Κυριακή 21 Ιουλίου 2002
Οι πόρτες αργούν για κάποιο λόγο ν'ανοίξουν και τα πρώτα συγκροτήματα παίζουν σχεδόν χωρίς κοινό, it sucks! Το highlight της ημέρας είναι φυσικά οι Dead Kennedys, στο μεταξύ όμως ξεκινάμε με Arena και τους Σκωτσέζους Swellbellys (όνομα και πράμα ο τραγουδιστής), hardcore μπάντα που ξεκίνησε το ΄97. Το κοινό απολαμβάνει τις στιγμές που ο τραγουδιστής κατεβαίνει από την σκηνή για να τραγουδήσει μαζί τους και να τους δώσει το μικρόφωνο, απ'ό,τι φαίνεται, ξέρουν τα λόγια!
Ακολουθούν οι Sic Boy Federation, περισσότερα παρωδία συγκροτήματος παρά συγκρότημα. Κάθε χρόνο το σόου τους περιλαμβάνει διάφορα σπέσιαλ εφέ, όπως αίμα (δηλ μπογιά!), τεράστιους πλαστικούς φαλλούς, σταυρούς και άλλα ιερόσυλα, όχι απαραίτητα ευφάνταστα. Τουλάχιστον το κοινό έχει κάτι να ασχολείται (μια που η μουσική τους είναι για κλάματα), πετώντας τα διάφορα φουσκωτά πίσω στην σκηνή. 
Μια που δεν καταφέρνουν να κερδίσουν το ενδιαφέρον μας (γούστα είναι αυτά), ώρα για Ballroom όπου παίζουν οι Criminal Class, '80ς Oi γκρουπ, με γνωστότερο κομμάτι το Blood on the Streets. Παίζουν επίσης μια διασκευή Sham 69 (Borstal Breakout).
Το συγκρότημα που ακολουθεί είναι σαφώς καλύτερο, είναι οι Drongos for Europe, που ξεκίνησαν το '79 στο Birmingham. Αφιέρωσαν το κάθε, κυριολεκτικά, κομμάτι που έπαιξαν σε κάποιον ή κάτι (πχ. βλέπε απεργίες της εβδομάδας) και είχαν γενικά πολύ καλή ανταπόκριση από τον κόσμο. (http://mysite.freeserve.com/drongosforeurope)
Οι Runnin' Riot δεν παίζουν για κάποιο λόγο (πληροφορίες εκ των έσω μιλούν για ενδο-συγκροτηματικές διαμάχες), έτσι ξαναγυρνάμε στο Ballroom όπου παίζουν οι Νεοϋορκέζοι της Hellcat records οικογένειας, Leftover Crack. Παίζουν πολύ καλά και το κοινό σίγουρα τους το αναγνωρίζει (www.hell-cat.com). Έπονται οι Varukers, αγγλικό hardcore γκρουπ απ'το '79, (www.communichaos.com/varukers), βλέπουμε όμως μόνο το τέλος του σετ τους (λόγω συνέντευξης με τους Business).
Βόλτα στην Olympia όπου παίζουν οι πιτσιρικάδες λατινοαμερικάνοι hardcorαδες από το LA, Union 13, και μετά στην Arena για μια ματιά στους Argy Bargy, Άγγλοι skin/streetpunk (ένας τους είναι επίσης στους Cocksparrer) και τους 5 κυριολεκτικά τεράστιους Ολλανδούς Discipline, street rock 'n'roll όπως αυτοαποκαλούνται.
