Το 2016 σηματοδοτεί μια χρονιά καινούριων κυκλοφοριών, ξεκινώντας με τις digipack CD εκδοχές του Audio/Visual Original Score (2015) και της συλλογής A Dead-Ender’s Reunion (2016), τα οποία μέχρι τώρα ήταν διαθέσιμα μόνο σε ψηφιακή μορφή. Πείτε μας περισσότερα γι’ αυτά τα project...
Aπό τότε που μεταβήκαμε σε ψηφιακό πρότυπο ανεξάρτητων εκδόσεων, υπάρχει σταθερά μία μικρή αλλά λαλίστατη μερίδα fans που θέλουν πολύ τις υλικές κυκλοφορίες. Το καταλαβαίνω –είναι σίγουρα πιο διασκεδαστικό να έχεις κάτι που μπορείς να κρατήσεις και να αλληλεπιδράσεις μαζί του, καθώς ακούς έναν δίσκο. Το αισθάνεσαι πιο αληθινό. Οπότε πιστεύω ότι δημιουργείται μία τρομερή ευκαιρία για υλικά formats. Mιας και είχαμε ήδη χρηματοδοτήσει την παραγωγή και το promo της ψηφιακής κυκλοφορίας, το να κάνουμε μία επιπρόσθετη φυσική έκδοση ήταν πολύ πιο προσιτό μέσω μιας μικρής δισκογραφικής. Οπότε, όταν η Arcane Angels μάς πλησίασε για να κάνουμε αυτούς τους δύο δίσκους, ενθουσιαστήκαμε. Προσωπικά, ποτέ δεν είχα σκεφτεί πως κάποιος από τους δυο τους θα έβγαινε σε τέτοια μορφή, αλλά απ' ό,τι φαίνεται είχα άδικο!
Χρησιμοποιείτε το μοντέλο «πληρώνεις-όσο-θες». Από τη μία, η ψηφιακή εποχή κάνει την προβολή του καινούριου σας υλικού ευκολότερη, παρακάμπτοντας τους ξεπερασμένους μεσάζοντες. Από την άλλη, δημιουργεί και μία σχέση αμοιβαίας ευθύνης με τους fans. Αισθάνεστε πως το ρίσκο ευόδωσε; Είναι αυτή η κατεύθυνση στην οποία οδεύει η βιομηχανία;
Το ρίσκο σίγουρα απέδωσε, για μας. Δεν ξέρω όμως αν η προσέγγισή μας μπορεί να γενικευτεί για όλη τη βιομηχανία –ελπίζω βέβαια πως ναι, μα δεν είμαι σίγουρος. Η ερώτηση είναι αν οι μουσικόφιλοι είναι αρκετά αφοσιωμένοι και γενναιόδωροι ώστε να υποστηρίξουν το σύνολο της βιομηχανίας στην «πλήρωσε-όσο-θες» μορφή: μπορεί να είναι, μπορεί και όχι. Ξέρω σίγουρα πως οι δικοί μας fans αποδείχθηκαν βαθιά αφοσιωμένοι, το φανερώνει άλλωστε κι ο τρόπος με τον οποίον συνεχίζουν να στηρίζουν τη δουλειά μας. Αισθάνομαι πως έχουμε μία δυνατή συνεργασία και έτσι, κάθε φορά που ηχογραφούμε, ωθούμαι να δώσω τον καλύτερό μου εαυτό για εκείνους. Όμως δεν έχω ιδέα αν είναι κάτι το μοναδικό ή αν έτσι αισθάνονται και οι fans των περισσότερων συγκροτημάτων.
Μερικές από τις προσεχείς κυκλοφορίες σας είναι οι εκδοχές σε κασέττα των The Anaesthete (2013), Quintessential Ephemera (2015), Audio/Visual Original Score (2015) και της συλλογής A Dead-Ender’s Reunion (2016). Έχετε σχέδια για την κυκλοφορία επιπλέον δίσκων; Νομίζω π.χ. πως η Translation Loss ετοιμάζει μερικές επανακυκλοφορίες των Rosetta...
