Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Μπορεί να πήρε σαράντα χρόνια στους Nektar, αλλά τελικά τα κατάφεραν να έρθουν από τα μέρη μας. Το αγγλικό συγκρότημα που ξεκίνησε την καριέρα του από την Γερμανία στα τέλη των 1960s – στην εποχή του τέλους για την ψυχεδέλεια, όπου τη θέση της θα έπαιρνε κατόπιν αυτό που ονομάστηκε progressive rock – πειραματίστηκε και πέτυχε έναν ήχο, ο οποίος έμελλε να κάνει γνωστό το όνομά τους στα ίδια πλαίσια όπου καθιερώθηκαν και μπάντες όπως οι Gentle Giant, οι Emerson Lake & Palmer και οι Yes. Το γερμανικό κοινό τους έδωσε βέβαια τις πρώτες επιτυχίες μέχρι να γίνουν γνωστοί και στην Αμερική.
Κάτι που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι ότι οι Nektar, όπως και πολλά rock συγκροτήματα για τα οποία δεν ακούμε συχνά, όχι μόνο δεν έχουν διαλύσει αλλά κυκλοφορούν άλμπουμ και περιοδεύουν χωρίς ποτέ (ή σπάνια) να έχουν σταματήσει να εργάζονται. Η έλλειψη δημοσιότητας άρα δεν ισοδυναμεί με τον θάνατο ενός συγκροτήματος (απλά είναι το ΜΜΕ ισοδύναμό του).
Η βραδιά στο ανακαινισμένο Rodeo ξεκίνησε με το “Tab In The Ocean”, φυσικά – αλλά και τον τηλεφωνικό κατάλογο να διάβαζαν οι Nektar πάλι θα έβρισκαν θετική έως ενθουσιώδη ανταπόκριση από ένα κοινό που ήταν δικό τους εξαρχής. Λόγω και της νέας διαμόρφωσης του χώρου μπορούσες να αγγίζεις τους ήρωές σου, πράγμα που εδώ το λέμε «μια ωραία ατμόσφαιρα», και αποτελεί νομίζω απαραίτητο συντελεστή μιας πετυχημένης συναυλίας. Όταν δε λίγο μετά η παρέα του Roye Albrighton μπήκε σε μεταγενέστερο αλλά και πιο πρόσφατο υλικό – με τα “Dr Kool”, “Where Are You Now?” και το “King Of The Deep” από το περσινό “Book Of Days” – η ατμόσφαιρα παρέμεινε ίδια.
Άλλωστε το μουσικό ύφος του συγκροτήματος δεν έχει αλλάξει στο ελάχιστο. Τα νεότερα μέλη – ο Peter Pichl στο μπάσο και ο Klaus Henatch στο σύνθι – κάνουν άψογα τη δουλειά τους, ενώ από τα μέλη του κλασικού line up Albrighton είναι ό,τι πρέπει για τον ρόλο του frontman, όμως χωρίς τον απίστευτο ντράμερ Ron Howden οι Nektar δεν θα ήταν αυτοί που είναι.
Κρίνοντας από τη θερμή ανταπόκριση του αθηναϊκού κοινού θα τους ξαναδούμε πιστεύω σύντομα. Κλείνοντας, να προστεθεί στα θετικά της συναυλίας το – επιτέλους – αληθινά φτηνό εισιτήριο, το οποίο μάλιστα σου εξασφάλιζε και την πρώτη μπύρα δωρεάν.
