Η σύμπραξη των Razastarr ανέκαθεν άνηκε σε μια διακλάδωση ξένη προς τη πλειονότητα της εγχώριας hip hop σκηνής, διότι επέλεγε να περάσει το δικό της θετικό μήνυμα, καταρρίπτοντας πέπλα σηπτικού ανταγωνισμού καταμεσής δύο γενεών ραψωδών. Ενδεχομένως, το κινητήριο αυτό συστατικό να αποτέλεσε και το ανανεωτικό στοιχείο που εκκόλαψε τη μουσικότητα του πολυαναμενόμενου Αφού Σκοτώσω Τη Δίψα Μου (2016). Μιας αλληλουχίας ζωτικών σκέψεων, αν προτιμάτε, οι οποίες περισσότερο θρεύουν και επουλώνουν πληγές αόρατες στον νου.
Καλώς ή κακώς, τα μέλη των Razastarr αποφάσισαν να συνεχίσουν χωριστά τις πορείες τους. Παραμένοντας όμως αδέρφια στη μουσική και στη ζωή, δίχως να λένε παντοτινά το στεγνό αντίο. Έτσι και «το τελευταίο, δικό τους live» στο PassPort Κεραμεικός απέρρεε μια αύρα αδελφικότητας, στην οποία το μήνυμα εστίαζε στην Αγάπη, παρά στη Φυγή· μια λέξη που δεν παρέλειπαν να αναφωνούν σταθερά σε διαλείμματα ανύποπτα στη setlist. Άλλωστε δεν τους ενδιέφερε να δώσουν μια καλή συναυλία –όπως ρητά ανακοίνωσαν– μιας και η βραδιά έφερε περισσότερο τη μορφή γιορτής. Μιας επιμελώς σχεδιασμένης παράστασης, η οποία ύμνησε έννοιες όπως νιότη, δημιουργικότητα και ανησυχία, αλλά και όσες αρετές φέρνουν τους ανθρώπους κοντά στο μονοπάτι της ζωής.
Η παρουσίαση της Ζωής των Razastarr κατείχε λοιπόν χαρακτήρα ιδιωματικό. Τέτοιον, ώστε σε προγραμματισμένα στιγμιότυπα ανέβαιναν στη σκηνή πρόσωπα και αναμνήσεις που τους συντρόφευσαν σε κάθε σταθμό της πορείας τους, ήδη από το ξεκίνημα. Καθώς οι Νικόλας Καρίμανλης & Οδυσσέας Τσιαμπόκαλος παραμένουν αδέρφια, αποφάσισαν να καλέσουν τους «δικούς τους» συγγενείς σε έναν εορτασμό για εκείνους και για τα πνευματικά τους παιδιά. Κι έστω και αν οι πρωτεργάτες έχαναν συχνά-πυκνά τα λόγια τους κάθε φορά που περιέγραφαν επιγραμματικά τα συναισθήματά τους, το νόημα έμενε αναλλοίωτο: Razastarr σημαίνει Ζωή, η οποία διακηρύσσει τη δύναμή της ακόμη και στις στιγμές που επιλογές και οδοί μακραίνουν διακριτά διαχωρισμένες.
Μάρτυρες σε όλα αυτά στάθηκαν ακόμη και οι οικογένειες των καλλιτεχνών. Και όταν λέμε «οικογένειες», αναγράφουμε τον όρο πέρα για πέρα κυριολεκτικά: γονείς, αδέρφια, παιδιά και λοιποί συγγενείς παραβρέθηκαν στο PassPort Κεραμεικός για να τιμήσουν αποδόσεις σημαντικές για τους δεσμούς τους οποίους διακήρρυτε το συγγενικό αίμα. Και όπως οι Razastarr ανέφεραν ότι δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πέσεις –αλλά πόσες θα σηκωθείς– έτσι, ως σιωπηλοί συμπαραστάτες, στάθηκαν παρόντες όσοι τους υποστήλωσαν στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής τους.