Η Translation Loss θα επανακυκλοφορήσει το The Galilean Satellites (2005) και το Wake/Lift (2007) σε βινύλιο, μέσα στο 2016. Πρόκειται για σημαντικό εγχείρημα γι’ αυτούς, μιας και οι δύο δίσκοι είναι μεγάλες κυκλοφορίες και ακριβές να παραχθούν –το κάνουν δε για μία μπάντα που πλέον δεν ανήκει καν στο δυναμικό τους. Τους αξίζει έπαινος, λοιπόν. Είμαι ενθουσιασμένος για τις κυκλοφορίες σε κασέττα αργότερα στον χρόνο, γιατί είναι η πρώτη μας απόπειρα να κυκλοφορήσουμε υλικό σε τέτοια μορφή. Πέραν αυτών, δεν υπάρχουν άλλα σχέδια προς το παρόν για περισσότερες υλικές κυκλοφορίες, μιας και ήδη δουλεύουμε τον επόμενο δίσκο μας.
Στο Quintessential Ephemera εξερευνείτε πιο πολύπλοκα μουσικά επίπεδα (συχνά με τη χρήση αντιστικτικών μελωδιών), γεγονός που βοηθάται από την προσθήκη του νέου μέλους σας, του κιθαρίστα και τραγουδιστή Eric Jernigan. Πώς έχει επηρεάσει τη διαδικασία της σύνθεσης το γεγονός ότι πλέον είστε μία πενταμελής μπάντα;
Υπάρχουν δύο μέρη. Αρχικά, με το να έχουμε ένα επιπλέον πρόσωπο να φέρνει νέες ιδέες, η ηχητική μας παλέτα έγινε μεγαλύτερη. Το συνθετικό φόντο του Eric είναι πολύ λιγότερο προσανατολισμένο προς το hardcore, το μέταλ ή το ambient απ’ ό,τι όλων των υπολοίπων. Φέρνει έτσι μία απαλότερη πλευρά ενδοσκόπησης, συγκριτικά με ό,τι είχαμε μέχρι τώρα. Έπειτα, και μόνο το ότι μπήκε ένας ακόμα μουσικός στο σχήμα, σημαίνει πως μπορούμε να δημιουργήσουμε πιο εκτενείς αρμονίες, μόνο και μόνο επειδή προστέθηκε μία φωνή κι ένα όργανο παραπάνω. Πιστεύω πως υπήρχαν πολλές μουσικές ιδέες που θέλαμε να προσεγγίσουμε εδώ και πολύ καιρό, αλλά δεν μπορούσαμε. Ο Eric μας βοήθησε να τις πραγματοποιήσουμε.
Θεματικά, η μουσική σας συνδέεται πολύ καλά με το προσωπικό συναίσθημα των στίχων, μία ποιότητα ενισχυμένη από τη φύση των φωνητικών. Ήταν μία συνειδητή προσπάθεια; Κάνει διαφορά στην εμπειρία της μουσικής, όταν παίζετε live;
Δεν ήταν κάτι που σχεδιάσαμε ή υπολογίσαμε. Απλά ήταν πάντα σημαντικό για μας να φτιάχνουμε μουσική που μας ευχαριστεί, όχι για να ικανοποιήσουμε κάποιες προσδοκίες. Αυτό σημαίνει πως οι στιχουργοί πρέπει να γράφουν για πράγματα σημαντικά για εκείνους, ώστε να μπορούν να τα αποδίδουν με ειλικρίνεια. Πιστεύω ότι τα live μας είναι πολύ έντονα γιατί δεν θα δεις απλά μία performance, αλλά μία κοινοτική σύμπλεξη μεταξύ της μπάντας και των ακροατών –και θέλουμε κάτι τέτοιο να είναι αμοιβαίο. Γι’ αυτό άλλωστε δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα με το stage diving ή το crowdsurfing. Προφανώς και δεν θέλουμε να τραυματιστεί κανείς ή να φύγει με άσχημη εμπειρία, θέλουμε όμως το κοινό να έχει την ελευθερία να ζήσει μία κάθαρση εντός της μουσικής, με όποιον τρόπο επιθυμεί.