Και οι δύο μπάντες ξεκίνησαν στις αρχές του '90, για όσους ενδιαφέρονται, εγώ όμως όχι αρκετά για να τους παρακολουθήσω, είναι ώρα για τους MDC στο Ballroom. MDC συνήθως σημαίνει Millions of Dead Cops, αλλά εννίοτε μπορεί και να σημαίνει Millions of Damn Christians, Morally Decent Christians, Millions of Devout Christians, Millions of Dead Capitalists, Millions of Dead Congressmen, Millions of Dead Children, Missle Destroyed Civilization, ή Multi-Death Corporation. Πόσες άλλες μπάντες μπορούν να παινευτούν ότι οι Dead Kennedys ήταν οπαδοί τους, και παραγωγοί του πρώτου τους δίσκου; Ο τραγουδιστής τους, Dave Dictor, ένας από τους πιο συνειδητούς και συμπαθητικούς ανθρώπους που συναντήσαμε αυτό το σαββατοκύριακο (κι από αυτόν πήραμε συνέντευξη), συνεισφέρει τη στήλη "Millions of Dead Columnists" στο γνωστό punk 'zine MaximumRockNRoll. Συνιστώ μια ματιά στο site http://free.freespeech.org/deadcops. Η συναυλία τους είναι πολύ καλή, το slamming του κοινού ασταμάτητο και το singalong αναπόφευκτο με κομμάτια όπως το John Wayne was a Nazi (με τον τραγουδιστή των Assert μέσα στο κοινό, στην πρώτη γραμμή του μετώπου).
Πριν βγουν οι G.B.H, πεταγόμαστε στην Olympia για τους Electric Frankenstein, Νεοϋορκέζική μπάντα των mid-'90ς, που παίζει μίγμα revival και garage πανκ (ο μπασίστας φορούσε t-shirt Social Distortion αν αυτό ενδιαφέρει κανέναν!) (www.nesak.com/cds/ef.htm).
Πίσω για τους G.B.H, το θρυλικό γκρουπ του '79 από το Birmingham, οι οποίοι παίζουν όλα τα τραγούδια τους που θα ήθελε να ακούσει κανείς (βλέπε Drugs Party in 526, City baby attacked by rats, Sick boy κλπ.) μπροστά σε μεγάλο πλήθος (www.punkjunkies.com). Μια που τους έχω ξαναδεί, πετάγομαι στην Arena για να τσεκάρω μια άλλη παλιά μπάντα, τους Splodgenessabounds.
Οι Splodge, που είχαν ανακυρηχθει καλύτερη μπάντα από το Melody Maker το '76, και έχουν τώρα στη σύνθεσή τους ένα μέλος των Sham 69, κυκλοφόρησαν πρόσφατα νέο άλμπουμ, με τον παραγωγό των Sex Pistols και με guest musicians τον Micky Fitz των Business και τον Wurzel των Motorhead, ο οποίος θα εμφανιστεί και live μαζί τους (www.splodgenessabounds.com). Ακολουθούν οι skin/oi Warriors, αλλά οι Subhumans αργούν να βγουν μια που οι Conflict τελικά δεν θα παίξουν και προφανώς οι Subhumans θα παίξουν αργότερα, αντί γι'αυτούς.
Έτσι πίσω στην Olympia για την τελική ευθεία του φεστιβάλ, τους Business και τους Dead Kennedys. Αρχή του τέλους με τους Business (δες συνέντευξη) οι οποίοι πάντα ξεσηκώνουν τον κόσμο, ο οποίος τραγουδάει τα πάντα μαζί τους παλιά και νέα: Guinness Boys, Hell to Pay, Smash the Discos, Real Enemy, Justice not Politics, και τελευταίο το Harry May με διάφορα μοϊκανοφόρα παιδάκια επί σκηνής να τραγουδάνε μαζί με τον Fitz, και τον ντράμερ των Kennedys D.H. Peligro να τους παρακολουθεί από τα παρασκήνια (έχοντας ανακαλύψει όπως εμείς, στα παρασκήνια του Ballroom, ότι οι Subhumans, που προφανώς ήθελε να δει, θα έπαιζαν την ίδια ώρα μ'αυτούς).
Έφτασε λοιπόν η ώρα για το τελευταίο συγκρότημα της βραδιάς, το τελευταίο του φεστιβάλ, και του πιο αγαπημένου εδώ και χρόνια (βλέπε "άλλη μια πονεμένη ιστορία πολύχρονης αναμονής"). Οι Dead Kennedys βγαίνουν με τον East Bay Ray στην κιθάρα, τον Klaus Flouride στο μπάσο, τον D.H. Peligro στα ντραμς (έχει κάνει ντράμερ και στους Red Hor Chilli Peppers, για όσους δεν το ξέρουν), και τον Brandon Cruz των Dr Know (πανκ γκρουπ από τα 80ς) στη θέση του Jello Biafra.
