Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Στη μία και μοναδική συναυλία τους επί ελληνικού εδάφους, Τα τρία κορίτσια από το Μπρούκλιν υπόσχονταν μία «παραμυθένια» ζωντανή εμφάνιση, για την οποία προϊδέαζαν εξάλλου οι ξεχωριστές dream pop μελωδίες τους, το αιθέριο παρουσιαστικό τους και φυσικά η ίδια η προέλευση του ονόματός τους –από τον μέντορα του είδους Tim Burton και την ταινία του Pee-Wee's Big Adventure.
Η βραδιά στο Bios ξεκίνησε απροσδόκητα νωρίς, στις 21:45, με τους Le Page. Οι οποίοι δυστυχώς έπαιξαν μπροστά σε μερικές δεκάδες άτομα. Εκείνοι, αγνοώντας τον άδειο χώρο, στιγμή δεν αποχωρίστηκαν το χαμόγελό τους και κατάφεραν στο 20λεπτο –σαν στιγμιότυπο– σετ τους να παρουσιάσουν μερικά από τα πλέον γνώριμα κομμάτια τους (“Luna Land”, “Bubble Bubble”), αλλά και τρία νέα ενδιαφέροντα δείγματα, πιστά στο ύφος που μας έχουν συνηθίσει, από την επερχόμενη κυκλοφορία τους. Η μελένια indie folk pop της Τερψιχόρης και του Tony κατάφερε για ακόμα μία φορά να μας κερδίσει και να γλυκάνει την προσμονή για τις τρεις νεράιδες. Φυσικά, πριν από αυτές θα ακολουθούσε ένα ακόμα support, η θορυβώδης post-punk pop των αδελφών Ιωνά, δηλαδή των Callas.
Δεν είχε περάσει ούτε δεκάλεπτο από την αποχώρηση των Le Page, όταν τα δύο αδέλφια και η μοναδική εναπομένουσα Callasette, ξεκινούσαν τον «χαβά» τους στο λιτό, βιομηχανικό σκηνικό της Πειραιώς. Έχοντας πλέον αποχωριστεί τις superman αμφιέσεις (όπως όταν έπαιξαν support στους Television Personalities), αλλά ποτέ τα μαύρα τους γυαλιά, και με έναν σχεδόν μονολιθικό φωτισμό –αρκέστηκαν σ’ έναν μόλις γλόμπο– μπήκαν με τα μπούνια παίζοντας το “Against The Day”. Ο κόσμος, που πλέον είχε αρχίσει να καταφτάνει στον χώρο (περίπου 100 άτομα), δέχτηκε τις δίλεπτες στην πλειοψηφία τους επιθέσεις των δραστήριων Callas, τους οποίους, για άλλη μία φορά, διέκρινε το άψογο στυλ και γενικότερα στήσιμο. Στην 25λεπτη τους εμφάνιση, ακούστηκαν μεταξύ άλλων τα “Doom Hotel”, “Back Again” και “Down”, με τα οποία κατάφεραν να δυναμιτίσουν την ατμόσφαιρα και να τραβήξουν την προσοχή μας –θετικά ή αρνητικά– παραμένοντας γαϊδουρινά πιστοί σ’ αυτό που τόσο καιρό πιστεύουν: DIY αισθητική, χύμα συνθέσεις, άπλετο στυλιζάρισμα και μπόλικο θόρυβο.
Και εκεί που έλεγες ότι θα ήταν άλλο ένα απογοητευτικό event, από πλευράς χαμηλής προσέλευσης, το μαγικό ραβδάκι των Au Revoir Simone έκανε τη δουλειά του και το club ζωήρεψε με την παρουσία τουλάχιστον 350 διψασμένων φαν για την εμφάνισή τους. Η άψογη μέχρι τότε διοργάνωση έπεσε θύμα ενός τεχνικού προβλήματος που είχε να κάνει με το μπάσο, αλλά κυριότερα της αποπνικτικής ζέστης η οποία επικρατούσε στον χώρο, ταλαιπωρώντας τόσο το συγκρότημα, όσο και μεγάλο μέρος του κοινού. Το χειρότερο ήταν η εμφανώς καθυστερημένη αντίδραση: όταν έλαβε χώρα, το κλιματιστικό-αποροφητήρας κέρδιζε έδαφος σε βάρος των χαμηλών σημείων των τραγουδιών. Στο καθαρά μουσικό κομμάτι τώρα, η καστανή και εγκυμονούσα (στον 4ο μήνα) Annie, η μελαχρινή Heather και η ξανθούλα Erica, κατάφεραν μάλλον εύκολα στα περίπου 65 λεπτά της παρουσίας τους (συμπεριλαμβανομένου του 10λεπτου encore) να μας μαγέψουν/ταξιδέψουν με τις κολλητικές μελωδίες, την vintage αισθητική και τα αιθέρια φωνητικά τους.
Αναπόφευκτα, το πιο πρόσφατο πόνημά τους Still Night, Still Light μονοπώλησε το set list με τραγούδια όπως το εξαιρετικό, εύθραυστο “All Or Nothing”, το α-λα-Electrelane “Shadows” και την υπερκινητική παραζάλη του “Knight Of Wands”. Από τις υπόλοιπες δουλειές τους, ξεχώρισαν το γλυκόπικρο παράπονο του “Through The Backyards” και η διασκευή στο γνωστό άσμα της δεκαετίας του 1980 “Boys Of Summer” (του Don Henley). Ξαφνιασμένες από τη θερμή αποδοχή του κοινού, οι τρεις αγαπημένες του David Lynch δεν παρέλειψαν να το ευχαριστήσουν πολλάκις, ενώ αξιοσημείωτη στάθηκε και η στάση των παρευρισκομένων στην παράκληση της κυοφορούσας να μην καπνίσουν. Περίπου γύρω στις 00:30 το όνειρο τελείωσε, αφήνοντας στο πρόσωπο όλων ένα πλατύ χαμόγελο, σε μία από τις πιο επαγγελματικές indie διοργανώσεις οι οποίες έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο διάστημα –κυρίως όσον αφορά τη συνεπέστατη τήρηση του χρονοδιαγράμματος, αν βέβαια εξαιρέσει κανείς τα προαναφερθέντα ατυχή συμβάντα.
Au Revoir, Au Revoir Simone!
