Η επικείμενη περιοδεία σάς φέρνει στην Ελλάδα, 8 χρόνια μετά την τελευταία σας εμφάνιση εδώ (η οποία ήταν και η πρώτη). Έχεις κάποιες αναμνήσεις από τότε;
Ήταν η πρώτη συναυλία στην οποία πήγαμε κατευθείαν από το αεροδρόμιο. Θυμάμαι ότι το αισθανόμουν σαν ένα εκπληκτικό προνόμιο, να πετάμε σε μια πανέμορφη πόλη όπως η Αθήνα για να παίξουμε μία και μόνη συναυλία και μετά να έχουμε μία μέρα ξεκούρασης για να την εξερευνήσουμε και να ψωνίσουμε δίσκους. Ακόμα αισθανόμαστε έτσι.
Θα έλεγες ότι σε αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν οι Grails έχουν ωριμάσει; Κι αν ναι, πώς ορίζεται και αξιολογείται αυτή η ωρίμανση;
Από μία ανθρωπολογική σκοπιά, αυτό που έχουμε προσπαθήσει να κάνουμε είναι να φτιάξουμε μία γλώσσα. Κι όταν αυτή η γλώσσα είναι «ζωντανή» και σε χρήση, τότε αναπτύσσει ιδιώματα και δομές: ένα δικό της λεξιλόγιο το οποίο διευρύνεται συνεχώς. Ανακαλύψαμε ότι όσο περισσότερο χρόνο δίνουμε σε αυτήν τη διαδικασία, τόσο πιο χρήσιμη γίνεται η γλώσσα ως μέσο έκφρασης.
Ίσως αυτή η συνεχής διεύρυνση εξηγεί γιατί οι Grails ακούγονται διαφορετικοί από άλμπουμ σε άλμπουμ, ενσωματώνοντας στοιχεία από ποικίλες πηγές. Κι όμως, υπάρχει κάτι το οποίο με κάποιον τρόπο διατρέχει όλη τη δισκογραφία σας, από το Burden Οf Hope (2003) ως το Chalice Hymnal (2017). Ίσως είναι κάτι αφηρημένο, ένα βλέμμα κάπως ενδοστρεφές, που επιμένει όλα αυτά τα χρόνια. Τι λες;
Νομίζω πως οτιδήποτε και να κάνουμε, θα καταλήξει με κάποιον τρόπο να ακούγεται σαν Grails. Ορισμένες φορές αυτό μπορεί να γίνει αρκετά καθησυχαστικό· άλλες μπορεί να σου προκαλέσει κατάθλιψη, ένα συναίσθημα ότι δεν μπορείς ποτέ να ξεφύγεις πραγματικά από τον εαυτό σου. Σκέψου ότι ξεκινήσαμε ένα εντελώς διαφορετικό σχήμα πριν από 6 χρόνια, τους Lilacs & Champagne, για να ακολουθήσουμε το ενδιαφέρον μας προς μια μουσική που βασίζεται σε samples και καθοδηγείται από beats… Ακόμα κι εκεί, όμως, φτάνουμε τον περισσότερο καιρό να κυκλώνουμε μια περιοχή που μας κάνει να ακουγόμαστε σαν Grails!
Πάντως, ιδίως το Chalice Hymnal νομίζω πως είναι ένα πολύ καλό παράδειγμα ενός ήχου ο οποίος μπορεί να είναι καινούργιος και οικείος ταυτόχρονα. Ο Emil Amos το συνόψισε ωραία σε μία περσινή συνέντευξη (εδώ): «Πάντοτε αντλούμε από κάτι παλιό και κάτι που μόλις εκείνη την ώρα αντιλαμβανόμαστε». Αισθάνεσαι να σας χαρακτηρίζει η ένταση μεταξύ αυτού που είναι-ήδη και εκείνου που είναι-να-γίνει;
Πολλές φορές απλώς παίζουμε τη μουσική που μας συναρπάζει σαν ακροατές. Όλοι μας έχουμε ακούσει δίσκους με όμορφες, σχεδόν τέλειες στιγμές, οι οποίες συνοδεύονται από βαρετές ασκήσεις ύφους και ανούσια κομμάτια που απλώς πιάνουν χώρο σε έναν δίσκο. Είναι κάτι πολύ απογοητευτικό, από τη σκοπιά του ακροατή· σε κάνει να θέλεις να πάρεις μία μηχανή του χρόνου, να γυρίσεις 40 χρόνια πίσω, να μπουκάρεις στο στούντιο και να πεις στη μπάντα: «Όχι, μη… απλώς κρατήστε αυτό το ένα πράγμα που κάνετε τόσο καλά! Ένα και μόνο πράγμα, είναι τέλειο, απλώς συνεχίστε το!». Αυτή η παρόρμηση καθοδηγεί πολλά από όσα κάνουμε με τους Grails, επιβάλλοντας μια διορθωτική ενόραση σε μουσικές που έχουμε ακούσει και ευχηθεί να είχαν γίνει με έναν διαφορετικό τρόπο.
