Γεια σου Steve, πώς πάει η περιοδεία μέχρι στιγμής;
Πάει εξαιρετικά καλά. Έχουμε παίξει μόλις 2 συναυλίες μέχρι στιγμής και ήδη νιώθουμε ότι είμαστε στα μέσα της περιοδείας! Δεν μπορώ να φανταστώ καν το πώς θα είμαστε και πώς θα έχει διαμορφωθεί το set μας, μέχρι να έρθουμε στην Αθήνα. Το μόνο που ξέρω είναι ότι θα πρέπει να περιμένετε μια συναυλία-φωτιά. Η Αθήνα έχει παίξει άλλωστε καθοριστικό ρόλο για το συγκρότημα.
Κάνατε 4 άλμπουμ στη δεκαετία του 1980, μερικά απ’ αυτά αριστουργήματα, όλα τους δε ακούγονται διαφορετικά μεταξύ τους. Σας δημιούργησε αυτό ένα έξτρα βάρος, όταν αποφασίσατε να μπείτε ξανά στο στούντιο;
Οι ίδιοι προκαλέσαμε αρκετή πίεση στους εαυτούς μας, από τη στιγμή που υποσχεθήκαμε ότι, αν είναι να ηχογραφήσουμε κάτι, όφειλε να είναι κάτι καλό και αντάξιο της ιστορίας μας και των προσδοκιών. Θέλαμε από τη μία να φανούμε συνεπείς ως προς την ιστορία μας, ταυτόχρονα όμως επιθυμούσαμε και να οδηγήσουμε τον ήχο μας κάπου αλλού. Δεν ήταν ιδιαίτερα εύκολο να κρατήσουμε αυτήν την ισορροπία, μα νομίζω το καταφέραμε. Οπότε, έχεις δίκιο: έχουμε 5 άλμπουμ πια και όλα ακούγονται διαφορετικά μεταξύ τους, ενώ παραμένουν δίσκοι των Dream Syndicate! Όσο περισσότερο διαρκείς σαν συγκρότημα, τόσο οι μικρές και μεγάλες διαφορές μοιάζουν μέρος της ίδιας εικόνας. Μου αρέσει αυτή η ιδέα.
Προσπάθησες να συγκεντρώσεις την αυθεντική σύνθεση των Dream Syndicate, με 3 από τα 4 μέλη που δούλεψαν στο τελευταίο σας άλμπουμ (λείπει ο Paul Cutler). Πώς καταλήξατε σε αυτό το line-up;
Όλα έγιναν πολύ απλά. Ο Mark (Walton), ο Dennis (Duck) κι εγώ παίζαμε μαζί το μεγαλύτερο διάστημα της πρώτης περιόδου του συγκροτήματος. Οι τρεις μας παίξαμε σε κάθε ευρωπαϊκή (και ελληνική) συναυλία που έχουμε δώσει. Όταν έπρεπε λοιπόν να βρούμε νέο κιθαρίστα, δεν αργήσαμε να απευθυνθούμε στον Jason Victor. Συνεργάζομαι μαζί του εδώ και 10 χρόνια, καθώς μετέχει στο προσωπικό μου συγκρότημα και πού και πού παίζαμε μαζί και κομμάτια των Dream Syndicate. Κανείς δεν θα μπορούσε να ταιριάξει περισσότερο μαζί μας.
Το τραγούδι που είναι αφιερωμένο στην Kendra Smith (το "Kendra's Dream"), είναι πολύ τρυφερό και συγκινητικό. Τι σήμαινε για εσένα προσωπικά;
Σήμαινε πραγματικά πολλά. Μερικές φορές με κάνει και δακρύζω. Όχι μόνο για το πόσο όμορφο τραγούδι είναι, αλλά και για τη σκέψη ότι η παλιά μας φίλη είναι μέρος του νέου μας δίσκου. Πρέπει να σου θυμίσω ότι η Kendra υπήρξε φίλη μου ήδη πριν σχηματιστούν οι Dream Syndicate. Η ίδια ανήκει λοιπόν στα τραγούδια μας και, με έναν τρόπο, ολοκληρώνει έναν κύκλο. Από την άλλη, ο κύκλος αυτός δεν τελειώνει ποτέ.