Οι τίτλοι των τραγουδιών συχνά λειτουργούν σαν μία πυξίδα για τον ακροατή. Παρόλαυτα, 7 από τα κομμάτια του τελευταίου σας δίσκου έμειναν χωρίς τίτλο. Προτιμάτε το κοινό να φτιάχνει τις δικές του ερμηνείες για το υλικό σας;
Ναι, εντελώς. Στην περίπτωση του Quintessential Ephemera, αισθανθήκαμε πως οι τίτλοι θα αποσπούσαν από το περιεχόμενο των τραγουδιών. Όσοι σκεφτήκαμε, δηλαδή, αφαιρούσαν από το νόημα, οπότε αφήσαμε τα κομμάτια άτιτλα. Μόνο τα πρώτα και τα τελευταία έδιναν την αίσθηση ότι χρειάζονται ονομασία.
Είστε έτοιμοι να ξεκινήσετε μία ακόμα ευρωπαϊκή περιοδεία. Ποιες χώρες επισκέπτεστε και τι μπορεί να περιμένει το κοινό; Περιττό να ειπωθεί, υπάρχουν πολλοί που θέλουν να σας δουν και πάλι στην Ελλάδα. Ποιες είναι αλήθεια οι αναμνήσεις από το πρώτο σας live εδώ;
Θα πάμε παντού. Σαν κάθε περιοδεία, απλά δεν υπάρχει αρκετός χρόνος να επισκεφθούμε κάθε μέρος που θα θέλαμε, έχουμε σαν προτεραιότητά μας το να πηγαίνουμε σε νέους τόπους κάθε φορά. Περάσαμε υπέροχα την τελευταία φορά που βρεθήκαμε στην Ελλάδα, αν και ήταν σύντομη η επίσκεψη –λιγότερο από 24 ώρες! Οι fans πάντως ήταν απίθανοι, πολλοί μάλιστα ταξίδεψαν από μακριά για να δουν το live. Αυτό σημαίνει πολλά για μας.
Μιλώντας για setlist και συναυλίες, τώρα που τραγουδάει και ο Eric, έχετε σκεφτεί να παίξετε και το "Homesick"; Είναι μία από τις περιπτώσεις που μία διασκευή συγκρίνεται όντως με το πρωτότυπο. Τι άλλο υλικό σκοπεύετε να παίξετε αυτήν τη φορά;
Δεν έχουμε παίξει και μάλλον δεν θα παίξουμε ποτέ live το "Homesick", κυρίως γιατί υπάρχουν πολλές κιθαριστικές γραμμές (τουλάχιστον 8). Ο Eric δεν ήταν στη μπάντα όταν το ηχογραφήσαμε, οπότε θα χρειαστεί να επανεγγράψουμε πολλά από τα φωνητικά. Αυτή τη στιγμή δουλεύουμε με τον Eric για να αναπτύξουμε διπλές κιθαριστικές ενορχηστρώσεις παλιότερων κομματιών, ώστε να μπορούμε να παρουσιάσουμε περισσότερο από το παλιό υλικό το καλοκαίρι. Τραγούδια από το Wake/Lift, το A Determinism Οf Morality και το The Anaesthete θα παιχτούν όλα και με τα πέντε μέλη, μαζί με νέο υλικό από το Quintessential Ephemera.
Άλλα σχέδια ή σκέψεις που θέλετε να μοιραστείτε;
Όχι κάτι παραπάνω απ’ το ότι ανυπομονούμε για το καλοκαίρι!
{youtube}EiPhRuWNyzc{/youtube}