Ως έννοια, το δισκοπότηρο (grail), όπως η ουτοπία, έχει μία ποιότητα που πάντοτε δείχνει το μονίμως διαφεύγον: εκείνο που μπορεί κανείς να το σκεφτεί, να το κυνηγήσει ή και να το πλησιάσει, αλλά ποτέ να το αγγίξει. Γιατί το επιλέξατε ως όνομα για το σχήμα σας;
Για να είμαι ειλικρινής, το όνομα το επιλέξαμε λίγο-πολύ τυχαία και πολύ γρήγορα. Το σχήμα που ξεκινήσαμε με τον Emil λεγόταν αρχικώς Laurel Canyon. Αργότερα όμως υπογράψαμε στη Neurot Recordings και οι άνθρωποί της μας έπεισαν να το αλλάξουμε, γιατί υπήρχε μια ταινία με το ίδιο όνομα η οποία θα κυκλοφορούσε εκείνη τη χρονιά. Εμείς ανυπομονούσαμε να προχωρήσουμε με την κυκλοφορία του πρώτου μας δίσκου και αποφασίσαμε, αρκετά αυθόρμητα, να ονομαστούμε Grails. Σταθήκαμε πολύ τυχεροί που τελικά επιλέξαμε ένα καλό όνομα, το οποίο μπορεί να έχει διάφορες ερμηνείες.
Μία από τις οποίες φέρνει, φυσικά, μπροστά μια κάποιου είδους πνευματικότητα. Τι είδους πνευματικότητα είναι αυτή που σας ελκύει;
Ανακαλύψαμε και αφουγκραστήκαμε την πνευματικότητά μας μέσω της μουσικής. Ευτυχώς είμαστε πλέον αρκετά μεγάλοι, οπότε δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να τρέχουμε στην Ινδία και να αλλάζουμε τα ονόματά μας. Βρήκαμε, όμως, τους εαυτούς μας στη μουσική και πλέον αυτή είναι η θρησκεία την οποία ακολουθούμε.
Έχετε ποτέ μπει στον πειρασμό να χρησιμοποιήσετε στίχους; Ή σκέφτεστε ότι ίσως οι λέξεις κυριαρχήσουν στο επίπεδο των νοημάτων, τα οποία, στην περίπτωση της ορχηστρικής μουσικής, παραμένουν ανοιχτά στην ερμηνεία;
Η ιστορία της πειραματικής μουσικής στα τελευταία 50 χρόνια είναι, σε συντριπτικό ποσοστό, χωρίς στίχους. Και να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν κατάλαβα αυτή τη δυαδική λογική η οποία διακρίνει τη μουσική, είτε ως ορχηστρική, είτε ως μη-ορχηστρική. Δεν νομίζω ότι ρωτήθηκαν ποτέ οι Cluster, για παράδειγμα, γιατί δεν έχουν τραγουδιστή…
Στο πρώτο σας άλμπουμ, το Burden Of Hope, βρίσκουμε μία από τις ελάχιστες (αν όχι τη μόνη) διασκευές που έχετε αποπειραθεί, την ερμηνεία σας στο “Space Prophet Dogon” των Sun City Girls. Να υποθέσουμε ότι οι τελευταίοι ήταν μία από τις σημαντικές σας επιρροές;
Δεν θα έλεγα ότι μας επηρέασαν τόσο μουσικά, πέρα φυσικά από αυτό το κομμάτι και το άλμπουμ στο οποίο υπάρχει, το Torch Of The Mystics [1990]. Σίγουρα όμως μας έχουν επηρεάσει πάρα πολύ με τη συνολική τους στάση απέναντι στη μουσική, την προσέγγιση που είχαν ότι «όλα μπορούν να ταιριάξουν». Αν, για παράδειγμα, θέλεις να παίξεις σάζι, απλώς παίξε! Δεν χρειάζεται απαραιτήτως να φορέσεις το κατάλληλο πολιτισμικά παντελόνι ή να έχεις ανώτερο πτυχίο στην κλασική οθωμανική μουσική. Απλώς καν’ το!
Στην περιοδεία σας θα επικεντρωθείτε στο τελευταίο σας άλμπουμ; Και πόσο κοντά είναι συνήθως η στούντιο εκδοχή ενός κομματιού και η ζωντανή του επιτέλεση στη σκηνή;
Δεν σκεφτόμαστε ποτέ την πιθανότητα να παίξουμε λάιβ κάτι που ακόμα δουλεύουμε στο στούντιο. Το οποίο νομίζω πως είναι καλό για τον ίδιο τον δίσκο (η ενέργεια ενός κομματιού μένει στο στούντιο), αλλά μας αφήνει με ένα πρόβλημα όταν βγαίνουμε περιοδεία. Οπότε, συνήθως πρέπει να επιστρέψουμε στη δισκογραφία μας και να βρούμε τραγούδια που μπορούν να σταθούν με την περιορισμένη ενορχήστρωση και τις νέες συνθέσεις οι οποίες έχουν στο μεταξύ προστεθεί στο ρεπερτόριο. Κάτι που συνήθως έχει αρκετή δουλειά, αλλά συχνά καταλήγει σε ορισμένες νέες ιδέες, που μας έρχονται στην πορεία.
Έχετε σχέδια για το άμεσο μέλλον; Όσο αφορά τους Grails ή τα άλλα πρότζεκτ που τρέχετε…
Ναι! Το φθινόπωρο θα αρχίσουμε να δουλεύουμε τον νέο δίσκο των Grails. Επίσης θα ξεκινήσουμε και το επόμενο άλμπουμ των Lilacs & Champagne μόλις επιστρέψουμε από την περιοδεία που ξεκινάμε τις επόμενες μέρες. Μείνετε συντονισμένοι!
{youtube}xV4N3eOtB0c{/youtube}
