Το Μέντιουμ είναι η δεύτερη ταινία της Χριστίνας Ιωακειμίδου. Βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη που κυκλοφόρησε το 1987, η ταινία αφορά μια ιστορία ενηλικίωσης στη σύγχρονη Αθήνα. Η Ελευθερία (Αγγελική Μπεβεράτου) είναι ένα παιδί που ακόμη δεν έχει τελειώσει το σχολείο και επισκέπτεται την ετοιμόγεννη αδερφή της στην Αθήνα το καλοκαίρι. Μέσα στη θερινή ραστώνη και το χάσιμο της πρωτεύουσας, θα συναντήσει νέες περιπέτειες και πρωτόγνωρα ερεθίσματα που θα την κατευθύνουν στην αναζήτηση του εαυτούς της. Αυτό που κυρίως της εξάπτει όμως το ενδιαφέρον είναι ότι ερωτεύεται τον Άγγελο (Νικολάκης Ζεγκίνογλου), ένα μυστήριο αγόρι, με τον οποίο θέλει να περνάει τον χρόνο της. Η Άννα (Μάρθα Φριντζήλα) είναι ένα μέντιουμ και φίλη του Αγγέλου, η οποία είναι στοργική απέναντι στους ανθρώπους, παρά τα δεινά που την έχουν βρει. Ίσως η σχέση Ελευθερίας και Άννας παίξει κάποιον ρόλο στη ροή της ιστορίας… Με αφορμή την πρόσφατη πρεμιέρα της ταινίας, λοιπόν, η Αγγελική Μπεβεράτου και η Μάρθα Φριντζήλα προχώρησαν σε μια συνομιλία σχετικά με το περιεχόμενο του Μέντιουμ αλλά και με το τι καταπιάνονται αυτό το διάστημα.
Αγγελική, μιας που είσαι πρωτοεμφανιζόμενη, πες μου λίγα λόγια για σένα.
Έχω μεγαλώσει στην Αθήνα και κάνω από μικρή χορό. Είμαι 21 ετών αλλά χόρευα από πολύ μικρή ηλικία και οι γονείς μου με έσπρωξαν προς τα εκεί, διότι κάποια στιγμή κατάλαβαν ότι δε γινόταν αλλιώς και δεν μπορούσα να χορεύω μόνο στο σαλόνι του σπιτιού μας.
Εσύ, Μάρθα, σε τι φάση βρίσκεσαι τώρα;
Βάζω πλυντήριο γιατί αύριο πάω Θεσσαλονίκη για τρία live με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου. Ετοιμάζω και το σχολείο Αρχαίου Δράματος που κάνω στην Ελευσίνα κάθε χρόνο. Είναι μια ορθοπεταλιά μέχρι τέλη Ιουνίου.
Πώς νιώθεις με αυτό που συμβαίνει στις συναυλίες του Θανάση, ειδικά τα τελευταία χρόνια;
Το παρατηρώ και το απολαμβάνω. Με παρασέρνει όλο αυτό και το ζω. Υπάρχει δέσιμο με όλους τους μουσικούς και είναι σαν να γλεντάμε, σαν να του κάνουμε ένα μεγάλο πάρτι, αφού ετοιμάζεται να σταματήσει για κάποιο διάστημα.
Τι ώθησε και τις δυο σας να πείτε ναι στο Μέντιουμ;
Μ : Διάβασα το βιβλίο και συνδέθηκα αλλά στην πραγματικότητα ο τρόπος προσέγγισης της Χριστίνας με έκανε να πω ναι. Η ησυχία της, η γλύκα της… Αισθάνεσαι ότι δεν πηγαίνεις να της κάνεις χάρη. Είναι πολύ θερμός και καθαρός άνθρωπος και αυτό με έκανε να δεχτώ.
Α : Με ενθουσίασε εξ αρχής, γιατί η υποκριτική είναι μια τέχνη με την οποία δεν έχω ασχοληθεί καθόλου, ενώ μικρή έκανα ακόμα και μουσική και ζωγραφική. Δεν ήθελα να πω όχι σε νέες εμπειρίες.
