Ο Ισραηλινός πιανίστας έκανε επαφή με την τζαζ σε τρυφερή ηλικία χάρη στον Oscar Peterson, διακρίθηκε στις σχετικές σπουδές, ανδρώθηκε κατόπιν μουσικά στο πλάι του Avishai Cohen (ίσως του διασημότερου Ισραηλινού μπασίστα) και πλέον έχει στήσει το δικό του τρίο, προσπαθώντας να τα καταφέρει στο απαιτητικό αγγλοσαξονικό περιβάλλον. Δεν τα πάει άσχημα για τα 26 του χρόνια και πολλοί τον θεωρούν ως ελπίδα για το μέλλον. Εμείς θα έχουμε την ευκαιρία να τον δούμε στα πλαίσια του 13ου Ευρωπαϊκού Φεστιβάλ Τζαζ (Παρασκευή 31 Μαΐου με Κυριακή 2 Ιουνίου στην Τεχνόπολη –παίζει την Κυριακή)...
Σε περιμένουμε στην Ελλάδα σε λίγες μέρες, είναι η πρώτη σου εμφάνιση στα μέρη μας, σωστά;
Πράγματι. Έχω βέβαια ξανάρθει, με την οικογένειά μου, αλλά δεν έχω ξαναπαίξει στα μέρη σας. Είμαι ενθουσιασμένος που θα μπορέσω να το κάνω!
Τι θα παρουσιάσεις στο Φεστιβάλ Τζαζ της Τεχνόπολης; Το σετ σου θα βασίζεται στο περσινό Shai Maestro Trio άλμπουμ ή να αναμένουμε κάτι διαφορετικό;
Πιθανότατα θα παίξω κάποιο από το υλικό του άλμπουμ, θα παρουσιάσω όμως και νέες συνθέσεις, που μάλλον θα βρίσκονται στον επόμενο δίσκο. Θα μπούμε στο στούντιο με το τρίο δύο εβδομάδες μετά τη συναυλία της Αθήνας, το καινούριο άλμπουμ προορίζεται να κυκλοφορήσει τον Οκτώβρη.
Το Shai Maestro Trio έγινε δεκτό με ενθουσιασμό από αρκετούς κριτικούς –θυμάμαι χαρακτηριστικά να παίρνει 4 αστέρια στη Guardian. Παρακολουθείς τις κριτικές; Είσαι γενικά ευχαριστημένος από την ανταπόκριση του κόσμου στο ντεμπούτο σου;
Πάντα οι καλές κριτικές σε κάνουν να αισθάνεσαι ωραία, προσπαθώ όμως να τις αντιμετωπίζω με τον ίδιο τρόπο όπως και τις κακές: πρόκειται για μια γνώμη... Προσπαθώ να είμαι όσο πιο ειλικρινής μπορώ φτιάχνοντας μουσική και δουλεύω σκληρά για να βρω το σωστό πνεύμα με το οποίο θα την παρουσιάσω ώστε να μείνω κι εγώ ευχαριστημένος. Άπαξ και συμβεί, σε κάποιους θα αρέσει το αποτέλεσμα, σε άλλους όχι. Είμαι ΟΚ, δεν το αφήνω να παρεμβαίνει στην οπτική μου για τα πράγματα. Είναι πάντως όμορφο να μαθαίνεις ότι η μουσική σου άγγιξε άλλους ανθρώπους, σου ζεσταίνει την καρδιά. Και σε παρακινεί να ταξιδέψεις τον κόσμο για να την παίξεις. Το θεωρώ μεγάλο προνόμιο και νιώθω ευγνώμων γι' αυτό.
Ζεις πλέον στη Νέα Υόρκη. Παραμένει το μέρος όπου πρέπει οπωσδήποτε να βρίσκεσαι, αν δηλώνεις τζαζίστας;
Η Νέα Υόρκη παραμένει καταπληκτική! Όμως κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός, για ορισμένους λοιπόν τζαζίστες υπάρχουν καλύτερα μέρη για να βρίσκονται. Κάποιοι, ας πούμε, λαχταρούν τη φύση και τη σιωπή για τις αναζητήσεις τους (μουσικές και προσωπικές)• άλλοι πάλι –όπως εγώ– αποζητούμε τη δράση και την ατελείωτη δημιουργική ενέργεια μιας μεγαλούπολης. Έμαθα πολλά ζώντας στη Νέα Υόρκη κι ακόμα μαθαίνω. Έχω εδώ την ευκαιρία να παίζω μαζί με καταπληκτικούς μουσικούς, να εξερευνώ την τζαζ, μα και να σκαρφαλώνω σε όποιο μουσικό κύμα αναπτύσσεται στις τοπικές σκηνές.
Σου λείπει το Ισραήλ; Πόσο εύκολο θα ήταν να κινούσες για μια διεθνή καριέρα αν ζούσες εκεί;
Ναι, μου λείπει το Ισραήλ, είναι ο τόπος όπου γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ίσως αποφασίσω να γυρίσω σε κάποιο μελλοντικό στάδιο της ζωής μου, ανάλογα με το πού θα βρίσκεται τότε αυτή η διεθνής καριέρα την οποία προσπαθώ να χτίσω. Έχω επίγνωση ότι χρειάζονται χρόνια για να φτιάξεις μια πορεία ως ηγέτης σχήματος κι εγώ μόλις έχω ξεκινήσει: το τρίο υφίσταται εδώ και δύο μόνο χρόνια• από κάποιες βέβαια απόψεις είναι μεγάλο χρονικό διάστημα, οπωσδήποτε όμως υπάρχουν ακόμα πάμπολλα πράγματα να γίνουν.
