ από τα αποδυτήρια, ένα με το "Majesty" των Madrugada κι ακόμα ένα με το "Give It A Whirl" από τα προσωπικά του. Πίσω μου κάτι κοπέλες φώναζαν κάτι του στυλ «θα κόψω τις φλέβες μου», «τρελαίνομαι» και άλλα τέτοια, το βασικότερο όμως ήταν ότι οι περισσότεροι στο Stage Volume 1 ήξεραν κάθε στίχο, κάθε μελωδία και δεν σταμάτησαν στιγμή να τραγουδούν. Η καινούρια του κυκλοφορία Endless Love σε άλλους άρεσε και σε άλλους όχι και τόσο, πάντως όσα κομμάτια ακούσαμε από εκεί –όπως το ομώνυμο ή το "Wat Tyler"– βρήκαν την ίδια θερμή ανταπόκριση με τα παλιότερα. Από τη μπάντα του, εντύπωση έκανε ο ντράμερ με το στιβαρό του παίξιμο, καθώς και ο Christer Knutsen, ο οποίος, εκτός από τα keyboards, αναλάμβανε και τον ρόλο του 3ου κιθαρίστα.
Όσο συνεσταλμένος είναι ο Sivert Høyem εκτός σκηνής, άλλο τόσο μεταμορφώνεται πάνω σε αυτήν. «Γεμίζει» το σανίδι απλά και μόνο με την εκφραστικότητά του, τον τρόπο με τον οποίον παίζει με τον κόσμο και πάνω απ’ όλα βέβαια με τη χαρακτηριστική του φωνή. Ακόμα και όταν για λίγο έμεινε μόνος με μια κιθάρα για μερικά τραγούδια, είχε τον τρόπο να καθηλώσει το κοινό. Δίνοντας μια συναυλία από όπου φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείψουν κομμάτια όπως τα “What's On Your Mind?” και “Honey Bee”, μα που μπορούσε πιστεύω να είναι εξίσου απολαυστική και δίχως τέτοιες βάσεις στο παρελθόν.
Ο Νορβηγός μας αποχαιρέτησε με “Inner Vision”, αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να μην φωνάξει ο κόσμος για encore. Όπως και έγινε ασφαλώς, με το συγκρότημα να βγαίνει ξανά με το “Where Is My Moon?” και να φεύγει ξανά με το “The Kids Are On High Street” από Madrugada. Θα βγούνε όμως, δεν θα ξαναβγούνε; Το παρατεταμένο χειροκρότημα «ανάγκασε» τον Høyem να βγει και πάλι για το “Moon Landing”, με το οποίο και ολοκληρώθηκε οριστικά η συναυλία, μετά από 2 σχεδόν ώρες. Ακολούθησαν ευχαριστίες, χαιρετούρες, ο Christer Knutsen να πετάει στο κοινό ένα λουλούδι που είχε στο σακάκι του και ραντεβού για την επόμενη μέρα.
Φεύγοντας, άκουσα αρκετούς να λένε ότι θα πήγαιναν και την Πέμπτη. Και τρίτη μέρα να υπήρχε, πάλι γεμάτο θα ήταν το Stage Volume 1, για έναν καλλιτέχνη που πια μας έχει αποδείξει ότι έχει ζωή και μετά τους Madrugada.
Setlist
Majesty (Madrugada)
Give It A Whirl
Red On Maroon
Endless Love
What's On Your Mind? (Madrugada)
Ride On Sisters
Into The Sea
Görlitzer Park
Honey bee (Madrugada)
Wat Tyler
The Hour Of The Wolf (Madrugada)
Inner Vision
Encore
Where Is My Moon
Return To Nothing Special
Prisoner Of The Road
The Kids Are On High Street (Madrugada)
-----------------------------
Moon Landing
{youtube}xqhQr1qyN6g{/youtube}
