Όταν οι Queens of the Stone Age ξεκίνησαν γύρω στο 97, με Josh Homme (ex-Kyuss), Alfredo Hernandez και Nick Oliveri (ex-Dwarves), είχα σκεφτεί πως ίσως δεν θα μπορούσαν να έχουν μεγάλη επιτυχία με το όνομα που διάλεξαν. Τουλάχιστον ήταν ο John Garcia από τους Kyuss που περιμέναμε να ακουστεί περισσότερο από τον Josh Homme.
Μετά από 3 άλμπουμ και κάποιες παράλληλες δουλειές του Josh (Gamma Ray, Dessert Sessions) φτάνουμε στο παρόν των Queens και πιο συγκεκριμένα στο ...Mean Fiddler (πρώην LA2), δίπλα στο Astoria, στην Kings Cross Road, την Τρίτη 25 Ιουνίου. Σε μια μοναδική βραδιά που όλοι περίμεναν πως και πως, οι QOTSA μας έχουν μια μεγάλη έκπληξη. Ο David Grohl (Nirvana, Foo Fighters) που παίζει drums στο καινούριο album των Queens (αναμένεται να κυκλοφορήσει τον Αύγουστο), τους συνοδεύει και στην αμερικάνικη και στην ευρωπαϊκή τους περιοδεία.
Θυμίζοντας παράλληλα ότι έχουν προσθέσει επίσημα και άλλο ένα μέρος στην παρέα τους, τον Mark Lanegan, η μπάντα στη σημερινή βραδιά συνοδεύεται και από άλλο ένα γνωστό όνομα, τον κιθαρίστα των A Perfect Circle, Troy Van Leeuwen, στο ρόλο του κιμπορντίστα. Αν σκεφτούμε ότι το Mean Fiddler είναι ένα σχετικά μικρό venue που χωράει μόλις 1000 άτομα και συνοπολογίζοντας το γεγονός ότι αυτή θα είναι η μοναδική συναυλία των Queens (με εξαίρεση την πιο σύντομη εμφάνισή τους στο Glastonbury λίγες μέρες μετά) στη Βρετανία, τότε δεν μας προξενεί έκπληξη το γεγονός ότι τα εισιτήρια πουλήθηκαν μέσα σε 25 λεπτά από τη στιγμή που βγήκαν στην αγορά. Σήμερα, στη μαύρη αγορά τα εισιτήρια θα φτάσουν μέχρι και τις 100 λίρες.
Η βραδιά είναι σχεδόν υστερική και όλοι περιμένουν με ανυπομονησία. Σ'αυτό φυσικά συμβάλλει και το γεγονός ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει το νέο τους album "Music for the deaf" και όπως είναι φυσικό αναμένεται να παίξουν κάποια από τα νέα τους κομμάτια.
Ώρα 19:45 και ήδη το venue είναι γεμάτο. Δεν πέφτει καρφίτσα. Σε λίγο βγαίνει το support band που, προς μεγάλη έκπληξη όσων δεν το γνώριζαν, είναι οι γνωστοί Earthlings?, οι οποίοι όχι μόνο δεν εξαφανίστηκαν, αλλά επιστρέφουν με ένα εκπληκτικό νέο EP με τίτλο 'Disco Marching Kraft' και ένα νέο album που αναμένεται να κυκλοφορήσει μέχρι το τέλος του χρόνου. O Pete Stahl (Wool, Scream, Goatsnake, Dessert Sessions) και η παρέα του, συμπεριλαμβανομένου του Dave Catching (ο οποίος έχει δουλέψει με τους Quotsa στο παρελθόν ως κύριο μέλος τους, αλλά και με Goatsnake, Fu Manchu, Chris Goss, καθώς επίσης έχει λάβει μέρος και στα Dessert Sessions) κάνουν μια πολύ καλή εμφάνιση που ζεσταίνει ακόμα περισσότερο την ατμόσφαιρα του Mean Fiddler. 
Οι Queens of the Stone Age βγαίνουν στη σκηνή με πρώτο τον David Grohl, o οποίος ξεσηκώνει στην κυριολεξία όλο το venue. Για πρώτη φορά μετά το "Rated R" ξεκινούν με ένα κομμάτι του πρώτου τους album που κυκλοφόρησε το 98, το "Regular John". Σαν να θέλουν να δοκιμάσουν το κοινό τους για να εξακριβώσουν ότι μετά την επιτυχία του 'R' πολλοί έχουν αγοράσει τις προηγούμενες δουλειές τους. Όλοι ξεσηκώνονται, αναγνωρίζοντας το κομμάτι, και οι Queens, ως επιβράβευση συνεχίζουν με το 'Feel Good Hit of the Summer' από το τελευταίο τους album.
Αλλά και με καινούρια κομμάτια από το επερχόμενο 'Songs of the Dead' ικανοποιούν το κοινό που περίμενε με τόση ανυπομονησία τη νέα τους δουλειά. 'Hanging tree', 'Gonna leave you', 'No one knows'. Και τα τρία νέα κομμάτια κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα του γνωστού ύφους τους, χωρίς όμως να δίνουν σημάδια επανάληψης. Τι περισσότερο θα μπορούσαμε να ζητήσουμε άλλωστε;
Ωστόσο στο όλο κλίμα πέρασε απαρατήρητο το γεγονός ότι η συναυλία κλείνει 15 λεπτά νωρίτερα απ'ότι ήταν προγραμματισμένο και για πρώτη φορά χωρίς encore. To "The Lost art of Keeping a Secret" κλείνει τη βραδιά και ο κόσμος που έχει φτάσει σε ένα ασυνήθιστο παραλήρημα, σχεδόν εκστατικό, δεν μπορεί να πιστέψει ότι δεν υπάρχει encore.
Αν παραβλέψουμε το γεγονός ότι ο Josh ήταν κρυωμένος και ακούστηκαν κάποιες παραφωνίες από εδώ κι εκεί, οι εκτελέσεις του Lanegan -ειδικά στο 'Hanging Tree'- ανέβασαν πολύ το φωνητικό, και όχι μόνο, επίπεδο της συναυλίας, καθώς άλλωστε και η παρουσία του David Grohl που ήταν πραγματικά μοναδική, όπως ήταν αναμενόμενο.
Το όλο κλίμα πάντως πριν και μετά τη συναυλία μετέφερε μαζί του μια ανεξέλεγχτη ζωντάνια και θετικότητα. Κρίνοντας από την περσινή τους περιοδεία, δεν μπορούμε να πούμε μουσικά ότι ήταν και η καλύτερη εμφάνιση των Queens, αλλά από πλευράς κλίματος και κοινού, ανήκει σίγουρα στις κορυφαίες.
