Μάριος Αποστόλου

Μπαίνω κατευθείαν στην επικαιρότητα και το εξαιρετικό άλμπουμ Modern Panic. Λίγος καιρός έχει περάσει από την κυκλοφορία του και νομίζω ότι τα πρώτα …milestones έχουν ήδη αρχίσει να γράφονται στο βιβλίο της Deaf Radio ιστορίας, δεν είναι έτσι;

Είναι αλήθεια πως το Modern Panic έχει γίνει δεκτό με ενθουσιασμό από τον κόσμο! Οι συλλεκτικές κόπιες των βινυλίων εξαντλήθηκαν από την πρώτη ημέρα κυκλοφορίας, ενώ διαδικτυακά μετράει συνολικά πάνω από 300.000 plays σε YouTube και Spotify. Δεν θα μπορούσαμε να ζητήσουμε κάτι περισσότερο, σε αυτό το επίπεδο τουλάχιστον!

Ανάμεσα στο ντεμπούτο Alarm (2017) και στην κυκλοφορία του Modern Panic, μεσολάβησε μια μεγάλη ευρωπαϊκή περιοδεία, από την οποία θυμάμαι να έχετε εξαιρετικές εμπειρίες. Πώς λάξευσε την αισθητική, το ήθος μα και τον χαρακτήρα σας αυτή η διαδικασία; Και σε τι βαθμό αποτυπώθηκε στον νέο δίσκο;

Η εμπειρία υπήρξε καταλυτική, από πολλές απόψεις. Κατ' αρχάς, οι δύο ευρωπαϊκές μας περιοδείες ήρθαν σε μία εποχή κατά την οποία ζούσαμε σε απόσταση, μοιρασμένοι μεταξύ Ελλάδας και Ηνωμένου Βασιλείου. Λειτούργησαν έτσι σαν συγκολλητικό στοιχείο, δίνοντάς μας την ευκαιρία να μοιραστούμε χρόνο και βιώματα. Επίσης, λίγο-λίγο δοκιμάσαμε τα νέα κομμάτια μπροστά στον ίδιο τον κριτή τους, το κοινό· που μάλιστα ήταν ανυποψίαστο, καθώς γνώριζε τότε μόνο το Alarm. Πάνω από όλα, όμως, γίναμε ακόμα περισσότερο μία οικογένεια, με κοινή αποστολή. Κι αυτό προσπαθήσαμε να το απεικονίσουμε και στο τελευταίο κομμάτι του Modern Panic, το “Gas Station People”, το οποίο γράφτηκε όσο βρισκόμασταν σε τουρνέ.

{youtube}2wkwBFh5H5A{/youtube}

Μοιραία θα ρωτήσω για το εξαιρετικό βιντεοκλίπ του “Animals”. Μακριά από στερεοτυπικές πρακτικές επιλέξατε τον ...κινηματογραφικό δρόμο, θίγοντας μάλιστα και ζητήματα ρατσισμού, ξενοφοβίας, σεξισμού κλπ. Υπάρχει αυξημένη συνείδηση στην εποχή μας για τέτοια θέματα ή τα υπερτονίζουμε σαν καταστάσεις, χωρίς πραγματικά να κάνουμε κάτι;

Λυπούμαστε, αλλά στην Ελλάδα ακόμη «διαπραγματευόμαστε» τα προφανή: τις ρατσιστικές εκφάνσεις, τον σεξισμό στον χώρο εργασίας και τόσα ακόμα. Μπορεί σε άλλες Δυτικές κοινωνίες όλα αυτά να φαντάζουν πιθανώς κλισέ για έναν καλλιτέχνη, εδώ όμως όχι. Θέλαμε λοιπόν να καταγραφεί η θέση μας ως προς τέτοια ζητήματα και νομίζουμε ότι αυτό αποτυπώθηκε άρτια με τη σκηνοθετική σκοπιά του Έβαν Μαραγκουδάκη και της ομάδας του.