Δεν θα μπω στον κόπο να εμπλακώ στην διαμάχη αν αξίζει να δει κανείς το συγκρότημα χωρίς τον χαρισματικό Biafra, και βέβαια εννοείται αυτόν ήθελα να δω. Από την άλλη όμως δεν μπορώ να παραβλέψω το γεγονός ότι τα υπόλοιπα 3 μέλη είναι συνυπεύθυνα για τα Kennedικά αριστουργήματα που αγαπάω και φυσικά ήθελα να δω έστω και τους 3 από τους 4 Kennedys. Αν γνωμοδοτήσω για τον Cruz χωρίς να τον συγκρίνω με τον προκάτοχό του, μια που μια προκατειλημμένη σύγκριση δεν ωφελεί σε τίποτα, θα πω ότι ήταν καταπληκτικός, και σίγουρα θα ήθελα να μάθω περισσότερα για τους Dr Know.
Για να ξαναγυρίσω όμως στη συναυλία, το συγκρότημα ξεκινάει, μπροστά στο μεγαλύτερο, κατά τα λεγόμενα, κοινό του φεστιβάλ, πάνω από 3.500 άτομα (δεν παίρνω χαμπάρι τι γίνεται πίσω μου, μια που βρίσκομαι μπροστά- μπροστά!), με το Police Truck. Με τον κόσμο να τραγουδάει κάθε στίχο για την επόμενη μιάμιση ώρα, παίζουν, ανάμεσα στ'άλλα, Kill the Poor, Lynch the Landlord, Nazi Punks Fuck Off (με εισαγωγικά σχόλια του Peligro), MTV Get Off the Air (αυτή τη φορά με σχόλια του Cruz), California Uberalles (με τον Cruz να αιμορραγεί (!) σκαρφαλωμένος πάνω σε ένα ηχείο). Δεν νομίζω ότι έχει σημασία τι ακριβώς έπαιξαν, αφού ό,τι και να έπαιζαν σίγουρα όλοι θα το ήξεραν αλλά και σίγουρα θα άφηναν έξω κάτι άλλο.
Για encore παίζουν 3 ακόμα κομμάτια, με τελευταίο το προσωπικά μου αγαπημένο Holiday in Cambodia (στη συνέντευξη αργότερα μας λένε ότι θέλουν να παίξουν εκεί!). Στο τέλος της συναυλίας τους, αφήνουν τη σκηνή και κατεβαίνουν στον κόσμο, για να μιλήσουν με τους παραληρούντες fan, όπου και ανακαλύπτουμε ότι ήταν να παίξουν στην Ελλάδα, αλλά για κάποιο λόγο η εμφάνισή τους ματαιώθηκε.
Είναι μεσάνυχτα όταν βγαίνουμε έξω, ο κόσμος ακόμα τριγυρνάει έξω από το Winter Gardens, όλοι είμαστε πολύ κουρασμένοι μετά το τριήμερο γλέντι αλλά ταυτόχρονα είναι δύσκολο να συνειδητοποιείσεις ότι πάει και φέτος, του χρόνου πάλι... Μια κλούβα με ένα τεράστιο Α σε κύκλο, περνάει από μπροστά μας, οι επιβάτες φαίνεται δεν το έχουν πάρει είδηση, κι ένα τσούρμο πανκιά βγάζουν αγκαλιά φωτογραφίες (συνοδευόμενες από όλες τις απαραίτητες χειρονομίες) με τους δύο, χαμογελαστούς, αστυνομικούς που στέκονται στο απέναντι πεζοδρόμιο. Ραντεβού τον επόμενο Ιούλιο, ποιος ξέρει, ίσως και στην Ελλάδα, αν ενδιαφερθούν οι αρμόδιοι!