Παρά ταύτα, όλα τα περιγραφθέντα προφανώς και δεν σημαίνουν πως η συναυλία ήταν αψεγάδιαστη. Αλλά το Τέλειο δεν συνιστά πάντα την Ιδανική Συναυλία. Ο ήχος ήταν μέτριος στο ξεκίνημα, μα σταδιακά βελτιώθηκε. Η κούραση φάνταζε επίσης έκδηλη σε στιγμιότυπα, μα ξετίναζε τη σκόνη της καθόσο η ροή φάνταζε πιο σφιχτή. Μέχρι και το εξαιρετικό ζέσταμα από μουσικές επιλογές του "Ψ" είχε προνοηθεί, ώστε οι πιθανές αναποδιές να υπερκεραστούν συντόμως. Οι ίδιες δε οι συμμετοχές στάθηκαν ασφαλώς ουσιώδεις στη διακύμανση της ροής, μιας και ως ποικιλία προσέδωσαν απόχρωση πολυδιάστατη σε διάρκεια.
Ξεκινώντας από τους Δημήτρη Καντάρη, Soulnek και Χρήστο Λαϊνά των Ως Αιδώ, για να πέρασουμε στους Eversor, JK One, Billa Qause, DJ Vinyl, Παράξενο και Mi55t, η σκηνή υποδέχθηκε εκπροπώπους δύο (ή τριών, αν προτιμάτε) γενεών της εγχώριας hip hop σκηνής. Η όλη διαδρομή επέφερε σταθμούς ξεχωριστούς της υποδόριας αρετής των Raza, πάνω από τους οποίους οι Wheel-M και DJ Everlast δεν έχαναν επικαιρία να επιδώσουν την εμπειρία τους. Ο μεγαλύτερος χαμός προφανώς σημειώθηκε με την είσοδο του Δημήτρη Πετσούκη των FF.C, όταν και παρουσίασαν σταθμούς κοινούς στη δισκογραφία τους. Το ίδιο έγινε και όταν βγήκαν ο Αιρετικός και ο Κανένας των Deadlock, όπου και σημειώθηκαν τα πιο ραγδαία moshpit.
Τα highlights, ωστόσο, άνηκαν (κατά πλειονότητα) στη δισκογραφία των Razastarr –γράφω «κατά πλειονότητα» διότι δεν μπορούμε να προσπεράσουμε την απόδοση του "Ο Πιο Μίζερος Εχθρός Σου" των FF.C. Περνώντας από το "Τέλος" και το "Όλοι Οι Θεοί" στα "Ναυπηγοί Της Φαντασίας", "Βύρωνας" και "Τα Πιο Όμορφα Όνειρα Είναι Ανώνυμα" (εκτελεσμένο εις διπλούν), τα μέλη δεν έχαναν ευκαιρία να οργώνουν τη σκηνή, διαχέοντας την κινητήριο δύναμή τους. Δεν είναι ψέμμα, άλλωστε, πως η τρεχούμενη διάρκεια της βραδιάς φάνταζε εξοντωτική, αφού ξεπέρασε τις 4 ώρες και 20 λεπτά, με μια setlist που εμπεριείχε 56 συνολικά συνθέσεις!
Από την άλλη, δεν είμαι βέβαιος αν ό,τι βιώσαμε αποτελεί «συναυλία», «παρουσίαση» ή «εκπροσώπηση» διαφορετικών γενεών της εγχώριας σκηνής. Διότι, πάνω από όλα και όλους, αποτέλεσε βίωμα, μα και εμπειρία καθαρτήρια, η οποία διατηρούσε την ενέργεια αναλλοίωτη καταμεσής του ακροατηρίου. «Razastarr - Razastarr» κραύγαζαν οι οπαδοί ολοένα και ισχυρότερα, αποκαλύπτοντας πως η ζωογόνος ενέργεια του σχήματος έστεκε ικανή να υποστηρίξει ένα εγχείρημα φιλόδοξο σε αποστάσεις. Και όπως η τρεχούμενη διάρκεια δεν επηρρέασε διόλου τις όποιες κατασταλλάζουσες εντυπώσεις, έτσι και το διάστημα μεταξύ σχήματος και κοινού εξαλειφόταν, φέροντας ως Ενιαίο τον Παλμό μεταξύ Μπάντας και Κόσμου.
Το παρακάτω βίντεο ανήκει στα Greek Hip Hop Events (https://www.facebook.com/greekhiphopeventsofficial/)
{youtube}Ytnc13q7fQ4{/youtube}