Στους στίχους παρατηρώ μια πεσιμιστική και ενδοσκοπική διάθεση, αλλά και μία καλώς εννοούμενη ασάφεια. Αν και είδα τη δική μου αλήθεια μέσα σε αυτούς, θα ήθελα να μάθω τη δική σας. Υπάρχει εν τέλει συσχετισμός με τον τίτλο Modern Panic; Είναι όσα συμβαίνουν γύρω μας, στο «τώρα», που δημιουργούν μια τέτοια ψυχολογία;

Modern Panic, για εμάς, είναι η αδυναμία προσδιορισμού της ταυτότητας στη σύγχρονη εποχή της άπειρης πληροφορίας και των αντικρουόμενων μηνυμάτων –και στο ατομικό, αλλά και στο συλλογικό επίπεδο. Είναι μία διαδικασία που πρώτα βιώσαμε ζώντας τόσο στην Αθήνα, όσο και σε μητροπόλεις του καπιταλισμού, κι έπειτα αρχίσαμε να παρατηρούμε, βλέποντας ότι δεν ήμασταν μόνοι μας σε αυτό. Έτσι επιχειρήσαμε να μιλήσουμε για το θέμα. Κατ' επέκταση, αν και σε πρώτο επίπεδο η αρχική προσέγγιση των στίχων μπορεί να εκπέμπει κάτι πεσιμιστικό, υπάρχει κι ένα ακόμη κεντρικό μήνυμα: «δεν είσαι μόνος».

Παρατηρώ επίσης μια απαγκίστρωση από την έντονη επιρροή των Queens Of The Stone Age, που συναντούσαμε στο ντεμπούτο, χάριν της δημιουργίας ενός πιο προσωπικού ηχοχρώματος. Ήταν αυτοσκοπός ή απλά καλλιτεχνική ωρίμανση;

Σε καμία περίπτωση δεν ήταν αυτοσκοπός. Άλλωστε ποτέ δεν αρνηθήκαμε τις επιρροές μας και δεν προσπαθήσαμε να τις καλύψουμε. Οποιαδήποτε διαφοροποίηση προέκυψε απόλυτα φυσικά, σαν αποτέλεσμα τόσο της καλλιτεχνικής ωρίμανσης, όσο και των συνθηκών. Η απόσταση οδήγησε σε λιγότερο «τζαμάρισμα» στο στούντιο, πιο προσεκτική δημιουργία και φιλτράρισμα ιδεών, εν τέλει σε έναν περισσότερο προσωπικό ήχο.

Πόσο σημαντικό είναι για μια μπάντα να ξεχωρίζει ηχητικά; Είναι ένα βήμα προς την «επιτυχία»; Ή καταλήγεις να είσαι μύγα μες το γάλα;

Δεν είναι απαραίτητα βήμα προς την επιτυχία. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα καλλιτεχνών με πολύ ιδιαίτερο ήχο που απέτυχαν, καθώς και το αντίστροφο –καλλιτέχνες δηλαδή που θυμίζουν αρκετά παλιότερους και τα έχουν καταφέρει πολύ καλά, απλά με την προσθήκη κάποιων δικών τους στοιχείων ή απλώς έναν εκσυγχρονισμό της παραγωγής ή της ενορχήστρωσης. Σίγουρα πάντως το να ακούς ένα κομμάτι και να λες π.χ. «α, αυτό είναι Idles», είναι το ιδανικό.

Τι ακούτε αλήθεια αυτόν τον καιρό; Υπάρχουν κι άλλα πράγματα στις ημερήσιες playlists σας εκτός από ροκ, μέταλ, εναλλακτικά; Έχετε κάποια ...ένοχη μουσική απόλαυση;

Σίγουρα πολλή ηλεκτρονική μουσική, ambient, αλλά και αρκετή ποπ! Από Christian Löffler και Nils Frahm, ως Billie Eilish, Grimes και Suuns, για παράδειγμα. Φυσικά ακούμε και πάρα πολλή κιθαριστική μουσική και ειδικά τα τελευταία χρόνια είμαστε κατενθουσιασμένοι με τις νέες μπάντες που έρχονται στα post-punk κύματα: Idles, Fontaines D.C., Shame, Murder Capital κ.ο.κ.

Μπορείς τελικά να γράψεις έναν ανόθευτο ροκ δίσκο, ακούγοντας όλη την ώρα ροκ μουσική; Ή καλό είναι να καθαρίζουμε αυτιά και μυαλά, μια στο τόσο;

Μα όλη η μαγεία είναι στο να βρίσκεις τρόπο να κάνεις «blend», να ανακατεύεις δηλαδή στοιχεία από διαφορετικές αφετηρίες! Στη δική μας περίπτωση έτσι φτάσαμε να εισάγουμε synths ή να επιλέξουμε συγκεκριμένα drum patterns σε διάφορα κομμάτια του Modern Panic. Σίγουρα ένας μουσικός πρέπει να έχει ένα πολύ πιο ευρύ φάσμα ακουσμάτων, από αυτό που τελικά καταλήγει να συνθέτει.