Μάρθα, μετά από αρκετά χρόνια πολυδιάστατης καριέρας, τι σε παρακινεί να πεις ναι σε μια συνεργασία;
Ο τρόπος είναι πάντα. Αν νιώσω ότι αυτός που μου προτείνει μια συνεργασία είναι ευγενικός και μου βγάζει τη διάθεση να τον γνωρίσω. Επειδή είμαι χρόνια στον χώρο, στα μουσικά και τα θεατρικά δρώμενα και δέχομαι αρκετές προτάσεις, τώρα πια δέχομαι να συμμετάσχω μόνο σε δουλειές που με εκφράζουν και τις πιστεύω. Καμιά φορά μπορεί και να με ελκύει απλά κάτι μεταφυσικό και να με οδηγεί το ένστικτό μου.
Δηλαδή παλιότερα έλεγες ευκολότερα ναι και σε πράγματα που ενδεχομένως να μη σου άρεσαν τόσο;
Μ : Ναι, γιατί φοβόμουν μήπως δεν έχω δουλειά. Ζω από τη δουλειά μου, οπότε αφού δεν είχα ποτέ και κάποιο νοίκι να παίρνω, μου ήταν δύσκολο να πω όχι όταν έπρεπε να βιοποριστώ.
Αγγελική, εσύ νιώθεις ότι ο κινηματογράφος είναι ένας δρόμος που θέλεις να ακολουθήσεις;
Δεν ξέρω ακόμα με τι θέλει να ασχοληθώ στη ζωή μου αλλά ο κινηματογράφος σίγουρα μου αρέσει πολύ και γενικά θέλω να βιοπορίζομαι μια μέρα από την τέχνη!
Πώς θα χαρακτηρίζατε την Ελευθερία και την Άννα, τους ρόλους που υποδύεστε στην ταινία;
Α : Η Ελευθερία είναι ένας ντροπαλός άνθρωπος που θέλει να ανακαλύψει τον κόσμο. Νιώθει παράξενα που βλέπει όλα αυτά τα καινούρια ερεθίσματα γύρω της.
Μ : Η Άννα έχει ένα μυστήριο αλλά έχει μια δύναμη μέσα της. Έχει χάσει το παιδί της, την έχουν εγκαταλείψει πολλοί, αλλά εκείνη συνεχίζει. Είναι υπέρ της ζωής.
Αυτές οι δύο έχουν ξεχωριστή σχέση στην ταινία. Αν υποθέσουμε ότι οι ζωές τους συνεχίζουν και με το πέρας της ταινίας, πώς πιστεύετε ότι θα εξελιχθούν στη ζωή τους αυτές οι δύο;
Μ : Πιστεύω ότι και οι δύο είναι σε καλό δρόμο! Αυτή η σύνδεση που αναφέρεις μου θυμίζεις αυτό που μου συμβαίνει πολλές φορές, που συναντώ νέα κορίτσια και βλέπω τον εαυτό μου σε εκείνες. Αυτό συμβαίνει και στην Άννα, θέλει να βοηθήσει την Ελευθερία.
Α : Η Άννα είναι μια μητέρα που έχει χάσει τον γιο της και η Ελευθερία είναι ένα κορίτσι που έχει χάσει τη μητέρα της. Οπότε, η χημεία μεταξύ τους μοιάζει με τη σχέση μητέρας – κόρης. Επίσης, η Άννα επιβεβαιώνει στην Ελευθερία ότι μπορεί να καταφέρει αυτά που θέλει. Πιστεύω ότι θα συνέχιζαν να έχουν πολύ καλή σχέση, ακόμη και αν η Ελευθερία δεν έμενε τελικά στην Αθήνα.
Η εποχή που διαδραματίζεται το έργο είναι το καλοκαίρι. Η ατμόσφαιρα, αυτό το μπέρδεμα χαλαρότητας και δυσφορίας μου φαίνεται ότι μοιάζει με την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων. Συμφωνείτε;
Α : Ισχύει αυτό που λες, διότι όλοι οι χαρακτήρες βρίσκονται ανάμεσα σε κάποια πράγματα, για αυτό και ο τίτλος μπορεί να ειπωθεί και ως “medium”. Όλοι ακροβατούν ανάμεσα σε διαφορετικά συναισθήματα, καταστάσεις, εικόνες… Επίσης, όλοι είναι στην Αθήνα και δεν είναι στις διακοπές τους.
