 |
Ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα δεν θα μπορούσα να φανταστώ ότι θα ερχόταν μια μέρα που θα βρισκόμουν με το ακουστικό στο χέρι να τα λέω με ένα μέλος από τους θρυλικούς – στα δικά μου μάτια αλλά και κατά γενική ομολογία – Νεοϋορκέζους Television. O Richard Lloyd λοιπόν μιλούσε μαζί μου (ο Tom Verlaine δεν δίνει συνεντεύξεις!), και παρότι ξεκίνησε βαριεστημένα, όλα πήγαν καλά στη συνέχεια, οπότε και μας είπε τα εξής:
- Ήμουν τυχερός που σας είδα ζωντανά το 2001 στο φεστιβάλ All Tomorrow’s Parties, κι αυτό που παρατήρησα ήταν ότι παίζατε τόσο καλά όσο φαντάζομαι ότι θα παίζατε όταν ξεκινήσατε στα μέσα των ‘70ς, όταν είσαστε πιτσιρικάδες.
- Και καλύτερα θα μπορούσα να σου πω! Όταν ξεκινήσαμε κάναμε πάρα πολλές πρόβες, μα δεν φαινόταν να μας βοηθάει και πολύ! (γέλια)
- Μετά από δύο άλμπουμ διαλυθήκατε, και επανασχηματιστήκατε περισσότερο από μια δεκαετία αργότερα. Τι ήταν αυτό που σας ώθησε να βρεθείτε ξανά μαζί;
- Μας αρέσει να μπερδεύουμε τους ανθρώπους! Αυτό που έγινε ήταν ότι ο μάνατζερ του Tom και ο δικός μου μάνατζερ βρέθηκαν σ’ ένα πάρτι και μιλούσαν, κι ο ένας έριξε την ιδέα στον άλλο να κάνουν πρόταση στους δυο μας για το αν ενδιαφερόμαστε να παίξουμε ξανά μαζί. Εκείνη την περίοδο είμαστε και οι δύο ελεύθεροι και βρεθήκαμε σ’ ένα στούντιο για πρόβες, όπου καταλάβαμε μέσα σε πέντε λεπτά ότι είμαστε ακόμη η ίδια μπάντα. Μείναμε όλοι ευχαριστημένοι, σκεφτήκαμε ότι δεν θα ήταν και πολύ δύσκολο να ξαναγίνουμε αυτό που είμασταν παλιά. Ένας λόγος ήταν ότι όλοι μας είχαμε παραμείνει μέσα στη μουσική, παίζαμε ακόμη μουσική, δεν είχαμε γίνει μεσίτες ή ζωγράφοι π.χ. πολλοί άνθρωποι θεωρούν ότι πρέπει να αλλάζουν μεγαλώνοντας, κι εμείς επειδή δεν βλέπαμε να αλλάζουμε με το πέρασμα του χρόνου, τα παρατήσαμε να προσπαθούμε, που είναι μια καλή μορφή παραίτησης! Παίξαμε κάποια σόου φέτος που θεωρώ ότι ήταν τα καλύτερα που δώσαμε ποτέ, η μπάντα είναι στην καλύτερή της φόρμα, είναι υπέροχα!
