Η οριστικοποίηση της εμφάνισης των Morcheeba στο Λυκαβηττό μας είχε γεμίσει χαρά και ανυπομονησία εδώ και καιρό. Δεν μπορεί κανείς να αρνηθεί ότι οι Morcheeba είναι ένα από τα σπουδαιότερα ονόματα της σύγχρονης μουσικής. Τα δύο πάρα πολύ καλά album που είχαν ηχογραφήσει μέχρι πρόσφατα - Who Can You Trust (1996) και Big Calm(1998) - μας έκαναν να αγαπήσουμε τη μουσική τους, τοποθετώντας την σε εξέχουσα θέση μεταξύ των προτιμήσεών μας.
Η εμφάνιση που παρακολουθήσαμε το βράδυ της Τρίτης αποτέλεσε την πρώτη στάση της παγκόσμιας περιοδείας του συγκροτήματος για την παρουσίαση του νέου album "Fragments Of Freedom".Το γεγονός της επιλογής της χώρας μας για μια τέτοια εμφάνιση , αποδεικνύει για άλλη μια φορά ότι τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στα "υπ'όψιν" των περισσότερων διεθνών ονομάτων. Έχουμε πλέον την ευκαιρία να βλέπουμε "ζωντανά" την πλειονότητα των σπουδαίων συγκροτημάτων όταν πρέπει και όχι όταν βρίσκονται στη δύση της καριέρας τους.
Τη συναυλία άνοιξε το ελληνικό group "XAXAKES", την εμφάνιση του οποίου δυστυχώς δεν προλάβαμε να παρακολουθήσουμε, καθώς ανεβήκαμε αρκετά καθυστερημένα στον αγαπημένο συναυλιακό χώρο του θεάτρου του Λυκαβητού. Οι Μοrcheeba εμφανίστηκαν επί σκηνής κατά τις έντεκα παρά, και, από την πρώτη κιόλας στιγμή, φάνηκε ότι η -κοντοκουρεμένη και πάντα γοητευτική- Skye Edwards θα ήταν το πρόσωπο της βραδιάς. Αεικίνητη και ομιλιτική, κατάφερε να σπάσει τον πάγο με το κοινό από τις πρώτες στιγμές, ένα κοινό που έδωσε ικανοποιητικό παρόν -είχε σχεδόν γεμίσει τα καθίσματα του θέατρου. Εμείς προτιμήσαμε το χώρο μπροστά από τη σκηνή που είχε επίσης γεμίσει, αλλά προσέφερε παράλληλα και ελευθερία κινήσεων σε όσους ήθελαν να χορέψουν.
Πράγματι, το συγκρότημα ξεκίνησε με χορευτική διάθεση την εμφάνισή του, επιλέγοντας τους reggae ρυθμούς του "Friction" ως πρώτο κομμάτι, δημιουργώντας την κατάλληλη ατμόσφαιρα για μια υπέροχη καλοκαιρινή βραδιά. Η Skye και οι αδερφοί Godfrey (o -πληθωρικής εμφάνισης- Paul στα πλατώ και ο σεμνός και διακριτικός κιθαρίστας Ross) πλαισιώνονταν από έναν μπασίστα, έναν τρομπετίστα-βιολιστή, έναν drummer και ένα ζευγάρι μαύρων στα φωνητικά.
Όσοι από εσάς έχετε ακούσει το νέο single των Morcheeba, "Rome wasn't built in a day", θα έχετε διαπιστώσει μια στροφή του ήχου τους σε πιο συμβατικές soul-pop φόρμες, με αρκετά funky στοιχεία. Οι σκοτεινοί και πειραματικοί ήχοι του ντεπούτου και η πολυσυλλεκτικότητα του δευτέρου album, έχουν δώσει τη θέση τους σε έναν ήχο που μερικές φορές φλερτάρει …. επικίνδυνα με το αμερικάνικο r'n'b των τελευταίων χρόνων.Το ίδιο ύφος διακρίναμε σε ότι καινούριο κομμάτι ακούσαμε ("Love Sweet Love" και "Βe Yourself " oι τίτλοι κάποιων που συγκρατήσαμε). Οι μελωδίες, βέβαια, είναι όπως πάντα υπέροχες και οι στίχοι το ίδιο όμορφοι -βέβαια δεν μπορούμε να βγάλουμε οριστικά συμπεράσματα πριν ακούσουμε ολόκληρη τη νέα τους δουλειά. Σε αυτό το νέο ύφος κινήθηκαν οι Morcheeba στα περισσότερα κομμάτια που έπαιξαν.
Ακούσαμε επίσης τα "Tape Loop" και "Νever An Easy Way" του πρώτου album σε πιο γρήγορες και pop εκτελέσεις που έδεναν απόλυτα με τη χαλαρή και αισιόδοξη διάθεσή που ήθελαν να μας μεταδώσουν. Αυτό φάνηκε από τη στάση και την ερμηνεία, μερικές φορές, της Skye (στα "The Sea" και "Let Me See" γελούσε) και από τις αστείες φιγούρες και κινήσεις που σκάρωνε ο Paul από το πίσω μέρος της σκηνής.
Το set τους περιελάμβανε, βέβαια, όλα τα κομμάτια που ξεχώρισαν από τα δύο album τους : Moog Island, Trigger Hippie, Part Of The Process, Blindfold (προσωπική αδυναμία από τη δισκογραφία τους -φαντάζομαι και πολλών από εσάς), Shoulder Holster. H βελούδινη φωνή της Skye μας εντυπωσίασε, ενώ είναι υπέρ της το γεγονός ότι δεν “εκβίασε” σε καμία περίπτωση την προβολή των απείρων φωνητικών δυνατοτήτων της. Προς το τέλος του κανονικού set δεν έλειψαν και οι εκπλήξεις: ύστερα από το "Let Me See" η Skye μας απηύθυνε την ερώτηση : "Do you like disco?"!!! Την απάντηση τη …φαντάζεστε και το group ξεκίνησε τη disco εισαγωγή ενός συμπαθητικού -μάλλον καινούριου- κομματιού, του “Shallow End”, με το ζευγάρι στα φωνητικά να προβαίνει στις κλασικές disco φιγούρες. Aκολούθησε το "Fear & Love" με τη συναισθηματική και εκφραστική ερμηνεία της Skye στους πραγματικά υπέροχους στίχους του κομματιού.
Το group άφησε τη σκηνή και επέστρεψε λίγο αργότερα για να κλείσει την εμφάνιση με το "Rome wasn't …." , άλλο ένα νέο κομμάτι και μια καταπληκτική διασκευή στο "Τhe Season Of The Witch" του Donovan (τόσο καλή όσο και αυτή των αμερικανών Luna στο ίδιο κομμάτι).Το κοινό επευφημούσε καθώς η φωνή της Skye ξεσπούσε στο refrain. Ιδανικό finale σε μια εμφάνιση όπου οι Morcheeba κατάφεραν να μας κάνουν άλλοτε να λικνιστούμε ή να χορέψουμε με τους ρυθμούς τους και άλλοτε να ταξιδεύσουμε νοητά (βοηθούσε,άλλωστε, σε αυτό και το σχεδόν γεμάτο φεγγάρι). Δεν νομίζουμε ότι θα μπορούσαμε να περιμένουμε κάτι παραπάνω και είμαστε σίγουροι ότι ικανοποίησαν και τους πιο απαιτητικούς...
