φωτογραφίες: Σωκράτης Μήτσιος
Έρχεστε στην Αθήνα, σ’ ένα διάλειμμα από τις ηχογραφήσεις του επερχόμενου δίσκου σας, ο οποίος (όπως αναφέρετε οι ίδιοι στο Facebook) θα είναι ένα «EDM άλμπουμ». Αυτός είναι όντως ο στόχος σας, να γίνετε ένα EDM συγκρότημα;
Φυσικά, αυτός είναι. Βέβαια, κρίνοντας από την εμπειρία, κάτι τέτοιο δεν σημαίνει απαραιτήτως ότι θα βγάλουμε όντως ένα EDM άλμπουμ. Σίγουρα πάντως θα είναι ένα άλμπουμ ανάλογο των Chap.
Για πότε βλέπετε την κυκλοφορία του; Και γενικώς πόσο χρόνο σας παίρνει να σκεφτείτε και να γράψετε ένα άλμπουμ;
Υποθέτω πως θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή στον επόμενο χρόνο. Δεν ξέρουμε ακόμα. Η ζωή έχει τη συνήθεια να μπλέκεται στον δρόμο των Chap. Αλλά εμείς επιμένουμε!
Αν δεν είχαμε ζωή εκτός μπάντας, θα βγάζαμε κανα-δυο άλμπουμ ετησίως. Γιατί, ξέρεις, όταν βρισκόμαστε, η μαγεία είναι δεδομένη. Δυστυχώς, έχουμε οικογένειες, δουλειές, διάφορα πρότζεκτ και άλλα τέτοια ενοχλητικά πράγματα, οπότε κάθε άλμπουμ μάς παίρνει 2 με 3 χρόνια.
Θα κυκλοφορήσετε και πάλι τους στίχους του δίσκου, έχοντας αφαιρέσει όλα τους τα φωνήεντα; Γιατί το κάνετε αυτό, αλήθεια; Εχετε κάτι με τα φωνήεντα;
Τα φωνήεντα είναι υπέροχα, δεν έχουμε τίποτα εναντίον τους. Νομίζω πως όλο αυτό ήταν ιδέα του Keith [Duncan]. Ίσως εκείνος έχει κάποια απέχθεια για τα φωνήεντα, δεν ξέρω.
Να περιμένουμε και μερικά από τα υπέροχα βίντεο που φτιάχνετε, π.χ. τα “Jammer” και “Guitar Messiah” για το προηγούμενο άλμπουμ; Πώς καταλήγετε σε τέτοιες α-τυπικές εικονογραφήσεις των τραγουδιών σας;
Μου αρέσει το γεγονός ότι κάποιος βρίσκει υπέροχο ένα βίντεο που γυρίστηκε με ένα iPhone και δείχνει έναν τύπο να προσποιείται ότι κάνει σεξ με αυτοκίνητα! Πάντως σίγουρα θα φτιάξουμε κι άλλα τέτοια βίντεο στο μέλλον. Βέβαια, δεν είναι όλα τα βίντεο δικά μας, αν και αυτά στα οποία αναφέρεσαι ήταν. Τώρα, δεν είμαι σίγουρος τι εννοείς «α-τυπικό». Μέσα στα συμφραζόμενα των Chap, η θεματολογία των βίντεο είναι πολύ τυπική!
Το προηγούμενο άλμπουμ σας ήταν το The Show Must Go (2015). Πού πήγε τελικά;
Εκεί όπου πάνε τα περισσότερα καλά πράγματα στην ποπ, από τότε που ήρθε το διαδίκτυο.
