Την Παρασκευή 8 Απριλίου στο Gagarin και το Σάββατο 9 Απριλίου στο Principal της Θεσσαλονίκης, η ψυχή των Cockney Rebel θα φιλοξενηθεί στην Ελλάδα για μία πραγματική rock γιορτή. Τα τεκταινόμενα της βραδιάς αναμενόμενα, εφόσον μιλάμε για ένα συγκρότημα με επιτυχίες που σιγοτραγουδιούνται ανελλιπώς για περισσότερες από τρεις δεκαετίες. Αντί προλόγου, λοιπόν, θα επαναλάβω την έκκληση που κάνει ο Steve Harley μέσω της παρούσης συνέντευξης προς τον Βασίλη Παπακωνσταντίνου, να ανέβει μαζί του στη σκηνή του Gagarin την Παρασκευή, για να τραγουδήσουν μαζί το “Sebastian”...
Σύμφωνα με τη Wikipedia, οι Steve Harley & Cockney Rebel είναι μία βρετανική rock μπάντα. Αποδέχεστε τον χαρακτηρισμό ή αισθάνεστε ότι σας περιορίζει;
Oι Cockney Rebel είναι ξεκάθαρα μία rock μπάντα. Από εκεί και πέρα, όμως, τον τελευταίο καιρό αισθάνομαι πως κάνω δύο παράλληλες καριέρες, καθώς, πέρα από το ηλεκτρικό σχήμα, περιοδεύω και ακουστικά με άλλους δύο μουσικούς. Προσωπικά, αν με ρωτάς, αγαπώ και τις δύο εκδοχές. Η rock πλευρά της μουσικής μου είναι σίγουρα πιο σέξι, η ακουστική όμως μου δίνει την ευκαιρία να παρουσιάσω γυμνά τα τραγούδια μου και να δώσω την ευκαιρία στον ακροατή να σταθεί στους στίχους και στην ερμηνεία τους. Παρόλα αυτά –είτε ηλεκτρικός, είτε ακουστικός– δεν παύω να είμαι ένας άνθρωπος που νιώθει ζωντανός μόνο όταν γυρίζει τον κόσμο παίζοντας μουσική.
Μιας και έχετε υπηρετήσει και τη δημοσιογραφία, δεν μπορώ να μην σας ρωτήσω τη γνώμη σας για τον τρόπο που ασκείται το συγκεκριμένο επάγγελμα σήμερα, αλλά και για την παγκόσμια κρίση στον Τύπο.
Δυστυχώς η μοντέρνα δημοσιογραφία βασίζεται στο αν λειτουργεί σωστά ο αυτόματος διορθωτής λέξεων. Οι αρχισυντάκτες οι οποίοι θα ελέγξουν, θα διορθώσουν και θα βελτιώσουν τα κείμενα των δημοσιογράφων που έχουν στην ομάδα τους είναι είδη υπό εξαφάνιση. Από εκεί και πέρα, όπως και κάθε παραγωγικός τομέας σήμερα, έτσι και η βιομηχανία Τύπου έπεσε έξω εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας που υπάρχει σε όλο τον πλανήτη. Με αποτέλεσμα οι ιδιοκτήτες των Μέσων να ψάχνουν δικαιολογίες για να μειώσουν το κόστος παραγωγής των επιχειρήσεων τους. Φυσικά όλα αυτά αντανακλούν σε χαμηλότερη ποιότητα άρθρων και ρεπορτάζ. Όσο για τον μουσικό Τύπο όπου και υπηρέτησα, δεν έχω να πω και πολλά πράγματα. Μόνο ότι κυκλοφόρησα πριν λίγο καιρό ένα νέο άλμπουμ που μου κόστισε 100.000 λίρες, με τραγούδια τα οποία χρειάστηκα πέντε χρόνια για να ολοκληρώσω και παίχτηκαν από βιρτουόζους και οι μουσικοί δημοσιογράφοι της Μεγάλης Βρετανίας τον αγνόησαν επιδεικτικά…
Συνεργαστήκατε με έναν πραγματικό θρύλο, τον Alan Parsons. Μιλήστε μου για αυτόν...
