Φωτογραφίες: Αίγλη Δράκου
Τη φωνητική και ερμηνευτική της δεινότητα μας την είχε προ πολλού αποδείξει η Βρετανίδα τραγουδίστρια, με τα τρία επιτυχημένα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει. Αυτό που έμελλε να διαπιστώσουμε ήταν αν και επί σκηνής είναι το ίδιο εντυπωσιακή όσο στο στούντιο. Θυμίζοντας λοιπόν soul ντίβες του παρελθόντος, η 22χρονη Joss Stone δεν δυσκολεύτηκε καθόλου προχθές το βράδυ να ξεσηκώσει – από την πρώτη κιόλας στιγμή – το κοινό και να πείσει ότι δεν διαθέτει απλά μια εξαιρετική «μαύρη» φωνή, αλλά και ότι είναι δεινή performer, η οποία γνωρίζει καλά πώς να ενθουσιάζει το κοινό.
Την αυλαία στο Παλλάς άνοιξαν οι Swing Shoes, που παρέα με τη Sugahspank! (η φωνή της οποίας είναι ιδανική για funky/soul μουσικές) ζέσταναν την ατμόσφαιρα με το κεφάτο ακουστικό μείγμα τους από gypsy jazz και blues. Τόσο το αθηναϊκό σχήμα όσο και η Γεωργία Καλαφάτη έχουν άλλωστε αρκετή εμπειρία και ταλέντο και αυτό φάνηκε από την άνεσή τους επί σκηνής και το πολύ καλό δέσιμο τους. Έπαιξαν με κέφι γνωστά κομμάτια (π.χ. “I Got A Woman” - Ray Charles, “Son Of A Preacher Man” – Dusty Springfield) αλλά και μια τουλάχιστον σύνθεση της Sugahspank!. Το κοινό τους χειροκρότησε αρκετά και δικαιολόγησαν επιτυχώς την θέση του support group που κατείχαν. Η βραδιά ξεκίνησε λοιπόν θετικά, αλλά πραγματικά δεν μπορούσαμε να φανταστούμε τα όσα θα επακολουθούσαν.
Έχοντας δει το DVD της Joss Stone, Mind Body & Soul Session – όπου περιλαμβάνεται συναυλία της στη Νέα Υόρκη όταν ακόμα ήταν ανήλικη και στην αρχή της καριέρας της (2004) – ήμουν επιφυλακτικός για την αθηναϊκή της εμφάνιση. Και αυτό γιατί ναι μεν η μπάντα που την συνόδευε στο εν λόγω live ήταν επιδέξια και η ίδια τραγουδούσε καλά, η σκηνική της παρουσία ήταν όμως άγουρη και η αμηχανία της αρκετά έκδηλη. Ε λοιπόν χτες το βράδυ οι όποιες αμφιβολίες μου έσβησαν με το που η Stone εμφανίστηκε στο Παλλάς. Ξυπόλητη, όπως το συνηθίζει, και με ένα άσπρο φόρεμα για να ταιριάζει με την 10μελή μπάντα της που φορούσαν όλοι λευκά, η Βρετανίδα έκανε σαφές ότι δεν βρισκόμασταν σε συναυλία αλλά σε ένα soul/funk party. Κατέβηκε αμέσως κάτω στο κοινό και με πολύ κεφάτο και γλυκό τρόπο μας εξήγησε ότι είναι κανόνας στα live της ο κόσμος να παρακολουθεί όρθιος και όχι καθιστός. Έτσι λοιπόν σύσσωμος ο κόσμος σηκώθηκε και άρχισε να λικνίζεται στον ρυθμό του “Super Duper Love (Are You Diggin On Me?) Pt.1” με το οποίο ξεκίνησε το σετ της. 
Με την ίδια σε μεγάλα κέφια και με την εντυπωσιακή (ερμηνευτικά και οπτικά) μπάντα της – που περιελάμβανε πνευστά και backing vocalists – απολαύσαμε λοιπόν κυρίως δυναμικά κομμάτια της (π.χ. “Υοu Had Me”, “Put Your Hands On Me”, “Tell Me ’Bout It”), ενώ πήραμε και μια γεύση από το επόμενο άλμπουμ της – κρίνοντας από όσα μας παρουσίασε, φαίνεται να διαθέτει καλές και ξεσηκωτικές συνθέσεις. Τόσο αυτές όπως και τα υπόλοιπα τραγούδια που ακούσαμε προχθές είχαν μια έντονη 1970s soul/funk αισθητική, ενίοτε δε υπήρχε και κάτι από τα 1960s. Αποκορύφωμα αυτού, το super groovy “Fell In Love With A Boy” (διασκευή από White Stripes) που έμοιαζε να είναι βγαλμένο από κάποια blaxpoitation ταινία. Εντωμεταξύ, σε όλη τη διάρκεια της συναυλίας, η Joss Stone συνομιλούσε με το κοινό, αστειευόταν και έπαιζε μαζί του, συχνά δε έκανε «επίδειξη» των φωνητικών της δυνατοτήτων, κερδίζοντας επάξια έντονο χειροκρότημα και επευφημίες. Απέδειξε περίτρανα έτσι ότι έχει εξελιχθεί σε μια έμπειρη performer, που δεν έχει πλέον να ζηλέψει τίποτα από τραγουδίστριες οι οποίες έχουν πολύ περισσότερα χρόνια στον χώρο. Ξέρει να φτιάχνει το κέφι του κόσμου, να «παίζει» με τους εξαίρετους μουσικούς της αλλά και να τους δίνει χώρο όταν πρέπει, ώστε να δείξουν την κλάση τους. Όλη η σκηνική παρουσία της Joss Stone ήταν επίσης πολύ σέξι, με αποτέλεσμα αρκετές φορές να ακουστούν κραυγές από τον κόσμο του στυλ «Marry Me»! Τύφλα να ’χουν οι ρουβίτσες…
Μοναδικό αρνητικό της βραδιάς, που έκλεισε με τη Stone να μοιράζει στον κόσμο λευκά τριαντάφυλλα, η μικρή της διάρκεια (περίπου 1 ώρα και 15 λεπτά).
