Buena Vista Social Club

Κάτι υπερηχητικοί παππούδες...

Photo: Χρήστος Γκλίβας



Αν έβλεπε κανείς τα οκτώ παππούδια και τους τέσσερις νεότερους συναδέλφους τους σε κάποια παραλία της Πρέβεζας, θα θεωρούσε προφανώς ότι το 4ο ΚΑΠΗ Αβάνας κάνει πενθήμερη εκδρομή στην Ελλάδα. Έλα όμως που τα παππούδια ήταν συγκρότημα και κατάφεραν να βάλουν φωτιά στο ετερόκλητο κοινό που μαζεύτηκε στο Κηποθέατρο της παραλιακής πόλης της Ηπείρου, για να τους δει από κοντά την περασμένη Παρασκευή, 29 Ιουνίου. Σε άλλη χώρα, θα ήταν απλώς τα ηλικιωμένα μέλη της «Κοινωνικής Λέσχης-Η Καλλιθέα». Στην Κούβα, είναι οι Buena Vista Social Club.

Ο Κατσαΐτο και ο Γκουαχίρο, ο Μανουέλ και ο Μπαρμπαρίτο, οι κ.κ. Λόπες και Μιραμπάλ, Γκαλμπάν και Τόρες δηλαδή, δεν ήταν απλά μια λάτιν μπάντα που ήρθε να παίξει για τα τριάντα ψώνια που κάνουν ιδιαίτερα μαθήματα τάνγκο ώστε να χορέψουν στο γάμο τους (λίγο πριν τα κλαρίνα και τα τσιφτετέλια), ούτε όμως και για τους άλλους πενήντα που παρακολουθούν τα ίδια μαθήματα γιατί τους αρέσει πραγματικά ο χορός και το φχαριστιούνται. Οι BVSC έπαιξαν μουσική γιατί έτσι κάνουν σε όλη τους τη ζωή. Προφανώς, γι αυτό οι ήδη ηλικιωμένοι «αντικαταστάτες» των προφεσόρων Σεκούντο και Γκονζάλες επέδειξαν τρομερή ζωτικότητα επί σκηνής. Οι ρυθμοί σε ένα ατέλειωτο μέντλεϊ που πήγαινε από τζαζ αυτοσχεδιασμούς σε παραδοσιακούς κουβανέζικους ήχους και γύριζε σε γλυκερές λατινοκαντάδες, αν και παίχτηκαν σε σχετικά χαμηλή ένταση (πρόβλημα τεχνικό και όχι των μουσικών), κράτησαν σε μόνιμη εγρήγορση τους θεατές.

Εκείνος όμως που ήταν η αποκάλυψη της βραδιάς, ήταν ο Ορλάντο «Κατσαΐτο» Λόπες. Φανερά καταπονημένος από κάποιον παθολογικό λόγο, η «ζωντανή ιστορία της κουβανικης μουσικής», ανέβηκε στη σκηνή υποβασταζόμενος κυριολεκτικά, με πολύ μικρά βηματάκια. Οι συνοδοί του τον «κούμπωσαν» στο κοντραμπάσο του και τότε, ο εν λόγω κύριος όχι απλά ζωντάνεψε, αλλά ξετίναξε το ρυθμό της μπάντας με τα δάχτυλά του να αρνούνται την ακινησία του υπόλοιπου κορμιού του. Μια ώρα και είκοσι λεπτά περίπου μετά, όταν η συναυλία τελείωσε «κατά τα γραφάς», με το Chan chan δηλαδή στο ανκόρ, τα μέλη της μπάντας των «ξεκούμπωσαν» από το μπάσο και τον οδήγησαν υποβασταζόμενο και πάλι, στα καμαρίνια, εν μέσω γενικής αποθέωσης από το κοινό. Αυτά, για να μην μπούμε για τον «Miami vice» τραγουδιστή και την ακαταμαχήτου κουνήματος συνάδελφό του που ξεσήκωσε τους κλασικούς ελληνοπρεπείς θαυμαστές του ωραίου.

Κατά τα άλλα, οι τρεις «πνευστοί» της μπάντας δεν σταμάτησαν να πηγαινοέρχονται με την «Cotton club» χορογραφία τους σε όλη τη συναυλία, δίνοντας στα όργανα να καταλάβουν τι εστί φύσημα. Οι δύο κιθαρίστες δεν έχασαν ευκαιρία να δείξουν τις ικανότητές τους, παίζοντας κανονικά και πίσω από την πλάτη στα 60φεύγα τους και κάνοντας τους επίδοξους μιμητές του Χέντριξ να ξανασκεφτούν αν θα πιάσουν κιθάρα στα χέρια τους. Oι BVSC ήταν μια αποκάλυψη, γιατί απέδειξαν ότι η δεξιοτεχνία και η καλοπέραση μπορούν να συνευρεθούν σε μια συναυλία.

Αυτά λοιπόν compadres, μέχρι τις 30 Ιουλίου που το Κηποθέατρο της Πρέβεζας θα υποδεχτεί τους Dr. Feelgood, χωρίς τον μακαρίτη Brilleaux βεβαίως, αλλά με τα γκάζια στο πάτωμα, ελπίζουμε.