Πώς είναι η κατάσταση στις τάξεις των Accept; Τι πλάνα έχετε και τι feedback λαμβάνετε για το Blind Rage;
Τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να πάνε καλύτερα για εμάς! Έχουμε ήδη κλείσει 5 ολόκληρα χρόνια γεμάτα με εντελώς αναπάντεχες περιπέτειες και κυρίως επιβραβεύσεις. Θα είμαστε σε περιοδεία μέχρι τα μέσα Δεκέμβρη και, πίστεψέ με, λαμβάνουμε αποθεωτικά σχόλια και για τα σόου, αλλά και για το Blind Rage!
Οι φίλοι σας σοκαρίστηκαν πάντως με τη φυγή των Herman Frank και Stefan Schwarzmann. Φαίνεται όμως ότι το ξεπεράσατε γρήγορα. Νιώθεις ότι η σταθερότητα της σύνθεσης δεν υπήρξε ποτέ μεγάλο θέμα για την αποδοχή των Accept;
Ποτέ δεν υπήρξε μεγάλο θέμα και το καταλαβαίνω απόλυτα. Ο Peter Baltes (μπάσο) κι εγώ είμαστε μαζί στους Accept από 16 χρονών, οπότε στο γκρουπ υπάρχει μία μοναδικά αναλλοίωτη Μεταλλική Καρδιά… Μπορεί βέβαια ο καθένας να αναζητά μια «αγαπημένη οικογένεια» σε κάθε μπάντα –και ίσως δεν είναι απίθανο πως θα τη βρει– αλλά, για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, είναι ουτοπικό.
Προσωπικά, δηλαδή, δεν το αντιλαμβάνομαι ως μια στατική κατάσταση. Όταν είσαι νέος και αφελής ταυτίζεσαι με το μότο «Εμείς Εναντίον Όλων», γρήγορα όμως αυτό μεταβάλλεται σε «Εμείς Εναντίον Ημών»... Πρόκειται για μια απόλυτα φυσιολογική μεταβολή, συμβαίνει στον κάθε άνθρωπο: όλοι το γνωρίζουν, κανείς δεν το συζητά. Αντιλαμβάνομαι λοιπόν όλο και περισσότερο ότι η αντίληψη που υπάρχει για τους μουσικούς είναι ότι, ως καταραμένοι, είναι για πάντα υποχρεωμένοι να βρίσκονται στην ανώριμη φάση τους, μέχρι να πεθάνουν. Για ποιον λόγο; Δεν γερνούν όπως όλοι μας; Οι έφηβοι γίνονται άντρες, οι άντρες αποκτούν προσωπικότητες και οι προσωπικότητες γίνονται πολύπλοκες.
Όταν βρίσκεσαι στο κατάλληλο μέρος, στον κατάλληλο χρόνο και με τους κατάλληλους ανθρώπους, αυτό σε παρακινεί να παραμένεις ενωμένος με τους υπόλοιπους και να έχεις μια ευτυχισμένη ζωή. Όμως κάθε κατάσταση είναι ιδιαίτερη και μοναδική. Σημασία έχει έτσι να παραμένεις ειλικρινής σε κάθε περίσταση. Σκέψου, μόνο, ότι δεν είχαμε αποσυρθεί για 15 ολόκληρα χρόνια. Κανένα από τα πρώην μέλη δεν κατάφερε να παραμείνει για μεγάλο χρονικό διάστημα ενωμένο με τα υπόλοιπα, π.χ. ο Udo με τον Stefan Kaufmann, ο οποίος έφυγε κι αυτός. Είναι περίπου σαν τον γάμο. Δεν μπορείς να είσαι ποτέ σίγουρος ποιον θα παντρευτείς. Μπορεί να ταιριάξεις, μπορεί και όχι. Είναι πιθανό να διαθέτεις αστείρευτο ταλέντο, αλλά κάποιες λεπτομέρειες και η χημεία να σε αποτρέπουν να φτάσεις τον στόχο σου. Κάποιες ζωές ταιριάζουν μεταξύ τους και κάποιες όχι…
