Πηγαίνοντας προς το Αν είχα χιλιάδες πράγματα στο μυαλό μου. Η αρνητική διαίσθηση που είχα στο Ρόδον μόλις αντιλήφθηκα την απουσία του Παναγιώτη Μπερλή, λίγες ημέρες μετά επιβεβαιώθηκε πλέον και επίσημα από τα νέα του Avopolis, κάτι το οποίο οδήγησε σε διάφορους συνειρμούς. Στο set τους στο Ρόδον όμως περιελάμβαναν κυρίως γρήγορα κομμάτια στα οποία η συμμετοχή των πλήκτρων ήταν ούτως η άλλως ελάχιστη ενώ σε ένα πλήρες set του σχήματος υπήρχε πιθανότητα η απουσία να γινόταν αισθητή. Παράλληλα ήθελα να διαπιστώσω αν η συνεργασία με τον Coti έχει επηρεάσει τα παιδιά και στις ζωντανές τους εμφανίσεις.
Φθάνοντας έξω από το Αν έρχομαι αντιμέτωπος με μια μεγάλη έκπληξη. Η συναυλία ήταν sold out. Ήταν μια από τις λίγες φορές που το Αν είχε κάνει προπώληση εισιτηρίων, τα οποία φυσικά είχαν εξαντληθεί. Φυσικά δεν εγκαταλείπουμε έτσι εύκολα και η μεταπώληση εισιτηρίου από παρακείμενο νεαρό γίνεται ταχύτατα. Κατεβαίνοντας τα σκαλιά του Αν...μένω εκεί. Μέσα στο Αν επικρατεί ήδη το αδιαχώρητο, κάτι το οποίο με κάνει να απορώ για το που πρόκειται να μπει το πλήθος που σχηματίζει την ουρά πίσω μου. Αποφασιστικό πλασάρισμα λοιπόν στον τοίχο απέναντι από τη σκηνή - αυτό ήταν. Το να πλησιάσεις φυσικά το μπαρ, η διαδρομή προς το οποίο έμοιαζε μάλλον με Οδύσσεια, θα ήταν από ανώφελη ως μοιραία σκέψη.
Τα Διάφανα Κρίνα βγαίνουν επί σκηνής γύρω στις 11:00 υπό τους ήχους του "Ένας τρόπος να πεις αντίο" και λαμβάνουν θέσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι στις προηγούμενες εμφανίσεις τους στο Αν μόλις που χώραγαν πάνω στη σκηνή, ενώ τώρα, πενταμελείς πλέον, ήταν κάπως πιο άνετα.
 |
Ο Θάνος χαιρετάει λέγοντας "Μερικά από τα καινούργια μας παιδιά" και η βραδιά ανοίγει με το "Ζωή σαν τη δικιά μου" και συνεχίζεται με το υπόλοιπο ep. Αμέσως μετά, σαν να λαχταρούσε να το πει, γνέφει... "Κυρίες και κύριοι είναι για μας ευκαιρία να παίζουμε τέτοια μέρα..." και η "Κυριακή των Βαΐων" φτάνει ήδη στα αυτιά μας και ανεβάζει τη θερμοκρασία στα ύψη για να διατηρηθεί στα ίδια περίπου πλαίσια με τα υπόλοιπα γρήγορα κομμάτια. Συντροφιά με την κιθάρα του πλέον και ο Θάνος -την οποία όπως ισχυρίζεται... πρέπει να μάθει κάποια στιγμή να την παίζει- τραγουδάει "μ' ένα ζευγάρι μάτια φοβισμένα, πες μου τι θα 'μουν εγώ χωρίς εσένα, και σε ποια κόλαση θα ξοδευτώ ξανά", φθάνοντας κάποια στιγμή -μετά το εκπληκτικό γύρισμα του κομματιού, στο οποίο σύμφωνα με πληροφορίες, στην εμφάνιση του Σαββάτου λόγω της έντασης, τα ηχεία δεν άντεξαν και μπούκωσαν- κολλώντας να δικαιολογηθεί "Είναι καινούργιο δεν θυμάμαι!". Ακολουθεί το "Βάλτε να πιούμε" στο οποίο, σαν να θέλει να ξεκαθαρίσει κάποια πράγματα, απαντάει στον νεαρό που φωνάζει επίμονα..."Μιλάει για ζωή το κομμάτι... Όσοι πίνουν αυτά που πίνουν... Δεν έχει να κάνει μ' αυτό". Η συνέχεια της συναυλίας επιφυλάσσει πολύ καλή εκτέλεση του "Έγινε η απώλεια συνήθεια μας" στο οποίο η φωνή του κοινού πρωτοστατεί, καθώς και μια πολύ ενδιαφέρουσα διασκευασμένη εκτέλεση του "Ρίξτε τις καρδιές σας στα σκυλιά".