- Θα λέγατε ότι οι λόγοι της πρώτης σας επανασύνδεσης το 1992 είναι οι ίδιοι μ’ αυτούς της πιο πρόσφατης το 2001;
- Κατ’ αρχήν να διευκρινίσουμε ότι οι λόγοι που σταματήσαμε το 1992 δεν είχαν να κάνουν με τη δική μας θέληση να σταματήσουμε, είχαν να κάνουν με την παλιά μας δισκογραφική εταιρία. Όλοι μας είχαμε κάτι άλλο να κάνουμε, οπότε δεν υπήρξε ποτέ περίπτωση δικής μας παύσης της μπάντας. Όπως λοιπόν κάποια ζώα πέφτουν σε χειμερία νάρκη, έτσι κι εμείς ξεκουραστήκαμε για λίγο. Όπως μια φωτιά δείχνει να πεθαίνει μα υπάρχουν ακόμη αρκετά καυτά κάρβουνα που μπορούν να την κάνουν να ξαναζωντανεύσει, το All Tomorrow’s Parties λοιπόν ήταν το γεγονός που ξαναέπεσαν ξύλα στη φωτιά και δυνάμωσαν οι φλόγες. Δεν έχουμε σταματήσει να παίζουμε έκτοτε…
- Δηλαδή μια παίζετε, μια δεν παίζετε…
- Όχι, μια παίζουμε και μία ξαναπαίζουμε (γέλια), παίζουμε 10 με 15 κονσέρτα το χρόνο, κάθε χρόνο. Παίζουμε στο Σικάγο, στο Νέα Υόρκη, στη Βοστόνη, στην Ιαπωνία, μετά κάπου στην Ευρώπη, περιοδείες από τις μεγαλύτερες που έχουμε κάνει ποτέ. Κάποιες φορές μέχρι και 18 συναυλίες στη σειρά.
- Είναι αρκετές για να διατηρούν το συγκρότημα;
- Ασφαλώς, αλλιώς δεν θα τις κάναμε. Τι ακριβώς εννοείς με το «διατηρούν»;
 |
- Οι περισσότερες μπάντες χρειάζεται να κάνουν εκτός από συναυλίες, δίσκους και συνεντεύξεις, συν ένα σωρό άλλο πράγματα για να βγάζουν αρκετά χρήματα για να ζήσουν.
- Δεν νομίζω ότι τα κάνουν όλα αυτά για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην, τα κάνουν γιατί θέλουν να είναι διάσημοι και πάμπλουτοι και θέλουν οι άνθρωποι να τους αναγνωρίζουν και να τους αγαπούν. Όλη αυτή η παραπανίσια δουλειά είναι για να αποκτήσουν περισσότερο glamour, κι εμάς δεν μας ενδιαφέρουν όλες αυτές οι αηδίες. Εμείς κάνουμε μια συναυλία εφόσον μας δώσουν τα χρήματα που εμείς θέλουμε, κάνουμε έτσι λιγότερες συναυλίες μα έτσι έχουν τα πράγματα, δεν είμαστε διατεθειμένοι να παίζουμε χίλιες συναυλίες για να κυνηγήσουμε κάτι. Δεν πιστεύω ότι οι άλλες μπάντες παίζουν τόσες πολλές συναυλίες για να βγάλουν αρκετά χρήματα να ζήσουν, γιατί από εκεί και πέρα ο μάνατζερ παίρνει τα δικά του χρήματα, ο ατζέντης παίρνει τα δικά του χρήματα, και όσο προχωράς, αντί να βγάζεις χρήματα, μπαίνεις και μέσα! Ελπίζουν ότι αν το κάνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, θα γίνουν αρκετά μεγάλο όνομα για να αρχίσουν τότε να βγάζουν λεφτά! Είναι παγίδα. Εμείς δεν θέλουμε να το κάνουμε αυτό, δεν μας ενδιαφέρει.
- Εσείς εξάλλου δεν έχετε να αποδείξετε και τίποτα…
- Ακριβώς!
- …οι σχετικά λίγοι σας δίσκοι είναι τόσο καλοί που έχουν κερδίσει τη θέση σας στην ροκ ιστορία.
- Το ελπίζω, εσύ το λες, δεν είμαι σε θέση να το πω εγώ.
- Δεν είμαι ο μοναδικός που το λέει αυτό, όλοι το λένε.
- Δεν μιλάω εκ μέρους του συγκροτήματος, αλλά για μένα προσωπικά, ακόμη κι ένα αριστούργημα να έχεις ηχογραφήσει, μπορείς να αισθάνεσαι μεγάλη ικανοποίηση.
