Εκπρόσωποι της γαλλικής post-punk σχολής των 1980s που έμεινε στη μουσική ιστορία ως coldwave, οι LittleNemo επέστρεψαν πέρυσι στα πράγματα με νέο δίσκο μετά από 20 χρόνια. Η περιοδεία προώθησής του θα τους φέρει και στη χώρα μας σε λίγες μέρες (Σάββατο 5 του Απρίλη, στη DeathDisco), οπότε τους αναζητήσαμε για να μας πουν για την επιστροφή τους στην ενεργό δράση, για το πόσο διαφορετικά βλέπουν τα πράγματα πλέον, αλλά και για το κίνημα της touchingpop...
Το περσινό OutOfTheBlue έσπασε μια σιωπή 20 χρόνων. Πώς πήρατε την απόφαση να ξεκινήσετε ξανά; Και με τι ασχολιόσασταν αυτό το διάστημα;
Διάφοροι λόγοι –κάποιοι προσωπικοί, κάποιοι καλλιτεχνικοί– μας απέτρεπαν να φτιάξουμε ένα ακόμα άλμπουμ κατά τα 20 αυτά χρόνια. Μετά το TheWorldIsFlat του 1992 συνεχίσαμε μεν να φτιάχνουμε μουσική, αλλά ο καθένας μας ήθελε να εξερευνήσει διαφορετικά είδη, π.χ. την techno pop ή τη μελοποίηση γαλλικής ποίησης. Ο Olivier Champeau, ας πούμε, έγινε Doctor Olive και δούλεψε ως DJ στο Βέλγιο, με διάφορους καλλιτέχνες, ενώ ο Vince Le Gallo εργάστηκε σε σόλο projects κι έφτιαξε τη δική του μπάντα, μαζί με άλλους δύο μουσικούς από τους Little Nemo. Πάντως δεν χάσαμε τη μεταξύ μας επαφή. Γύρω στο 2005-2006 κάποιοι fans έφτιαξαν ιστοσελίδες τις οποίες ενημέρωναν συχνά (όπως το turquoisefields.free.fr) κι έτσι ξέραμε ότι εξακολουθούσε να υπάρχει μια σταθερή και αφοσιωμένη βάση. Ύστερα παίξαμε μαζί σε μια φιλική κοινωνική εκδήλωση, είδαμε ότι ακόμα μας ευχαριστούσε να παίζουμε τα παλιά μας τραγούδια, οπότε αποφασίσαμε να το δοκιμάσουμε ξανά.
Η ύπαρξη αυτής της fan base μείωνε για σας το ρίσκο; Φοβόσασταν δηλαδή λιγότερο μήπως σας είχε ξεχάσει πια το κοινό στο μεταξύ;
Δεν είχε να κάνει με τη fan base, γιατί δεν σκεφτήκαμε ούτε στιγμή με όρους ρίσκου: κινητήριος δύναμή μας είναι η ευχαρίστηση που παίρνουμε από αυτό που κάνουμε, καθώς και ο ζήλος μας. Το ότι υπήρχε κάποια ζήτηση μας προσανατόλισε απλά προς μερικές ζωντανές εμφανίσεις. Αρχικά μόνο τέτοιες θέλαμε να κάνουμε κι έτσι κινηθήκαμε μέχρι το 2009, οπότε μπήκαμε και πάλι στη διαδικασία να γράψουμε καινούργιο υλικό. Έπαιξε ρόλο και η ευχάριστη έκπληξη να βλέπουμε πολλούς νέους ανθρώπους ανάμεσα στο κοινό που ερχόταν να μας δει στις συναυλίες, γιατί μας έδειξε ότι ακόμα κι αν μερικοί παλιοί fans μας είχαν όντως ξεχάσει, υπήρχε ανανέωση από μια νέα γενιά ακροατών.
Και τι αντιδράσεις εισπράττετε για το καινούργιο άλμπουμ; Επιβέβαιωσε την απόφασή σας να επιστρέψετε στην ενεργό δράση;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι, γιατί οι αντιδράσεις είναι θετικές –είτε από τον Τύπο, είτε από το κοινό. Κάποια μάλιστα από τα μηνύματα που λαμβάνουμε είναι πολύ συγκινητικά, αισθανόμαστε ότι για ορισμένους ανθρώπους υπήρξαμε μέρος της ζωής τους. Κι αυτό σημαίνει πολλά για εμάς.
Τι σας εμπνέει για να γράφετε μουσική;
Μπορεί να είναι συναισθήματα που εκφράζονται σε συγκεκριμένες καταστάσεις ή ιστορίες τις οποίες ακούμε, αληθινές ή μη. Το τελευταίο μας άλμπουμ OutOfTheBlue είναι εμπνευσμένο από τη δική σας αρχαία ιστορία και συγκεκριμένα από τον δίσκο της Φαιστού.
