Ανηφορίζοντας για μια ακόμα φορά στο λόφο του Λυκαβηττού, οι εικόνες διάφορων soundtracks μου ερχόντουσαν στο μυαλό. Bitter Moon (με το Slave to Love να ντύνει μια cult σκηνή απαράμιλλου κάλλους), Summer Lovers (ok εκεί η εκτέλεση δεν είναι του Bryan Ferry, αλλά το κομμάτι έχει στιγματίσει την ταινία), έντονα ποτισμένες από την αρμύρα του απέραντου γαλάζιου.
Φθάνοντας στο συναυλιακό χώρο, η περιέργεια όσον αφορά την υπερμεγέθη σκηνή (220m2) που έταζε ο τύπος από την προηγούμενη εβδομάδα, μάλλον δεν βρίσκει ανταπόκριση. Ο ανεβασμένος μέσος όρος ηλικιών άλλωστε που έχει κατακλύσει τις κερκίδες δεν δείχνει να συγκινείται από τόσο επιφανειακά θέματα. Και πραγματικά, αν το ζητούμενο σε μια συναυλία είναι το άκουσμα, η χθεσινοβραδινή συναυλία κατάφερε πραγματικά να μας ικανοποιήσει στο έπακρο, και είναι αλήθεια ότι λίγοι έμειναν ασυγκίνητοι.
Η βραδιά ξεκίνησε στις 9:40 όταν οι διάφοροι συντελεστές κατέλαβαν τις θέσεις τους επί σκηνής. Το άκουσμα της άρπας, ενός από τα πιο εκλεκτισμένα μέσα μουσικής επικοινωνίας, σαφέστατα συγκέντρωσε την προσοχή όλων επί της σκηνής, ενώ η συνολική παρουσία της κοπελιάς παρέπεμπε πραγματικά σε μούσα, αφήνοντας το μυαλό να ταξιδεύει (κάπου εκεί ήρθαν κάτι flash από την περσινή εκπληκτική συναυλία του Rene Aubry). Μετά την επίδειξη δύναμης ακολούθησε ένα σόλο από τα τρία βιολιά, ενώ στη συνέχεια, όλοι οι συντελεστές της βραδιάς έκαναν την εμφάνιση τους επί σκηνής, φθάνοντας διψήφιο αριθμό!
Ο Bryan Ferry μπήκε τελευταίος, ανοίγοντας το πρώτο μέρος της συναυλίας το οποίο βασίζεται σε γλυκιές, ατμοσφαιρικές jazz επιλογές, που δεν δείχνουν όμως να δυσαρεστούν κανένα. Η βραδιά κύλησε κατά το ίδιο μοτίβο μέχρι ένα διάλειμμα κατά το οποίο ο Bryan εγκατέλειψε τη σκηνή αφήνοντας τους υπόλοιπους μουσικούς σε Instrumental παιχνιδισματα. Η επαναφορά του σαφέστατα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερη, αφού το δεύτερο μέρος της βραδιάς ξεκινάει με το Slave to Love, ενώ συνεχίζοντας με σαφώς πιο ηλεκτρικά κομμάτια φτάνει να κλείσει τη βραδιά με την εκπληκτική εκτέλεση του Jealous Guy και το Let’s stick together. Μετά την ασυγκράτητη επιδοκιμασία του κοινού, επιστρέφει στη σκηνή για ένα λιτό encore, και λίγο μετά τις 11:20 τα φώτα ανάβουν μόνιμα πλέον.
Το σίγουρο είναι ότι περάσαμε μια πανέμορφη καλοκαιρινή βραδιά με αγαπημένους ήχους.
Τι να πει άλλωστε κανείς για έναν τόσο μεγάλο καλλιτέχνη που η αναγνωρισμένη λατρεία του στο ωραίο φύλο, τον οδήγησε να αποτυπώσει στα τραγούδια του συναισθήματα τόσο βαθιά, σαν και αυτά που αφυπνίζουν μέσα μας, κάθε φορά που τα ακούμε.