Μ : Αυτή η νωχέλεια είναι που μπορεί να αναχαιτίσει την ορμή που έχει η Ελευθερία, ένα παιδί που ακόμα δεν έχει τελειώσει το σχολείο. Η Ελευθερία είναι έτοιμη να γνωρίσει τον έρωτα, το μεθύσι, τη γεύση και συγκρούεται με αυτήν τη ζέστη. Υπάρχει διαρκώς μια σύγκρουση από την οποία θέλει να βγει. Όμως αυτή η ζέστη είναι και πολύ μητρική, γιατί θέλεις να χαθείς μέσα σε αυτή, να ξαπλώσεις και να μη σηκωθείς!
Μπορεί ένας άνθρωπος να περάσει όλη του τη ζωή του δίχως να ενηλικιωθεί ψυχικά. Επομένως, η ενηλικίωση είναι μια κατάσταση χωρίς ηλικιακό πρόσημο εκτός από κάποια τυπικά χαρακτηριστικά. Εσείς είχατε ποτέ κάποια εμπειρία που σας ώθησε στην ενηλικίωση, με όλα τα καλά και τα κακά που μπορεί να περικλείει;
Α : Μπορώ να πω ότι η προετοιμασία για τις εξετάσεις χορού, επειδή εγώ δεν έδωσα πανελλήνιες, με άλλαξε. Έπρεπε να μπω σε μια συγκεκριμένη διαδικασία. Από αυτό που ήμουν έπρεπε να πάω σε κάτι άλλο χωρίς να χάσω τον εαυτό μου. Επιπλέον, η ταινία ήταν κάτι ανάλογο για μένα, αφού με έβγαλε τελείως από το comfort zone μου.
Μ : Επειδή ορφάνεψα νωρίς, έπρεπε να τα καταφέρω μόνη μου. Άλλαξα πολύ γρήγορα ρόλο στη ζωή, βίωσα πολλούς θανάτους και πήρα τη ζωή στα χέρια μου από μικρή. Παίξαμε μουσική στην πρεμιέρα της ταινίας και ο Παναγιώτης Τσεβάς μου είπε ότι με γνώρισε στα 22 όταν ήμουν γριά! Πάντως σε αυτό μπορώ να πω ότι ταιριάζω με την Άννα. Ό,τι και αν έγινε, είπα στο τέλος «Αυτό είναι, πάμε να το ζήσουμε τώρα».
Έχουν ανάγκη οι άνθρωποι από μέντιουμ;
M : Ναι, για αυτό υπάρχουν τόσα μέντιουμ, προφήτες και παπάδες. Οι άνθρωποι θα θέλαμε να ξέρουμε. Είναι μια παρηγοριά για τους ανθρώπους ή είναι σαν να θέλουν να τους πει κάποιος τι να κάνουν.
Α : Ναι, θέλουν την επιβεβαίωση ότι όλα θα πάνε καλά. Αυτό συμβαίνει και με τη θρησκεία. Πιστεύεις σε κάτι, επειδή έχεις την ανάγκη να νιώσεις επιβράβευση και επιβεβαίωση ότι θα τα καταφέρεις.
Καλωσορίζει η σημερινή κοινωνία το διαφορετικό;
Μ : Γίνεται μεγάλη προσπάθεια από τις μικρότερες γενιές και πιστεύω ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Θα γίνουν κάποιες «συγκρούσεις» πρώτα αλλά όντως θα αλλάξουν.
Α : Και εγώ πιστεύω ότι αυτό συμβαίνει κυρίως λόγω των νέων και από τους σημερινούς αλλά και από την προηγούμενη γενιά. Πλέον ένα παιδί μπορεί πιο εύκολα να μιλήσει γι’ αυτό, αν και υπάρχει ακόμα μίσος. Πάντως παρακαλώντας τα social media, καταλαβαίνεις ότι ενώ υπάρχουν και οι δύο φωνές, είναι περισσότερες αυτές που είναι υπέρ της διαφορετικότητας.
Αγγελική, τώρα που είπες για την προηγούμενη γενιά, πρώτον αισθάνθηκα γέρος, διότι είμαι γεννημένος το '93 (γέλια) και δεύτερον νιώθω πως δεν έγινε κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια από πολλούς από μας που είμαστε τώρα 30. Απλά μας βγήκε αβίαστα αυτή η αποδοχή της διαφορετικότητας.