Οι εναρκτήριοι στίχοι του “Filter Me Through You” («If I can't have you, or anything that reminds me of you, I'll carry on…») ανήκουν στους πιο απλούς και συναισθηματικούς που έχετε γράψει ποτέ. Υπάρχει κάποια ιστορία εδώ;
Είναι ένα τραγούδι για την επιρροή που αφήνεις πίσω σου, αφότου έχεις πεθάνει. Μπορείς να πεις ότι είναι ένα τραγούδι για μια χαμένη αγάπη ή για κάποιο αγαπημένο πρόσωπο, το οποίο έχει χαθεί. Σε κάθε τέτοια περίπτωση, αυτοί οι στίχοι ταιριάζουν. Όμως νομίζω ότι περισσότερο αφορούν εμάς: είναι στίχοι για τους ίδιους τους Dream Syndicate. Για όσα αφήσαμε πίσω μας όταν διαλύσαμε και για όσα έχουμε να ξαναβρούμε τώρα που είμαστε ξανά μαζί.
Πρέπει να ομολογήσω πως όλοι περιμέναμε κάτι καλό απ’ την επιστροφή σας, αλλά όχι κάτι τόσο καθηλωτικό: το How Did I Find Myself Here? είναι δυνατό και υπέροχα ψυχεδελικό, σαν μεγάλο rock ’n’ roll trip. Πώς προσεγγίσατε αυτή τη φορά τον ήχο σας;
Θέλαμε το αποτέλεσμα να πλησιάζει πράγματι, όσο γίνεται, σε μια καθηλωτική μουσική εμπειρία. Σε κάτι που να μπορεί να σε απορροφήσει ολόκληρο και να σε βγάλει από την πραγματικότητά σου για 45 λεπτά –ό,τι καταφέραμε με τον πρώτο μας δίσκο, με λίγα λόγια. Σήμερα, οι αποσπάσεις της προσοχής μας είναι περισσότερες από ποτέ. Οι ζωές μας διακατέχονται πλέον από έναν παροξυσμό multi-tasking απαιτήσεων. Μου αρέσει έτσι η ιδέα ότι ένας δίσκος μπορεί να σε παρασύρει σε ένα ολιγόλεπτο μουσικό ταξίδι.
Όσον αφορά τις ηχογραφήσεις: τα τραγούδια ήταν έτοιμα πριν τα παρουσιάσεις στους υπόλοιπους ή προέκυψαν από τζαμάρισμα και συνεργασία στο στούντιο;
Τα τραγούδια τα είχα γράψει όλα πριν τα session των ηχογραφήσεων και ήταν ειδικά φτιαγμένα γι’ αυτόν τον δίσκο. Μαζί με τον Jason γράψαμε το “The Circle” και φυσικά η Kendra έβαλε τους στίχους της για το “Kendra’s Dream”. Όμως στο στούντιο άφησα τα τραγούδια ελεύθερα να πάρουν την τελική τους μορφή και περιόρισα τη συμμετοχή μου στον ρόλο που μου αναλογούσε σαν μέλος του συγκροτήματος. Αυτός ο τρόπος δουλειάς μου ταιριάζει περισσότερο.
Το ομώνυμο τραγούδι του δίσκου είναι ένα μακράς διάρκειας ψυχεδελικό rock jam. Μπορείς να μας πεις κάτι για το πώς προέκυψε;
Αυτό είναι το αγαπημένο τραγούδι μου απ’ τον δίσκο! Δίνει το στίγμα της νέας μας δουλειάς και δηλώνει περισσότερο από κάθε άλλο το ποιοι είμαστε. Το παίξαμε στο στούντιο 3 φορές, σε τρεις πολύ διαφορετικές εκδοχές και σου εγγυώμαι πως στην Αθήνα θα το παίξουμε με πολύ διαφορετικό και απρόσμενο τρόπο. Με έναν τρόπο, υποδηλώνει πού βρισκόμαστε γεωγραφικά και νοητικά.
Αναλογίζεσαι καμιά φορά την εποχή του The Days Of Wine And Roses (1982); Νιώθεις νοσταλγία;
Θυμάμαι τα πάντα με νοσταλγία. Θα έλεγα πως είμαι νοσταλγικός τύπος, γενικότερα.
Για τελευταία ερώτηση άφησα την προφανέστερη: τι ακολουθεί τώρα; Θα υπάρξει συνέχεια στο How Did I Find Myself Here? ή μήπως ένα δικό σου σόλο άλμπουμ, μετά το πολύ καλό Northern Aggression με τους Miracle Three (2010);
Το πρώτο πράγμα που θα κάνουμε θα είναι ένα νέο άλμπουμ ως Dream Syndicate, και μάλιστα πολύ σύντομα. Ίσως το επόμενο καλοκαίρι. Θέλω όμως πολύ να κάνω και έναν καινούριο σόλο δίσκο, αλλά και κάτι με τους Baseball Project μέσα στην επόμενη χρονιά. Θέλω να παραμένω απασχολημένος και να συνεχίσω να ξύνω την επιφάνεια, για να δω τι καινούριο θα ανακαλύψω από κάτω.
{youtube}Dx54avw3plE{/youtube}
