Το ντουέτο των Joy Adegoke & Wim Janssens δεν είναι ζευγάρι μονάχα καλλιτεχνικό, αλλά και στη ζωή. Με αφορμή την κυκλοφορία του ντεμπούτο τους Yorokobi's Mantra, μας παραχωρήσανε μια συνέντευξη εξηγώντας πώς ένα τέτοιο ζεύγος μπορεί και λειτουργεί, πώς αποφεύγονται οι καυγάδες και πώς καταφέρανε και βρεθήκανε στο roster της βερολινέζικης BPitch Control...
Το όνομα σας είναι Joy Wellboy. Το ένα μέρος του προέρχεται από το πρώτο όνομα της Joy Adegoke. Υπονοείται λοιπόν πως ο Wim Janssens είναι αυτό που λέμε «καλό παιδί»;
Βεβαίως! Ο Wim είναι πραγματικός κύριος! Αλλά διαλέξαμε το όνομα και επειδή αναφέρεται σε κάποιο σκοτεινό πηγάδι των ευχών. Ο Nick Cave έχει ένα τραγούδι με τίτλο “The Lyre Of Orpheus”, στο οποίο τραγουδάει για τον Ορφέα που πέφτει σε ένα πηγάδι. Το λατρεύουμε και οι δύο.
Πώς συναντηθήκατε και πώς προέκυψε η ένταξή σας στη BPitch Control;
Γνωρίζαμε ο ένας τη φωνή του άλλου εδώ και δέκα χρόνια, όμως η πρώτη φορά που συνεργαστήκαμε ήταν πριν μόλις τέσσερα. Υπήρχε κάτι μαγικό μεταξύ των φωνών μας στο τηλέφωνο και κάπως έτσι καταλήξαμε να μιλάμε για ώρες και μέρες. Ξέραμε έτσι ότι θα μέναμε μαζί για πολύ καιρό και ότι αυτός θα είχε ενδιαφέρον.
Όσο για τη BPitch Control, η Ellen Allien είδε τα βιντεοκλίπ που είχαμε γυρίσει για τα “What Baby” και “The Movement Song”. Επικοινώνησε μαζί μας και μας είπε ότι τα λάτρεψε, παροτρύνοντάς μας να συναντηθούμε από κοντά. Λίγες ημέρες μετά πήραμε το αυτοκίνητό μας και κάναμε τη διαδρομή Βρυξέλες-Βερολίνο για να συναντήσουμε εκείνη και το υπόλοιπο team του label. Αισθανθήκαμε από την πρώτη στιγμή ότι ήταν αυτό που ψάχναμε τόσο καιρό.
Πρόσφατα ολοκληρώσατε τον παρθενικό σας δίσκο, Yorokobi's Mantra. Πώς σας φάνηκε η διαδικασία ηχογράφησης ενός ολοκληρωμένου άλμπουμ και ποιες είναι οι προσδοκίες σας για αυτό;
Ήταν πολύ έντονη διαδικασία. Πάντα έχουμε πολλές ιδέες όταν είμαστε μαζί –γράφουμε πολλά, διαγράφουμε εξίσου αρκετά, ενώ υπάρχει και ηλεκτρισμός στην ατμόσφαιρα. Από την άλλη, είμαστε και οι δύο δύσκολοι, μανιώδεις και αδιάκοποι στη δουλειά μας. Ζούμε και εργαζόμαστε μαζί, οπότε κάτι τέτοιο σημαίνει ότι είμαστε πολύ στενά συνδεδεμένοι με τα τραγούδια μας: είναι η ιστορία μας. Το κλειδί είναι να μην επαναπαύεσαι ποτέ, να μη μένεις ακίνητος, να βρίσκεσαι διαρκώς σε κίνηση! Προσπαθούμε λοιπόν να πετύχουμε τη σωστή ατμόσφαιρα και ευτυχώς αγαπάμε αρκετά ο ένας τον άλλο ώστε να ακούμε προσεκτικά την κάθε ιδέα που προκύπτει. Μας βοήθησε πολύ και η εταιρία μας στο να καταφέρουμε να συγκεντρωθούμε και να διοχετεύσουμε όλη μας την ενέργεια σε έναν δίσκο. Είμαστε ευχαριστημένοι με το αποτέλεσμα και ελπίζουμε να σταθεί αφορμή για να ταξιδέψουμε ακόμα περισσότερο.
Θα υποστηρίξετε δηλαδή το Yorokobi's Mantra με ζωντανές εμφανίσεις; Κάποια μίνι ευρωπαϊκή περιοδεία ίσως;
Ξεκινάμε με εμφανίσεις σε Γαλλία, Ελβετία και Βέλγιο. Έχουμε αρκετούς bookers να εργάζονται επάνω σε αυτό το κομμάτι και ελπίζω να ακολουθήσουν και άλλες, με προσωπικό απωθημένο την Ιαπωνία!
Σχηματιστήκατε πίσω στο 2009. Γιατί σας πήρε τόσο καιρό για να βγάλετε το πρώτο σας άλμπουμ;
Μας πήρε καιρό να βρούμε τους σωστούς συνεργάτες, οι οποίοι θα μας πλαισιώνανε. Στο μεταξύ κερδίζαμε εμπειρίες επάνω στη σκηνή, γράφαμε πολλά τραγούδια και περνάγαμε πολύ ωραία γυρίζοντας τα βιντεοκλίπ μας, αλλά και ταξιδεύοντας. Το συγκρότημα εξελίσσεται συνεχώς και προσπαθούμε καθημερινά να προκαλούμε τους εαυτούς μας. Ο Wellboy, για παράδειγμα, θα τραγουδάει περισσότερο στο μέλλον, ενώ εγώ μαθαίνω να παίζω μπάσο! Μπορώ να πω ότι πλέον είμαστε πιο ισορροπημένοι σαν συγκρότημα.