Α: Έλα μωρέ με την ηλικία (γέλια)! Αυτό που λες από μόνο του είναι πολύ σημαντικό! Κάνατε δουλειά για μας. Οι παππούδες μας δεν μπορούσαν να διανοηθούν ότι κάποιος είναι γκέι.
Είναι φιλική πόλη η Αθήνα για τους κατοίκους της;
Α : Είναι μια τεράστια πόλη που αν δεν είσαι από εδώ, μπορεί να μπερδευτείς πολύ στην αρχή, να χαωθείς! Υπάρχει και πολύς κόσμος που δε σου δίνει καμία απολύτως σημασία.
Μ : Δε θα έλεγα φιλική. Όπως σε όλες οι μεγαλουπόλεις, υπάρχει πληθώρα επιλογών και μπορείς να βρεις τον δρόμο σου, τη φυλή σου μέσα σε αυτήν. Επειδή είναι τόσο μεγάλη, απρόσωπη και πολυπολιτισμική, συμβαίνει αυτό.
Μπορεί και να χαθείς, βέβαια...
Μ : Σωστά, αλλά πώς θα βρεθείς αν δε χαθείς;
Σας αρέσει το πώς εξελίσσεται;
Μ : Δε μου αρέσει που είναι σαν αποικία και μοιάζει με ένα μεγάλο Airbnb. Βέβαια, η ιστορία της μπορεί να σε μαγέψει, ειδικά ρομαντικούς ανθρώπους, όπως είμαστε εμείς. Το καλό είναι επίσης ότι πάντα σε αυτήν την πόλη, θα βρεις συντρόφους. Π.χ. αν κάνεις μια ταινία, θα μαζευτούμε σίγουρα κάποια άτομα.
Α : Ένα σημάδι ότι η εξέλιξη δεν πάει τόσο καλά είναι το γεγονός ότι έκλεισαν οι δρόμο ιγια το ματς Ολυμπιακός – Φιορεντίνα ώστε να μην υπάρξουν τραυματισμοί και βία. Δεν έχει να κάνει με το ματς, προφανώς και θέλω να πάει καλά, αλλά μου φαίνεται τρομακτικό.
Τι θα λέγατε στους χαρακτήρες που υποδύεστε αν τις συναντούσατε στον δρόμο;
Μ : Θα έλεγα στην Άννα ότι το πάει καλά! Μου αρέσει που μαζεύει γύρω της όλα αυτά τα βασανισμένα πλάσματα και τους δίνει φωνή.
Α : Θα ρωτούσα την Ελευθερία πώς πάει το σχολείο και αν είναι εντάξει τα πράγματα στο σπίτι της με τον πατέρα της. Ακόμη, θα τη ρωτούσα αν μιλάει με τον Άγγελο και πώς νιώθει.
Υπάρχει κάτι άλλο που ετοιμάζετε αυτήν την περίοδο;
Α : Θέλω να τελειώσω τη σχολή χορού, επειδή δίνω για πτυχίο φέτος. Μετά, θα παίξω σε μια ταινία της Σοφίας Γεωργοβασίλη, που θα είναι η πρώτη της μεγάλου μήκους και ανυπομονώ να αρχίσουμε τα γυρίσματα!
M : Ετοιμάζω έναν δίσκο που θα βγει το φθινόπωρο αλλά θα βγάλω το καλοκαίρι ένα-δυο singles και ετοιμάζω και άλλες συναυλίες μέσα στο καλοκαίρι.
Η βασισμένη στο ομότιτλο μυθιστόρημα του Γιώργου Συμπάρδη ταινία της Χριστίνας Ιωακειμίδου, ΜΕΝΤΙΟΥΜ, απέσπασε πολύ καλές κριτικές στη Θεσσαλονίκη, βραβεύτηκε στο Σεράγεβο και κέρδισε πέντε υποψηφιότητες στα βραβεία ΙΡΙΣ (σκηνοθεσίας, σεναρίου, ενδυματολογίας, α’ και β’ γυναικείου ρόλου). Στις αίθουσες, από την Weirdwave.