Ειλικρινά πιστεύω ότι η δημιουργικότητα απαιτεί ένα συγκεκριμένο περιβάλλον για να λειτουργήσει. Ο καθένας μας δεν πρέπει ποτέ να αναζητά την κορυφή, ν' ακουμπήσει τα αστέρια. Οι δικές μας λοιπόν επιδιώξεις δεν ταυτίστηκαν ποτέ με εκείνες του Herman και του Stefan. Έχουν προσπαθήσει για αρκετές δεκαετίες να φτιάξουν τις καριέρες τους και ελπίζω οι Accept να υπήρξαν ένα ακόμα σκαλοπάτι. Άκου τώρα τι προβλέπω: Εάν τελικά επιτύχουν στο εγχείρημά τους, θα αναρωτηθούν «Μήπως τελικά οι Accept με καθυστέρησαν στο να γίνω σούπερ σταρ»; Ενώ εάν αποτύχουν θα ομολογήσουν «τελικά οι Accept δεν με βοήθησαν καθόλου στο να γίνω σούπερ σταρ…». Όπως καταλαβαίνεις, δεν υπάρχει πιθανότητα να κερδίσω, όπως και να τεθεί η ερώτηση! Εμείς, πάντως –ο Peter κι εγώ δηλαδή– απλά θα συνεχίσουμε να κάνουμε τα πράγματα όπως τα κάναμε από την πρώτη μέρα. Απλά προχωράμε μπροστά…
Το Blind Rage είναι ένα ακόμα θαυμάσιο άλμπουμ, τρίτο κατά σειρά σε μόλις 4 χρόνια. Είμαι σίγουρος ότι δημιουργήσατε μια νέα στρατιά οπαδών, που σε μεγάλη αναλογία δεν γνωρίζει καν την ύπαρξη της Udo εποχής. Εάν αποδεχτούμε ότι δεν συμβαίνει συχνά κάτι τέτοιο, πιστεύεις ότι η metal μουσική θα είναι ζωντανή σε 20 χρόνια από τώρα;
O Udo θα κλείσει 30 χρόνια σόλο δισκογραφίας το 2017. Είναι εκπληκτικό που κάποιοι δεν το συνειδητοποιούν (ευτυχώς είναι ελάχιστοι, πλέον). Είναι οι ίδιοι που αποκαλούν τον Brian Johnson ως τον «νέο» τραγουδιστή των AC/DC. Σχετικά τώρα με τη δεύτερη ερώτηση σου, ο Peter κι εγώ δεν θα παρατήσουμε ποτέ τη metal μουσική. Με τίποτα! Είναι βέβαια πιθανό κάποια μέρα να μην υπάρχει πια, με τη μορφή τουλάχιστον που τη γνωρίζουμε σήμερα. Αλλά μην ποντάρεις να γίνει κάτι τέτοιο σύντομα!
Εδώ στην Ελλάδα τρέφουμε τεράστια αγάπη για το κλασικό heavy metal. Περίπου το ίδιο συμβαίνει όμως και στην υπόλοιπη Ευρώπη, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Για ποιον λόγο πιστεύεις ότι υπάρχει αυτή η προσήλωση στις παλιές αυθεντίες;
Ένα από τα πιο ελκυστικά πράγματα στη μουσική είναι ότι, όταν αφήνεις τα χνάρια σου, όλοι θέλουν να σε ακολουθήσουν. Αλλά πάντα το αυθεντικό είναι η βάση πάνω στην οποία στέκονται οι υπόλοιποι. Πάρε για παράδειγμα τις υπόλοιπες τέχνες. Στη ζωγραφική, στην ποίηση, πάντα θα μνημονεύονται οι πρώτοι ως εκείνοι που χαρακτήρισαν τα διάφορα είδη. Αυτό δεν σημαίνει ότι ήταν οι καλύτεροι, αλλά ότι είχαν την πιο σημαντική επίδραση.
Πιστεύω ότι έχεις ακουστά για την ελληνική οικονομική κρίση. Οι πολιτικοί προσπαθούν σθεναρά να χαλάσουν τις σχέσεις των λαών της Ευρώπης και ελπίζω η μουσική να παραμείνει ένα από τα πράγματα που θα μας ενώνουν στο μέλλον. Πόσο σημαντική είναι αυτή η ελευθερία που έχετε, να επισκέπτεστε διάφορες χώρες και να εκφράζεστε;
Όπως γνωρίζεις, η σύζυγος μου Deaffy (Gaby Hoffmann, στιχουργός και manager των Accept) ήταν και είναι ιδιαίτερα κριτική με την πολιτική. Πάντα μας έλεγε πως είμαστε πρεσβευτές ενός συγκεκριμένου lifestyle κι αυτά που λέμε και πράττουμε έχουν νόημα για τον υπόλοιπο κόσμο! Οι fans που έχουμε σε όλον τον κόσμο είναι η πραγματική μας οικογένεια κι αυτό που επιδιώκουμε είναι να τους προσφέρουμε κάποιες ώρες ευτυχίας με τη μουσική μας. Δεν έχει καμία σημασία για εμάς το ότι είμαστε διαφορετικοί. Πάνω από όλα βρίσκεται η ιδιαίτερη αυτή σχέση και κανένας δεν θα το χαλάσει ποτέ αυτό. Σε ευχαριστώ πάρα πολύ και θα τα πούμε σε λίγες μέρες από κοντά!
{youtube}UbqShYN4lNU{/youtube}
