Το Σεπτέμβριο που μας πέρασε, μια μέρα μετά από την εμφάνιση των Ξύλινων Σπαθιών στον ΟΛΠ του Πειραιά, ο Παύλος Παυλίδης μας διηγιόταν το πόσο είχε ανάγκη την επαφή με νέους συνεργάτες & νέες εμπειρίες στην αναζήτηση της απόλαυσης εναλλακτικών μουσικών μονοπατιών. Το υλικό ήταν ήδη σχηματισμένο και δρομολογημένο για την τελική μορφοποίηση του στο στούντιο, ενώ σκέψη υπήρχε και για τις ζωντανές εμφανίσεις. Όπως ήταν αναμενόμενο λοιπόν, η κυκλοφορία του συνοδεύτηκε από μια εμφάνιση στο Μύλο της Θεσσαλονίκης, ενώ λίγες μέρες μετά κατηφόρισε και στην Αθήνα για την παρουσίαση του πρώτου προσωπικού του album “Αφού Λοιπόν Ξεχάστηκα”.
Η αίσθηση που απέπνεε η είσοδος στο χώρο ήταν πολύ καλή, αφενός λόγω του ότι ήταν ικανοποιητικά γεμάτος, αφετέρου λόγω του ότι έμοιαζε να λείπει όλη πρώιμη εφηβική οργισμένη πλευρά, κάτι το οποίο έκανε το μέσο ηλικιακό όρο του κοινού να δείχνει αρκετά ανεβασμένος, ενώ παράλληλα οι παρόντες έμοιαζαν να ξέρουν πολύ καλά τι είχαν έρθει να ακούσουν.
Γύρω στις 12:15 ο Παύλος εμφανίζεται στη σκηνή περιτριγυρισμένος από πλειάδα καινούργιων συνεργατών και ξεκινάει να παίζει το intro, στο τέλος του οποίου καλησπερίζει τον κόσμο ρίχνοντας το βάρος των ευθηνών της καθυστέρησης στον Άρη Χατζησταύρου ο οποίος όπως μας πληροφόρησε, ήρθε εσπευσμένα από τη Λαμία όπου και εκτελούσε άλλες μουσικές υποχρεώσεις. Ακολουθούν τα περιστέρια στα οποία επιβεβαιώνονται κάποια αδύναμα σημεία στη βραδιά. Ο ήχος δεν ήταν και ο καλύτερος, ενδεχομένως λόγω ελλιπούς ή μη ενδελεχούς sound check με αποτέλεσμα κάποια όργανα όπως η τρομπέτα να ακούγονται υπερτονισμένα και να μην λειτουργούν ισορροπημένα στην εκτέλεση των συνθέσεων.
Το set γενικότερα περιελάμβανε ένα πολύ καλό μείγμα κομματιών, με το οποίο εκπληρώθηκε η επιθυμία του Παύλου -αλλά και δική μας, να συμπεριλάβει και παλιότερα κομμάτια στις επερχόμενες ζωντανές του εμφανίσεις που δεν τραγουδούσε τόσο συχνά, με πρόσχημα την δημιουργία μιας ισορροπημένης αλληλουχίας μεταξύ των τραγουδιών. Πέρα λοιπόν όλων σχεδόν των κομματιών του καινούργιου album που ακούστηκαν, είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε μετά από πολύ καιρό τους δαίμονες, το χάθηκα αλλά και τα διαστημόπλοια σε μια πιο ακουστική μορφή από την ατμοσφαιρική lounge εκτέλεση τους στο single, ενώ έκπληξη αποτέλεσαν δυο νέα κομμάτια. Το άλλη μια μέρα με ένα εκρηκτικό soul - funk ρυθμό και το στοιχειωμένο σπίτι, μια αμιγώς rock σύνθεση που φέρνει λίγο στο μυαλό το δεν έχει τέλος.
Από την πρώτη κι όλας στιγμή φάνηκε ότι όλα ψάχνουν να βρουν το δρόμο τους πάνω στη σκηνή. Η ομάδα των μουσικών, αν και δεμένοι μεταξύ τους (ως αυτόνομο group που ακούει στο όνομα B-Movies) έρχονται αντιμέτωποι με συνθέσεις οι οποίες αλληλεπιδρούν πάνω τους και το αντίστροφο ενώ παράλληλα η ίδια σχέση ανατροφοδότησης υπάρχει και γύρω από το μουσικό στίγμα του Παύλου. Ο ήχος έμοιαζε αρκετές φορές χαλαρός, κάτι το οποίο δημιούργησε συνάμα και μια ροπή προς πειραματισμούς άλλα και τη δημιουργία γενικότερα ενός ευδιάθετου jamming πάνω στη σκηνή.
Από τις κορυφαίες στιγμές της συναυλίας, ήταν η χάρη που μας έκανε ο Παύλος να συμπεριλάβει επιτέλους τους θεριστές στο πρόγραμμα. Ειδικά η εκτέλεση στο encore ήταν η καλύτερη που έχουμε ακούσει μέχρι τώρα, απογειώνοντας κάθε παρευρισκόμενο με αποτέλεσμα να χρειαστεί και δεύτερο encore αφού η επιμονή του κοινού για να ξαναβγεί στη σκηνή ήταν ασταμάτητη, παρά το γεγονός ότι οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν πλέον τρεις παρά.
Κλείνοντας θα αναφερθούμε στο σχόλιο του Παύλου για τον Μόχα, την ταλαιπωρημένη αυτή φιγούρα του βιβλίου του ΤΖΕΛΟΥΝ ΤΑΧΑΡ ΜΠΕΝ που αποδοκιμάστηκε και βασανίστηκε για την τρέλα του να μιλάει και να πράττει αυθαίρετα αποτελώντας πηγή έμπνευσης για ένα πανέμορφο τραγούδι. Έχει σαλπάρει ήδη για το επόμενο λιμάνι...
set list
IntroΠεριστέριαΣπασμένη ΠολυθρόναΑφού Λοιπόν ΞεχάστηκαΆλλη Μια ΜέραΤο Στοιχειωμένο ΣπίτιΖεστός ΑέραςΤα ΔέντραΜόχαΟι ΔαίμονεςΗ Τελευταία ΦοράΈνα Παράξενο ΤραγούδιΘεριστέςΔιαστημόπλοιαΧάθηκαΔεν ΥπάρχειςΔεν Έχει ΤέλοςΟι Συμμορίες Της ΑσφάλτουΣιωπήΑλλάζει Πρόσωπα Η ΘλίψηΗ ΆμαξαΜόνο ΑυτόΤο Χαζοπούλι
EncoreΆλλη μια μέραΘεριστές
Encore 2Πάρε Με Μαζί ΣουΤώρα Αρχίζω Και θυμάμαιΜόχαΟ Κηπουρός
