Φτάνοντας έξω από το 6 D.O.G.S την περασμένη Πέμπτη, εντυπωσιάστηκα από την τεράστια ουρά που είχε σχηματιστεί στην είσοδο του ταμείου: δεν φανταζόμουν πως οι Underground Youth έχουν τόσο μεγάλη απήχηση στη χώρα μας και ότι το μαγαζί θα γέμιζε ασφυκτικά.
Η βραδιά ξεκίνησε δυναμικά με το ''Strange'' των Social End Products, ελληνική μπάντα με ενθουσιώδη σκηνική παρουσία, η οποία ξεσήκωσε τον κόσμο με μουσικές που είχαν κάτι από garage και κάτι από την ψυχεδέλεια των 1960s. Κομμάτια όπως το “Kaleidoscopic Path”, το "She Is Off Drugs, She Is So Boring" και κυρίως το "Rooted Like A Tree'' κατάφεραν για περίπου μία ώρα να μας κρατήσουν σε εγρήγορση, αρκετοί μάλιστα δεν σταμάτησαν να χορεύουν ούτε λεπτό.
Πρέπει όμως να αναγνωριστεί στους Social End Products και η καλή επικοινωνία με τον κόσμο: πάνω στη σκηνή ήταν χαλαροί, γεμάτοι κέφι και ζωντάνια, χωρίς ούτε ένα ψήγμα του «δήθεν» στιλ που συχνά χαρακτηρίζει κάποιες εγχώριες αγγλόφωνες μπάντες. Η αμεσότητά τους και η τόσο καλή τους διάθεση υπήρξαν δύο κύρια συστατικά για την επιτυχημένη τους εμφάνιση. Ακόμα κι αν μερικοί διατύπωσαν ενστάσεις για το κατά πόσο ταίριαζαν, τελικά, μουσικά με τους headliners της βραδιάς: λίγη σημασία έχει κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που ήταν τόσο ολοφάνερο ότι ο κόσμος περνούσε καλά.
Αφού το ιδανικό αυτό ζέσταμα έκλεισε με το ''Threw My Heart To The Dogs'', η σκηνή αλλά και η ατμόσφαιρα στο 6 D.O.G.S άρχισε να αλλάζει ριζικά για να υποδεχτεί τους Underground Youth –η διάθεση έγινε δηλαδή λίγο πιο σκοτεινή, ώστε να ταιριάζει με τις μελωδίες των τριών Άγγλων. Η μπάντα εμφανίστηκε γύρω στις 11, εισάγοντάς μας άμεσα στις ψυχεδελικές της μελωδίες με το ''Sadovaya'', όσο η οθόνη πίσω από τη σκηνή πρόβαλλε ασπρόμαυρες κινηματογραφικές σκηνές, ιδανικά ταιριαστές με τη μουσική την οποία ακούγαμε. Ακολούθησε το hit ''I Need You'', κατόπιν το ''Strangle Up My Mind'', ενώ στη συνέχεια ο κόσμος υπνωτίστηκε στη μελωδία του ''Delirium'' και ξεσηκώθηκε με τα ''The Morning Sun'' και “On The Floor”.
Από τα μέλη των Underground Youth την παράσταση έκλεψε η Olya Dyer με την αιθέρια παρουσία της, αποδεικνύοντας πως τα ντραμς δεν είναι μια καθαρά αντρική υπόθεση –έδωσε το στίγμα της σε αυτά καθ’ όλη τη διάρκεια του live. Ένα βέβαια από τα μεγάλα ατού του συγκροτήματος είναι η φωνή του Graig Dyer, η οποία ζωντανά όχι μόνο δεν έχανε σε σύγκριση με τα CD αλλά ίσως ν’ ακούστηκε και ακόμα καλύτερη, ειδικά στην υπέροχη σόλο ερμηνεία του στο ''Iggy The Eskimo'', που άφησε κάμποσους αποσβολωμένους, να αδημονούν για ακόμα περισσότερα κομμάτια, αφού σε εκείνο το σημείο αποχώρησε από τη σκηνή. Δυστυχώς το encore περιελάμβανε μόνο ένα τραγούδι (το ''Art House Revisited'') με το οποίο και μας αποχαιρέτισαν οριστικά.
Δικαιώθηκε λοιπόν η μεγάλη απήχηση των Underground Youth στη χώρα μας, καθώς η συναυλία τους στάθηκε αντάξια των προσδοκιών, όπως νομίζω θα συμφωνήσουν όσοι βρέθηκαν στο 6 D.O.G.S. την Πέμπτη. Για όσους πάλι δεν είχαν την τύχη να παρευρεθούν θα τους πρότεινα ανεπιφύλακτα με την πρώτη ευκαιρία να δουν ζωντανά τόσο τους Underground Youth, όσο και τους Social End Products. Ή, γιατί όχι, και τις δυο μπάντες πάλι μαζί.
{youtube}xX48MH_Nepk{/youtube}