Θέλοντας να ανεβάσει τους τόνους συνεχίζοντας λεει: "Καλησπέρα, τώρα αρχίζουμε!" και ακολουθεί ένα ακόμα γρήγορο γύρισμα με highlight το "Μέρες αργίας" στο οποίο γίνεται πανικός. Το encore δεν αργεί και τα Διάφανα Κρίνα επιστρέφουν επί σκηνής για μια εκπληκτική εκτέλεση του "Παραδομένου", ακολουθούμενου από την "Μπαλάντα της φωτιάς", ενώ για το τέλος μας επιφυλάσσουν ένα ακόμα καινούργιο κομμάτι στο οποίο ο Θάνος τραγουδώντας "Σαν ένα πλοίο με τα φώτα του σβηστά, είναι η αγάπη μας ένα μικρό δελφίνι" και αποχωρεί από τη σκηνή αφήνοντας τα υπόλοιπα παιδιά να κλείσουν την συναυλία αυτοσχεδιάζοντας -κάτι από Closer μου θύμισε η φάση. Η ώρα έχει πάει ήδη 1:40 και από τα ηχεία ακούγεται ξανά το "Ένας τρόπος να πεις αντίο". Ότι καλύτερο δηλαδή για ένα χαλαρό κλείσιμο μια πολύ καλής εμφάνισης.
Όλος ο κόσμος συνωστίζεται ξανά γύρω από τον πάγκο με τα single και φεύγει ότι έχει μείνει. Πολύ θετική επίσης ήταν και η παρουσία του περιοδικού Fractal το οποίο μοίρασε δωρεάν άφισες των Διάφανων Κρίνων στα μέλη του.
Όσον αφορά στο ακουστικό μέρος της συναυλίας, τόσο τα όργανα, όσο και ο ηχητικός εξοπλισμός έφτασαν τα όρια τους. Παίζοντας με μικρή σχετικά παραμόρφωση σε κορυφαίες στάθμες κατάφεραν να μεταδώσουν την ένταση της βραδιάς σε όλο της το μεγαλείο. Ο Κυριάκος Τσουκαλάς και ο Νίκος Μπαρδής -ο οποίος τα έδωσε όλα- έχουν επιφορτιστεί αρκετά με την απουσία του Παναγιώτη και προσπαθούν με κάθε τρόπο να "γεμίσουν" τον ήχο. Ειλικρινά, το ακουστικό αποτέλεσμα ήταν άψογο και αν δεν γνώριζε κάποιος την προύπαρξη πλήκτρων δεν θα το πρόσεχε καθόλου.
Ενδεικτικό set list
Ζωή σαν τη δικιά μου
Αν το βρείς
Είναι που όλα ήρθαν αργά
Κυριακή των Βαϊων
Γιορτή
Για όλα αυτά που δε θα δώ
Tα χρόνια μου ναυάγησαν στις ξέρες σου
Χίλια φιλιά
Να πεθαίνω στο πλάι σου
Άγριο μέλι
Γλυκό κορίτσι (?)
Βάλτε να πιούμε
Έγινε η απώλεια συνήθεια μας
Ρίξτε τις καρδιές σας στα σκυλιά
Θα 'ναι η αγάπη παιδί (?)
Κλόυν την Τετάρτη την Κύριακή νεκρός
Απέραντη θλιμμένη Ανταρκτική
Μέρες αργίας
Μπλέ χειμώνας
Παραδομένος
Μπαλάντα της φωτιάς
Η αγάπη μας ένα μικρό δελφίνι (?)