Τον οποίον δίσκο τον προωθούσατε ως το «πολιτικό άλμπουμ» σας, αναφέροντας μάλιστα σε συνεντεύξεις ότι επηρεαστήκατε εξίσου από τον Καρλ Μαρξ και τον Brian Griffin από το Family Guy! Το αστείο ήταν ότι κάνατε όντως ένα πολιτικό άλμπουμ, για την ανικανότητα των πολιτικών άλμπουμ να έχουν την όποια πολιτική επίδραση. Θα συμφωνούσες, φαντάζομαι, πως η ειρωνεία είναι ένα καλό εργαλείο για τον πολιτικό σχολιασμό στις μέρες μας, έτσι;
Υποθέτω πως πάντοτε ήταν καλό εργαλείο, αν η επιλογή σου ήταν να σχολιάσεις τα πολιτικά πράγματα μέσα από ένα ροκ συγκρότημα. Δεν υπάρχουν πάντως πολλά σοβαρά πολιτικά ροκ συγκροτήματα που να μην είναι κάπως χάλια. Υπήρξε ίσως μία στιγμή στην ιστορία, για περίπου 5 λεπτά στη δεκαετία του 1960, όταν η ροκ μουσική προκάλεσε πραγματικό σοκ σε πολλούς ανθρώπους.
Η εμπορική της εκμετάλλευση και διανομή βοήθησαν να γίνει το ροκ μια ισχυρή πολιτική δήλωση εκ μέρους μιας γενιάς (ή ενός κομματιού της). Τότε, δεν μπορούσες να βρεις συμβόλαιο σε μεγάλη δισκογραφική, αν δεν αποδείκνυες πως είχες κάποιου είδους διαπιστευτήρια αντικουλτούρας. Αυτά πουλούσαν τους δίσκους. Όσο για τους σημερινούς σχολιαστές, η ειρωνεία τους δεν θα είναι ποτέ αρκετή απέναντι στις παραδοξότητες της σημερινής πραγματικής πολιτικής.
Σχολιάζοντας έναν παλαιότερο δίσκο σας (το Well Done Europe του 2010), το Pitchfork έδωσε μια μάλλον πειστική περιγραφή για ό,τι κάνετε, λέγοντας ότι έχετε αποστολή «να χλευάζετε τα καλύτερα πράγματα στη ζωή, αλλά επίσης και να στοχεύετε στα καταπιεσμένα άγχη που δημιουργούνται όταν κάποιος προσπαθεί να τα αποκτήσει». Θα συμφωνούσες με αυτό;
Ναι, μάλλον είναι κομμάτι αυτού που κάνουμε. Νομίζω πως ένας στόχος μας είχε να κάνει με το να εκφράσουμε μια αίσθηση ματαιότητας σε κάθε πτυχή της ζωής και να κάνουμε αυτήν την αίσθηση να έχει πλάκα, ακυρώνοντας έτσι τη ματαιότητά της. Η χαρά μέσα στην κατάθλιψη. Είναι θεραπευτικό. Για εμάς και, ελπίζουμε, για τον ακροατή επίσης.
Πού γνωριστήκατε και τι σας έκανε να αποφασίσετε να φτιάξετε μαζί μια μπάντα σαν τους Chap;
Γνωριστήκαμε στο Λονδίνο, όλοι παίζαμε σε διάφορα γκρουπ και ασχολούμασταν με διάφορα είδη μουσικής. Συνειδητοποιήσαμε ότι μαζί φτιάχναμε μια ηπίως παράξενη ομάδα σχετικά ενδιαφέροντων ατόμων, οι οποίοι τότε βρίσκονταν λίγο πριν τα 30 και είχαν ένα κάποιο μουσικό ταλέντο. Σκεφτήκαμε, λοιπόν, να κεφαλαιοιήσουμε αυτή τη συνθήκη δημιουργώντας ένα συγκρότημα. Ε, και δημιουργήσαμε ένα συγκρότημα.
Και ποιο είναι το πιο παράξενο που σας έχει συμβεί έκτοτε;
Κάναμε παιδιά.
Και για το μεθαυριανό λάιβ στο Six d.o.g.s., τι να περιμένουμε;
Να περιμένετε να δείτε μερικούς γέρους να παίζουν ορισμένα δευτερεύοντα θέματα σε ροκ διάθεση. Να περιμένετε ένα ζευγάρι κολλητών σορτς, πολλή ενέργεια και, όπως είπα πριν, τη χαρά μέσα στην κατάθλιψη.
{youtube}1Ili_dgBgDc{/youtube}
