Ας αρχίσουμε απ’ το τέλος προς την αρχή.
Όταν ο κόσμος άρχισε να βγαίνει από το Club 22 αυτό το –εξαιρετικά κρύο- βράδυ της Παρασκευής, είχε σίγουρα ικανοποιήσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο δύο βασικές -μουσικές- ανάγκες του. Πρώτον την περιέργειά του και δεύτερον την ανάγκη του για διασκέδαση.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Η μεν περιέργεια, που ήταν και ο λόγος που έφερε τους περισσότερους εκεί, κορυφωνόταν καθ’ όλη τη διάρκεια της νύχτας καθώς στο video wall που είχε στηθεί μπροστά στη σκηνή ειδικά για την περίσταση, προβάλλονταν σε αντίστροφη μέτρηση τα video clips των συγκροτημάτων που ξεχώρισαν μέσα στο 2005, όπως τα επέλεξε το κοινό του Rock Fm μέσα από την ψηφοφορία του σταθμού. Στο τέλος της βραδιάς η (όσο μπορεί να ήταν) έκπληξη που μας επιφυλασσόταν αποκαλύφθηκε. Οι φιναλίστ σύμφωνα με τους ακροατές του Rock Fm ήταν:
Στο νούμερο 2 οι (somewhere in Texas) Raveonettes
και… *drum roll*: Νούμερο 1 για το 2005 οι Kaiser Chiefs.
 |
Κατά τ’ άλλα, κατά την ταπεινή μου άποψη, το πιο ενδιαφέρον μέρος της βραδιάς αποτέλεσαν οι τρείς live εμφανίσεις που παρεμβλήθηκαν ανάμεσα στα video clips. Όπως και να το κάνουμε ήταν προτιμότερο από το να παρακολουθεί ένα ολόκληρο μαγαζί «τηλεόραση» με ένα ποτό στο χέρι σε ένα χώρο για lives.
Πρώτοι ανέβηκαν στη σκηνή οι Matisse -με ανανεωμένη σύνθεση. Το συγκρότημα είχε σίγουρα πολλά κέφια και παρά το γεγονός ότι έπαιξαν λίγο, σύμφωνα με τις ανάγκες του προγράμματος, πραγματοποίησαν –κατά πολλούς- μια από τις καλύτερες εμφανίσεις τους εκπλήσσοντας μας ευχάριστα με την αυτοπεποίθηση που εξέπεμπαν. Έδωσαν σε όλους την εντύπωση ότι έχουν αρχίσει να δένουν περισσότερο, να περνάνε πολύ καλά πάνω στη σκηνή και να νιώθουν σίγουρα πιο άνετα μπροστά στο κοινό τους. Κατάφεραν έτσι να παρασύρουν τον κόσμο στη μουσική τους και να τον προετοιμάσουν με τον πιο κατάλληλο τρόπο για το υπόλοιπο της βραδιάς.
 |
Ακολούθησαν οι Ενδελέχεια, ξυπνώντας «λυκειακές» αναμνήσεις σε πολλούς με τα τραγούδια τους αν λάβουμε υπ’ όψιν τον μέσο όρο ηλικίας του κοινού. Προσωπικά είχα να τους δώ live αρκετά χρόνια και μου φάνηκαν αρκετά αλλαγμένοι. Ερμηνευτικά η απόδοση των κομματιών τους ήταν σχεδόν άψογη όμως παρ’ όλ’ αυτά δεν μπορούσες να μην παρατηρήσεις την σχετικά άνευρη εκτέλεση που στέρησε από τα κομμάτια το μουσικό τους «όγκο». Αυτό που μου προκάλεσε έκπληξη ήταν το γεγονός ότι σχεδόν όλοι θυμόντουσαν και τραγουδούσαν τους στίχους τους με μια φωνή παρ’ όλο που το συγκρότημα διατηρεί γενικά χαμηλό προφίλ χωρίς να προβάλλεται ιδιαίτερα προς τα έξω τα τελευταία χρόνια.
Last but not least: οι Ρόδες. Αυτό το συγκρότημα που -κατ'εμέ- έχει κάνει τη διαφορά στην ελληνική σκηνή από την πρώτη στιγμή του σχηματισμού του. Οι Ρόδες αποτελούν ένα κορμί σχηματισμένο με μέλη από τα διαμελισμένα σώματα των Αctive Member, Brigada, Magic de Spell, Love in Sadness και πολλούς άλλους αξιόλογους μουσικούς.
 |
Το πείραμα θα μπορούσε να οδηγηθεί -μετά από μια ηλεκτροπληξία- σε ένα ατυχές αποτέλεσμα τύπου Frankenstein αλλά τελικά πέτυχε προφανώς και οι Ρόδες έχουν αρχίσει να κυλούν προς τα μπρος με μεγάλη ταχύτητα τους τελευταίους μήνες. Τελικά δεν ήταν μόνο «Λόγια-λόγια», κατά την ομόνυμη επιτυχία τους. Ο Νικήτας και τα υπόλοιπα παιδιά σε μια πολύ καλή βραδιά, από τις καλύτερες από όσες τους έχω παρακολουθήσει. Είπαν όλα τα τραγούδια που τους έκαναν γνωστούς με πολλή –πολλή- ενέργεια και κέφι, κάνοντας το Club 22, και ειδικά ενα αρκετά μεγάλο μέρος του κοινού που είχε συγκεντρωθεί στις μπροστινές σειρές και που φαινόταν να έχει έρθει πιθανόν μόνο γι αυτούς, να ανεβοκατεβαίνει στο ρυθμό τους.
Στα υπόλοιπα συν της βραδιάς ο πολύ καλός ήχος, η άρτια και προσεγμένη διοργάνωση και το γενικότερο feeling του κόσμου που φαινόταν ότι είχε διάθεση να περάσει –συλλογικά- καλά εκείνη τη νύχτα.
Συγχαρητήρια λοιπόν, εν αναμονή μέχρι του χρόνου!