Ο Alan είναι μία πραγματική ιδιοφυΐα στο μιξάρισμα. Έδωσε φοβερή βοήθεια στα άλμπουμ που κάναμε παραγωγή μαζί και στήριζε ακόμη και τις πιο εκκεντρικές μου ιδέες. Παρόλο που είχαμε χαθεί για καιρό συναντηθήκαμε ξανά πρόσφατα και πλέον κρατάμε τακτική επαφή. Είμαι πολύ χαρούμενος για αυτό.
Άλλαξε η ζωή σας έπειτα από την μεγάλη επιτυχία που γνώρισε το “Sebastian”;
Σίγουρα βελτιώθηκε. Ειδικά από την στιγμή που σκαρφάλωσε στην κορυφή των charts πολλών ευρωπαϊκών χωρών. Μακάρι να βρισκόταν και η Αγγλία μέσα σε αυτές….Έπρεπε να γράψω το “Judy Teen” για να μου δώσει airplay η ίδια μου η χώρα. Όμως, από το “Sebastian” κι έπειτα, απέκτησα αφοσιωμένο κοινό σε όλη την Ευρώπη, το οποίο με αγαπάει και με στηρίζει σε κάθε μου ζωντανή εμφάνιση.
Πώς εξηγείτε αλήθεια την αδιαφορία των Βρετανών για το “Sebastian”;
Θέλω να πιστεύω ότι δεν υπήρχε κάποιος δόλος. Ήταν, ίσως, η ίδια η φύση του τραγουδιού, που ήταν λίγο περίεργη –μεγάλο σε διάρκεια με ιδιαίτερη ερμηνεία. Σήμερα πάντως, την ώρα που έγραφα τη συνέντευξη, το BBC το έπαιξε κάποια στιγμή. Περίεργη σύμπτωση ε;
Ξέρετε ότι ένας από τους πιο επιτυχημένους rock τραγουδιστές στην Ελλάδα, ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου, έχει διασκευάσει το “Sebastian”;
Φυσικά! Έχω μάλιστα σε βινύλιο την εκτέλεση του Παπακωνστανίνου! Είναι πραγματικά θαυμάσιο. Τόσο μεγαλειώδες και ταυτόχρονα τόσο κομψό... Κάνω έκκληση μέσα από αυτή τη συνέντευξη να ανέβει μαζί μου στη σκηνή στις 8 Απριλίου για να το τραγουδήσουμε παρέα...
Πόσο σας επηρέασε το Λονδίνο στα τραγούδια τα οποία γράψατε;
Το Λονδίνο είναι η αγαπημένη μου πόλη σε όλο τον πλανήτη, πολύ απλά γιατί είναι η πόλη μου! Το κουβαλάω παντού μαζί μου, όπως και όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Την αγαπώ πολύ και με εμπνέει ιδιαίτερα γιατί έχει πολλούς και πανέμορφους τόπους για να αποδράσεις. Από εκεί και πέρα όμως και τα ταξίδια κάθε είδους παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στη ζωή μου, καθώς η αλλαγή παραστάσεων με βοηθά και με εμπνέει ιδιαίτερα. Ακόμη και το ταξίδι που θα κάνω, για παράδειγμα, με τρένο από την Αθήνα στη Θεσσαλονίκη το περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον!
Ποια είναι η γνώμη σας για τους Έλληνες fans;
Είναι πραγματικά εκπληκτικοί, παρόλο που έχω πολύ καιρό να επισκεφτώ τη χώρα σας. Μου έκανε πολύ εντύπωση –αλλά μου άρεσε κιόλας ταυτόχρονα– το μέχρι πόσο αργά διασκεδάζετε.
Σας έχουν μείνει απωθημένα έπειτα από όλα αυτά τα χρόνια;
Καμιά ζωή δεν είναι τέλεια και καμία επιθυμία πλήρως εκπληρωμένη. Νιώθω εξαιρετικά προνομιούχος που σε όλη μου τη ζωή βγάζω λεφτά ταξιδεύοντας και παίζοντας μουσική. Είναι πραγματικά μία υπέροχη ζωή. Από εκεί και πέρα θα ήθελα να ταξιδέψω και να γνωρίσω περιοχές τις οποίες δεν είχα την ευκαιρία ακόμη να επισκεφτώ –ιδιαίτερα στη Νότια Αμερική και στην Αυστραλία. Οπότε η απάντηση σε αυτό που με ρωτάς είναι ναι, αν θυμάμαι ακόμα την ερώτηση!
