Η 2η μέρα του φετινού Deteriorate Sound ξεκίνησε με ορμή και πάθος από μια τριανδρία πνευστών που επιδόθηκε σε έναν καλά οργανωμένο και φρενήρη αυτοσχεδιασμό.
Με το άλτο να έχει το πάνω χέρι σε επίπεδο ρυθμού και να φωταγωγεί τα σαξόφωνα που το πλαισιώνουν, ο Φλώρος Φλωρίδης, ο Θοδωρής Ρέλλος και ο Ιλάν Μανουάχ εξαπέλυσαν ένα ενδιαφέρον hard bop και free jazz πανδαιμόνιο, όπου η ένταση διαδεχόταν τη μυστηριακή ατμόσφαιρα. Οι τρεις τους, πιστοί στο timing και στον συγχρονισμό, έδειξαν να έχουν πειθαρχημένη όρεξη και επιδόθηκαν σε μετρημένα ηχητικά ακροβατικά. Πιο ενδιαφέρον ήταν το δεύτερο από τα τρία θέματα που παρουσίασαν, το οποίο άρχισε και τέλειωσε με την αέρινη ατμόσφαιρα που έφτιαχνε το απόκοσμο φλάουτο.
Τη σκυτάλη πήρε ο σαξοφωνίστας/κλαρινετίστας James Wylie, ο οποίος συνοδευόταν από τον Γιάννη Αναστασάκη στην κιθάρα και στην κονσόλα και τον Γιώργο Δημητριάδη στα τύμπανα. Ο Wylie έδειξε αμέσως ότι ήταν αποφασισμένος να χτίσει με το στυλ του ένα υπερβατικό «σαξοφωνικό trance», ανάμεσα σε πληθωρικά κρουστά που καραδοκούσαν σε κάθε αυτοσχεδιαστική στροφή, ανάμεσα σε εμπνευσμένες παραινέσεις από ηλεκτρικούς ήχους και στέρεες fusion αναφορές. Επί σκηνής του Six d.o.g.s., το τρίο κατάφερε να δημιουργήσει έναν αρκούντως ιδιαίτερο κόσμο, με τον μπροστάρη Wylie να εξερευνά τα όρια κλαρινέτου και σαξοφώνου εν μέσω μιας υπερφορτωμένης ατμόσφαιρας από ψυχεδελικά στοιχεία. Το σχήμα κατάφερε να επικοινωνήσει με τους παρευρισκόμενους σε περισσότερα επίπεδα και άφησε εξαιρετικές εντυπώσεις.
Το τέλος της βραδιάς άνηκε στους best before unu. Αντώνης Ανισέγκος & Ανδρέας Kαραουλάνης παρουσίασαν την πιο πρόσφατη οπτικοακουστική τους εμπειρία: είδαμε έτσι τις τραχιές και επιθετικές εικόνες του live animator να πηγαίνουν χέρι-χέρι με τον avant-garde θόρυβο. Κάπου ανάμεσα στην αμήχανη νηφαλιότητα και στην οργιώδη διάθεση των εναλλασσόμενων animation, τα ανεξερεύνητα ηχοτοπία των best before unu χαύνωσαν το καθήμενο κοινό, αποσπώντας την προσοχή χωρίς όμως να κερδίσουν το ενδιαφέρον. Σαν συναισθηματικό εξόγκωμα στη δίωρη εξερεύνηση που προηγήθηκε, το project πιθανότατα θα έχτιζε διαφορετική δυναμική με το κοινό σε έναν άλλο χώρο.
Όπως και να έχει, η λήξη της 2ης βραδιάς του Deteriorate Sound IV, κάθε άλλο παρά ήπια και προβλέψιμη ήταν.