Πόσο αλλαγμένα βρίσκετε τα σημερινά πράγματα στη μουσική βιομηχανία, σε σύγκριση με το ξεκίνημά σας;
Η τεχνολογία έχει αλλάξει πολλά πράγματα σχετικά με την παραγωγή και τη διανομή. Τώρα περισσότεροι άνθρωποι μπορούν να παράγουν μουσική μόνοι τους, με υψηλής ποιότητας λογισμικά, και να απευθυνθούν κατευθείαν στο κοινό με το YouTube, το bandcamp κτλ. Η σχέση καλλιτέχνη/ακροατή είναι λοιπόν πιο άμεση και η βιομηχανία έχει να κάνει με περισσότερους αυτοδημιούργητους παραγωγούς και με άπειρο υλικό, το οποίο διατίθεται εύκολα. Ταυτόχρονα όμως υπάρχουν και λιγότερα έσοδα για τους μουσικούς. Μπορεί ακόμα να υπάρχουν πολυεθνικές και μεγάλοι καλλιτέχνες που δεν επηρεάστηκαν καθόλου από την αλλαγή των καιρών, αλλά για τους υπόλοιπους τα πράγματα είναι πολύ διαφορετικά.
Το όνομα της μπάντας προέρχεται από τον ομώνυμο ήρωα του WinsorMcCay. Υπήρχε κάτι συγκεκριμένο που θέλατε να εκφράσετε μέσω μιας τέτοιας αναφοράς;
Ο Vincent και ο Olivier (οι οποίοι κι έφτιαξαν το γκρουπ) αγαπούσαν πολύ τον Little Nemo του McCay, καθώς προσωποποιούσε την ιδέα του να ζεις μια άλλη ζωή μέσα στα όνειρά σου. Τα όνειρα και η πραγματικότητα, οι παράλληλοι κόσμοι, η έκφραση των συναισθημάτων με αυτόν τον τρόπο, ήταν για εμάς πηγές έμπνευσης.
Υπήρξατε μέλη του touchingpop κινήματος, μαζί με μερικά ακόμα συγκροτήματα της εποχής, π.χ. τους MaryGoesRound και τους AsylumParty. Σε τι στόχευε αυτό το κίνημα και γιατί το ονομάσατε έτσι;
Ο όρος touching pop δημιουργήθηκε από έναν φίλο μας δημοσιογράφο. Η κεντρική ιδέα ήταν να μπουν κάτω από μία κοινή σκεπή όσες γαλλικές μπάντες είχαν επιρροές απο τη βρετανική σκηνή της εποχής κι εξέφραζαν συγκεκριμένα συναισθήματα, αποπνέοντας την αίσθηση της νοσταλγίας και του ρομαντισμού –touching, δηλαδή, με έναν ποπ τρόπο. Πλέον βέβαια ο ήχος μας είναι πιο σκληρός επί σκηνής, οπότε ίσως θα πρέπει να μιλάμε για touching rock!
Για τους περισσότερους πάντως, δεν υπήρχε touchingpop. Ακόμα και σήμερα κάθε αναφορά σε σας γίνεται στα πλαίσια της coldwave σκηνής...
Αλήθεια, δεν ξέρουμε τι ακριβώς αντιπροσωπεύει ο όρος «cold wave»... Υπάρχουν για παράδειγμα κι άλλες μπάντες που τις χαρακτηρίζουν έτσι, ενώ έχουν τελείως διαφορετικές επιρροές από εμάς και παίζουν εντελώς άλλη μουσική. Εμείς θεωρούμε ότι η μουσική μας είναι πιο αισιόδοξη και διαθέτει μεγαλύτερη ποικιλία από ό,τι αποκαλείται cold wave.
Έχετε κάποιο μήνυμα να στείλετε στους Έλληνες fans σας για το τι να περιμένουν από την επικείμενη εμφάνισή σας στην Αθήνα;
Είμαστε πολύ χαρούμενοι που θα παίξουμε στη χώρα σας, σημαίνει πολλά για εμάς να έρθουμε στην Αθήνα! Όπως άλλωστε είπαμε και πιο πριν, το τελευταίο μας άλμπουμ έχει αρκετές επιρροές από την αρχαία Ελλάδα. Ετοιμάζουμε μια ιδιαίτερη εμφάνιση, με τραγούδια από το OutOfTheBlue μα και παλιότερα –κάποια μάλιστα έχουν χρόνια να παιχτούν ζωντανά. Κι ελπίζουμε να είστε πολλοί όσοι θα μοιραστείτε τη χαρά αυτή μαζί μας.
{youtube}wwjTolrDsqE{/youtube}