Το “Flush Me” έχει ένα πολύ καλλιτεχνικό και εντυπωσιακό βιντεοκλίπ. Πείτε μας μερικές λεπτομέρειες για τη σύλληψη της κεντρικής του ιδέας...
Ένας καλός μας φίλος αγάπησε το "Flush Me" και ήθελε οπωσδήποτε να γυρίσει ένα βιντεοκλίπ γι' αυτό. Είχε έτοιμη όλη την ιδέα με τον πηλό και θεωρήσαμε ότι ταίριαζε πολύ στο τραγούδι. Είναι ένα κομμάτι που μιλά για την κατάθλιψη και τον εξαγνισμό, για το ότι μερικές φορές πρέπει να περάσεις από δύσκολες περιόδους ώστε να καταλάβεις καλύτερα τα πράγματα και να νιώσεις πιο ευγνώμων και συνειδητοποιημένος.
Ο πηλός τώρα αποδείχθηκε το δυσκολότερο κομμάτι του κλιπ. Το βράδυ πριν γυριστεί καταλάβαμε ότι δεν είχε τις σωστές αναλογίες, με αποτέλεσμα να είναι πιο σκληρός από όσο έπρεπε. Επί ώρες τον κόβαμε λοιπόν σε κομμάτια και προσπαθούσαμε να πετύχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Καταλήξαμε να κοιμηθούμε μονάχα λίγες ώρες και μετά να γυρίσουμε το βίντεο. Τρεις μήνες μετά βρέθηκα στον γιατρό με μόλυνση στο αυτί μου, μιας και είχαν μείνει ακόμα υπολείμματα πηλού εκεί!
Δίνεται έμφαση στο γεγονός της διαφορετικότητας μεταξύ σας. Όταν όμως δύο άνθρωποι είναι τόσο διαφορετικοί, αυτό μπορεί να οδηγήσει είτε στο να λειτουργούν συμπληρωματικά μεταξύ τους, είτε σε πολλούς καυγάδες. Εσείς πώς καταφέρνετε να κάνετε αυτήν την κατάσταση να λειτουργήσει ευεργετικά;
Οι μεταξύ μας διαφορές μας κρατάνε σε εγρήγορση. Βρίσκουμε τον άλλο ενδιαφέροντα και προκλητικό σαν χαρακτήρα, κάτι που κάνει τον συνδυασμό μας να λειτουργεί. Έπρεπε βέβαια να συνηθίσουμε ο ένας τους κώδικες του άλλου. Το καλό είναι ότι έχουμε κοινές προτεραιότητες και συμφωνούμε όταν κάτι είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Υπάρχει εμπιστοσύνη και κατανόηση μεταξύ μας, ειδικά όταν ο άλλος έχει μια ιδέα η οποία είναι καλύτερη από τη δική σου. Βοηθάει επίσης η κοινή αίσθηση του χιούμορ, δίχως βέβαια κάτι τέτοιο να σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και οι καβγάδες, τους οποίους βρίσκω χρήσιμους –πάντα υπάρχει ένα καινούργιο ξεκίνημα μετά από τσακωμούς. Όσο τα βρίσκουμε προτού πάμε για ύπνο δεν υπάρχει πρόβλημα!
Πώς είναι αλήθεια στις μέρες μας η μουσική σκηνή της πατρίδας σας, του Βελγίου;
Πολυδιάστατη. Κάθε βδομάδα βλέπεις να ξεπηδάνε καινούργια σχήματα, φρέσκια μουσική σε κάθε είδος. Τελευταία συναντάς μάλιστα όλο και περισσότερες μπάντες που κάνουν κάποια αίσθηση έξω από τη χώρα μας, όπως οι Selah Sue και Netsky ή οι Deus εδώ και 20 χρόνια. Η συναυλιακή εμπειρία στο Βέλγιο είναι επίσης κάτι το ιδιαίτερο, καθώς το κοινό είναι ιδιαίτερα απαιτητικό, λογικό και, όπου χρειάζεται, επικριτικό. Υπάρχουν επίσης πολλά ωραία venues, όπως τα Ancienne Belgique και Botanique, με μακρά παράδοση ιστορικών συναυλιών. Θα κάνουμε την επίσημη παρουσίαση του δίσκου μας στο Rotonde, το οποίο αποτελεί κομμάτι του Botanique –και είμαστε πολύ χαρούμενοι γι' αυτό!
Αν είχατε τη δυνατότητα να φτιάξετε το δικό σας line-up στο δικό σας μουσικό φεστιβάλ, ποια είναι τα πέντε ονόματα τα οποία θα διαλέγατε;
Υπάρχουν τόσες καλές μπάντες εκεί έξω... Τη συγκεκριμένη στιγμή θα σου απαντούσα τους Jesus & Mary Chain, Cure, Warpaint, John Grant και Goldfrapp.
{youtube}bxFi3lFSn0c{/youtube}
