Πολλοί από το team του Avopolis με αποκάλεσαν τυχερή που είχα προλάβει να προμηθευτώ εισιτήριο και να πάω στους Archive, μιας και έγινε και sold out και οι περισσότεροι από εμάς δεν βρήκαν εισιτήριο (ούτε και προσκλήσεις δόθηκαν)... Έτσι αισθάνθηκα και γω πριν πάω στο χώρο! Πήγα τελικά και ένοιωσα πολύ άτυχη... Θα προτιμούσα να μην έγραφα εγώ την κριτική αυτή. Να γράψω για ένα συγκρότημα που ακουγόταν τέλεια αλλά κανείς δε μπορούσε να δεί λόγω της ακαταλληλότητας του χώρου να φιλοξενήσει τόσο πολύ κόσμο;
Ειλικρινά εκνευρίστηκα τόσο πολύ (και η πλειοψηφία, απ'ότι διαπίστωσα) που μου χάλασε η διάθεση αμέσως και δεν κατάφερα να απολαύσω τους Archive όπως θα ήθελα. Δεν έχω λόγια για αυτήν την απαράδεκτη αντιμετώπιση του κόσμου που πλήρωσε 28 ευρώ και δεν είχε οπτική, ήταν ο ένας πάνω στον άλλο και συνέχεια δημιουργούνταν μικροκαβγάδες! Εξαερισμός δε θα λεγα οτι ήταν και καλός. Η σκηνή ήταν πολύ χαμηλή και όσοι κάθονταν πίσω δε μπορούσαν πάλι να δούν! Πολλοί την έβγαλαν στις σκάλες... Ας σταματήσουμε κάπου εδώ στα περί οργάνωσης/χώρου και ας πάμε στην εμφάνιση ενός εκ των κορυφαίων group της εποχής μας.
Οι Archive εμφανίστηκαν στη σκηνή στις 10:00 ντυμένοι με μαύρα κουστούμια και ιδιαίτερα καλή διάθεση όπως φάνηκε καθ'ολη τη διάρκεια του live. Το σκηνικό απ' όσο κατάφερα να δω, χώνοντας το κεφάλι μου μεταξύ κάποιων άλλων, πολύ όμορφο! 7 άτομα μαυροντυμένα να παίζουν με τον ήχο τους και στο βάθος να φαίνεται μέσω ενός προτζέκτορα, με λευκά γράμματα, το όνομα του συγκροτήματος. Και ο ήχος ευτυχώς ήταν πολύ καλός.
Οι Archive έπαιξαν 1:45 λεπτά περίπου, με δύο encore! Ειλικρινά αυτό που ακούσαμε δικαιώνει τη θέση που έχουν πλέον στη μουσική βιομηχανία αλλά και στις προτιμήσεις μας. Υποστήριξαν τη μουσική και τον ήχο τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και το καλύτερο αποτέλεσμα! Κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, μινιμαλισμός στους στίχους, ηχητικά πλέον το νόθο παιδί των Radiohead και των Pink Floyd...
Το μόνο μεγάλο αρνητικό στοιχείο που απογοήτευσε κάποιους, ήταν το οτι δεν έπαιξαν τίποτα απο τα παλιά τους album. Και μπορεί μεν να έχουν υποστηρίξει σε συνέντευξή τους ότι τώρα βλέπουμε τους πραγματικούς Archive, αλλά αυτή η επιμονή δείχνει μια παράλληλη μη αποδοχή της ίδιας τους της δουλειάς -που άλλωστε ανήκει (τουλάχιστον για το ντεμπούτο τους) στα καλύτερα της δεκαετίας για πολλούς μουσικόφιλους, αλλά και περιοδικά -ανάμεσα στα οποία και αυτό που διαβάζετε. Κομμάτια σαν το You Make me Feel, το Dark Room, το Londinium, το The Way you Love me και άλλα ζητήθηκαν, αλλά μάταια. Το playlist περιείχε σχεδόν όλα τα κομμάτια του νέου δίσκου (της επανακυκλοφορίας του δίσκου με τα extra tracks) και μια έκπληξη, το "Shout" των Tears of Fears σε μια πανέμορφη εκτέλεση.
