Φωτογραφίες: Olga K
Η είδηση της έλευσης του 52χρονου ηγέτη και τραγουδιστή των Dead Kennedys στην Αθήνα με το νέο του σχήμα, τους Guantanamo School Of Medicine, είχε από μέρες σπείρει τον ενθουσιασμό στο πανκ (και όχι μόνο) κοινό της πόλης.
Τη βραδιά στο Gagarin ανέλαβαν να προλειάνουν οι Deus X Machina, οι οποίοι και ανέβηκαν στη σκηνή γύρω στις 22.00. Όντας χρόνια στον χώρο, έχουν τους δικούς τους κώδικες και ξέρουν πώς να δίνουν μια συναυλία γεμάτη πάθος και ορμή. Η παραμονή τους στη σκηνή δεν ξεπέρασε τα 45 λεπτά, συνοδεύτηκε όμως από ξέφρενο χορό και stage diving, εκδηλώσεις λατρείας από το κοινό και από μια –όπως πάντα– άψογη σκηνική παρουσία.
Και μετά ήρθε το Χάος ή, με άλλα λόγια, η εμφάνιση του Jello Biafra –διαλέγετε και παίρνετε, γιατί ανέβηκε σαν άνεμος και έφυγε σαν καταιγίδα. Δεν είχε καμιά σημασία που έριξε το βάρος σε τραγούδια της μετά Dead Kennedy’s περιόδου του, δεν είχε καμιά σημασία που πενηντάρισε και σίγουρα κανένας δεν νοιάστηκε για τα παραπάνω κιλά του (εκτός ίσως από εκείνους που τον βοήθησαν στο crowd surfing!). Για δύο σχεδόν ώρες, ο κύριος Eric R. Boucher ανεβοκατέβαινε τη σκηνή, τραγουδούσε, διακωμωδούσε την καπιταλιστική κοινωνία και έβαζε το δάχτυλο στις πληγές της. Ο λόγος του έντονα πολιτικός, δεν άφηνε τίποτα να πέσει κάτω: από την αστοχία του Ομπάμα να μην δικάσει ως εγκληματίες πολέμου τον Μπους και τα τσιράκια του, μέχρι τις ιδιωτικοποιημένες φυλακές της Αμερικής. Με πλήρη γνώση της κατάστασης στην Ελλάδα και αφού μίλησε για τη χούντα και τη νέα χούντα των αγορών, όπως επίσης και για τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου και τον θάνατο των τριών υπαλλήλων στο υποκατάστημα της Marfin, ο Biafra έστειλε ρίγη συγκίνησης σε όλους μας όταν είπε: «Τα μάτια όλου του κόσμου είναι στραμμένα επάνω σας. Αν οι Έλληνες ξεσηκωθούν για την αδικία που τους γίνεται, τότε θ’ ακολουθήσουν και οι άλλοι!».
Ανάμεσα στα άλλα έπαιξε και τα “Thin As A Thistle”, “New Feudalism”, “Electronic Plantation”, “California Uber Alles”, “Strength Through Shopping”, “Let’s Lynch The Landlord”, “Three Strikes”, “Dot Com Monte Carlo”, “The Cells That Won’t Die” και “Holiday In Cambodia”. Πέταξε δε και μια άπαιχτη ατάκα λίγο πριν το “Too Drunk To Fuck”: τι είπε ο Ανδρέας Παπανδρέου στην αεροσυνοδό το βράδυ που τη γνώρισε;;; Με μια δυναμική μπάντα να τον συνοδεύει και ένα κοινό το οποίο έγινε ένα κουβάρι όπου μέσα του χόρευε και ο ίδιος ο Biafra, μπορούμε πραγματικά να πούμε ότι στο Gagarin παρακολουθήσαμε τον Τελευταίο των Μοϊκανών την Τετάρτη που μας πέρασε. Μακάρι να τον ξαναδούμε σύντομα.