Προσθέτει η μονίμως εύφλεκτη κατάσταση στη Μέση Ανατολή ένα εξτρά βάρος στα όνειρα των νεαρών μουσικών της περιοχής; Ή η πραγματικότητα για όσους μεγαλώνουν στο Ισραήλ είναι λιγότερο δραματική από όσο νομίζουμε οι υπόλοιποι;
Η κατάσταση στη Μέση Ανατολή είναι πράγματι ένα χάος... Κι αυτή η μόνιμη διαμάχη αποτελεί βάρος, την ίδια ωστόσο στιγμή θεωρώ πως τροφοδοτεί την ισραηλινή κοινωνία: το πνεύμα μας, ως έθνους, ορίζεται κατά πολύ από αυτές τις συγκρούσεις. Γεννήθηκα και μεγάλωσα μέσα στο πλαίσιο το οποίο έθεσαν, πλέον αποτελούν κομμάτι μου, τμήμα και της προσωπικότητάς μου μα και της μουσικής μου. Καλώς ή κακώς... Το να ζεις ασφαλώς στο Ισραήλ δεν είναι ίδιο για τον καθένα. Αλλιώς το αντιλαμβάνονται π.χ. όσοι ζουν στα σύνορα, αλλιώς όσοι μεγαλώνουν στο κέντρο. Σαν παιδί, εγώ προσωπικά δεν ένιωσα έντονα το βάρος των συγκρούσεων, παρά μόνο κατά τη διάρκεια των πολέμων και σε μερικές ακόμα μεμονωμένες στιγμές. Κατά τα άλλα, έζησα αρκετά ειρηνικά.
Προέρχεσαι από οικογένεια μουσικών, έτσι δεν είναι; Ανατρέχοντας στο παρελθόν, πόσο επηρέασαν πιστεύεις οι γονείς σου την απόφασή σου να στραφείς κι εσύ προς τη μουσική;
Ναι, και οι δυο γονείς μου παίζουν μουσική, δεν είναι όμως επαγγελματίες οργανοπαίχτες. Είμαι ο μόνος στην οικογένεια που διάλεξα να ζήσω από αυτό. Οπωσδήποτε όμως η παρουσία τους βοήθησε καθοριστικά στην εισαγωγή μου στον κόσμο της μουσικής και ειδικά της τζαζ. Και με στήριξαν πολύ στην απόφασή μου να γίνω πιανίστας.
Σε κάθε σχεδόν πράγμα που έχει γραφτεί για σένα, φιγουράρει κάπου δίπλα το όνομα του Avishai Cohen. Είναι η μεγαλύτερη επιρροή σου; Ανησυχείς ποτέ μήπως ένας τόσο συχνός συσχετισμός βλάψει τη δουλειά σου, δίνοντας λ.χ. την εντύπωση ότι στέκεσαι στον ίσκιο του;
Πέρασα πέντε χρόνια παίζοντας πλάι στον Avishai κι έμαθα πολλά πράγματα από αυτόν, σε πολλά επίπεδα. Όμως εγώ είμαι ο εαυτός μου κι εκείνος ο δικός του. Δεν λέω, η μουσική του αποτελεί κομμάτι του μουσικού μου DNA, δεν είναι όμως η μόνη μου επιρροή –ούτε και η μεγαλύτερη. Έχω επίσης τροφοδοτηθεί από το ισπανικό φλαμένκο, από τις παραδόσεις των Βαλκανίων, από τη σάλσα, την κλασική μουσική της Δυτικής Ευρώπης, τη λαϊκή μουσική της πατρίδας μου και από πολλά ακόμα στιλ. Η εικόνα επομένως του υποβάθρου μου είναι πολύ ευρύτερη από τα χρόνια μου δίπλα στον Avishai. Γι' αυτό και δεν ανησυχώ από τις συχνές αναφορές, το βρίσκω μάλιστα τιμητικό να με βάζουν στην ίδια πρόταση μαζί του.
Τι άλλα πλάνα έχεις για το καλοκαίρι του 2013; Τι προβλέπεται για μετά την αθηναϊκή σου εμφάνιση, πέρα από τις ηχογραφήσεις για το νέο άλμπουμ;
Έχουμε ήδη κλείσει με το τρίο αρκετές περιοδείες, βασικά θα δίνουμε συναυλίες σε μηνιαία βάση. Στο πρόγραμμα βρίσκονται και κάποιες εξαιρετικές συνευρέσεις μας με τον Chick Corea, την Esperanza Spalding, τη Diana Krall και τον Tigran Hamasyan. Ανυπομονώ να συμβούν όλα αυτά, όσα προμηνύονται για μένα, τον Ziz Ravitz και τον Jorge Roeder. Δεν είναι ξέρεις απλά οι μουσικοί που με συνοδεύουν, μα και οι καλύτεροί μου φίλοι.
{youtube}KW3Sj-MpHe4{/youtube}