- Είστε χωρίς δισκογραφικό συμβόλαιο αυτή τη στιγμή;
- Ναι, εκτός κι αν κάποιος δεν μου έχει πει κάτι (γέλια).
- Την φορά που σας είδα ζωντανά, η μόνη μου απογοήτευση ήταν ότι δεν παίξατε όλα τα κομμάτια απ’ το “Marquee Moon”…
- Όλα τα κομμάτια απ’ το “Marquee Moon”; Συγνώμη! Θα πρέπει να παίξαμε πολλά πάντως απ’ αυτό. Καμιά φορά υπάρχουν κομμάτια που θα ήθελα εγώ να παίξουμε, και ο Tom λέει «δεν θα ήθελα να το πούμε αυτό», καμιά φορά δίνω μάχη και το παίζουμε, άλλες υποχωρώ γιατί στο κάτω – κάτω, εκείνος είναι που τα τραγουδάει και μπορεί εκείνη την ημέρα να μην έχει την όρεξη να το κάνει. Κάποτε σε μια δική μου συναυλία είχα υπολογίσει πόσοι άνθρωποι θα χωρούσαν στο συγκεκριμένο χώρο και είχα τυπώσει μικρά βιβλιαράκια με τα τραγούδια που θα έπαιζα, σαν μικρά μενού όπως αυτά που δίνουν στα καλά εστιατόρια, σαν να έλεγα «ορίστε τα τραγούδια που θα ακούσετε απόψε το βράδυ, κανείς δεν επιτρέπετε να ζητήσει κάτι άλλο». Δεν το είπα αυτό, απλά ήξερες τι θα επακολουθούσε και δεν χρειαζόταν να ουρλιάξεις «παίξε το “Freebird”».
 |
- Πώς νοιώθεις που τόσες πολλές μπάντες είναι ξεκάθαρα επηρεασμένες από εσάς;
- Χαρούμενος, χαρούμενος, χαρούμενος που αυτό το είδος της μουσικής μπορεί να επιβιώνει σ’ αυτόν τον κόσμο με τους τόσους προκατασκευασμένους, χορογραφημένους, πορνογραφημένους νεαρούς καλλιτέχνες. Μπορεί να είναι κι αυτοί καλοί, αλλά όταν οι White Stripes ή οι Strokes μπορούν να είναι τόσο επιτυχημένοι, δεν μπορεί παρά να είναι κάτι καλό.
- Βρίσκεις ότι η Νέα Υόρκη είναι ακόμη ένα μεγάλο φυτώριο ταλέντων;
- Δεν το ξέρω, όλοι έχουν μια διαφορετική άποψη για το τι είναι τελικά ενδιαφέρον. Σίγουρα πάντως υπάρχουν πολύ καλές μπάντες, συμβαίνουν πολλά πράγματα στο Μπρούκλιν, θα δούμε.
- Κάποιες αγαπημένες μου μπάντες αυτή τη στιγμή έρχονται από εκεί…
- Ποιοι, οι Yeah Yeah Yeahs (γελώντας);
- Όχι τόσο αυτοί, οι Interpol σίγουρα…
- Ξέρουμε τον τρόπο να τους φτιάχνουμε εδώ στην Νέα Υόρκη.
- Γράφετε καινούργια τραγούδια;
- Οι Television παίζουν πολλά καινούργια τραγούδια, και τα παίζουμε κάθε φορά, εκτός από τις φορές που παίζουμε για λογαριασμό μιας τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής εκπομπής.
- Πώς εξηγείτε που μια μπάντα σαν τη δική σας δεν έχει κάποια εταιρία να ενδιαφέρεται να σας εντάξει στο δυναμικό της;
- Δεν ξέρω αν δεν ενδιαφέρεται, ίσως να μην είναι κανείς έτοιμος να δώσει τα λεφτά που ζητάμε!
- Ευχαριστώ για την κουβέντα μας, θα σας δω στην Αθήνα.
- Ανυπομονούμε να βρεθούμε εκεί. Τα λέμε σύντομα.