Τελικά υπάρχει καινοτομία και πρωτοτυπία στη μουσική ή (και έρχομαι να το γεφυρώσω με τον τίτλο του άλμπουμ) επικρατεί ένας πανικός στερεοτυπισμού, επαναληπτικότητας και φορμαλισμού;

Όχι, δεν θεωρούμε ότι έχουμε πιάσει ταβάνι. Σίγουρα όσο περνάνε τα χρόνια οι επιλογές φαίνεται να λιγοστεύουν· ωστόσο κυκλοφορούν σε όλα τα είδη πάρα πολύ ωραίες δουλειές. Όσο οι καλλιτέχνες ανακατεύουν στοιχεία από την εποχή μας (είτε στιχουργικά, είτε μουσικά), θα προκύπτουν συνεχώς ενδιαφέροντες δίσκοι. Οι Fontaines D.C. έβγαλαν π.χ. έναν καθαρά post-punk δίσκο. Για πολλούς εκνευριστικά κοντά σε δίσκους των Joy Division, όμως η καλογυαλισμένη παραγωγή, μαζί με το θεματικό των στίχων που μας μιλάνε για το Δουβλίνο του 2019 και το gentrification στο έδαφος του καπιταλισμού, το κάνει φρέσκο στα αυτιά μας!

Θέλω να κάνουμε μια μικρή αναδρομή στις απαρχές της μπάντας. Βλέπω ότι έχετε στρωτή πορεία, χωρίς σπασμωδικές κινήσεις και ότι δίνετε πολλή σημασία στη λεπτομέρεια. Είστε έτσι ως χαρακτήρες; Ή το σχήμα φτιάχτηκε από την αρχή με σκοπό να ευθυγραμμίσει τις ιδεοψυχαναγκαστικές σας εμμονές σε ό,τι λογίζετε ως τέλειο και αψεγάδιαστο; Είναι δηλαδή οι Deaf Radio ένα μέσον ψυχικής εκτόνωσης και αποσυμπίεσης; Ή ένα όχημα στην πορεία προς τους στόχους σας;

Πολλές φορές, δυστυχώς, δεν περνάει 100% από το χέρι σου να καθορίσεις την εξέλιξη των πραγμάτων, πόσο μάλλον στον χώρο της μουσικής. Μην σου τύχει! Σαν άνθρωποι πάντα προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο για ό,τι αναλαμβάνουμε και ξέρουμε πως, για να γίνει αυτό, πρέπει να ασχοληθείς με τις λεπτομέρειες, να κάνεις το κάτι παραπάνω και διαρκώς να ανεβάζεις στόχους. Με σκοπό να εξελίσσεσαι και να μην βαλτώνεις.

Στους Deaf Radio αυτό βρίσκει εφαρμογή κυριολεκτικά παντού: από τις πρόβες και το στήσιμο ενός σόου, μέχρι το βιντεοκλίπ του “Animals”, το artwork του δίσκου, τις φωτογραφήσεις και το όλο promo. Προσπαθούμε πάντα να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους υπεύθυνους, οι οποίοι τηρούν όσα συμφωνούμε και έχουν μεράκι και όρεξη για τα πράγματα που αναλαμβάνουν. Για να φτάσουμε όμως στην ερώτηση, οι Deaf Radio είναι ένα όχημα που ενσωματώνει τα παραπάνω χαρακτηριστικά 4 ανθρώπων και αντικατοπτρίζει τις ανησυχίες τους στο πλαίσιο της σύγχρονης κοινωνίας, με βασικό σκοπό την εξέλιξη σε ατομικό, συλλογικό και μουσικό επίπεδο.

Τι έχουν τα πλάνα σας για τη συνέχεια; Γιατί, πλην της επερχόμενης συναυλίας στο Temple της Αθήνας (Παρασκευή 13 Δεκεμβρίου) και της αντίστοιχης στο 8Ball της Θεσσαλονίκης (Σάββατο 15 Φεβρουαρίου), δεν έχει υπάρξει άλλη ανακοίνωση. Θα αλώσετε και πάλι τη Γηραιά Ήπειρο; Τελικά από αυτήν τη διαδικασία τι αποκομίζετε, κατά κύριο λόγο; Τη συλλογή εμπειριών ή τη διάδοση της πληροφορίας;

Πράγματι, προς το παρόν έχουμε ανακοινώσει 2 συναυλίες σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Μέσα στις επόμενες μέρες θα ανακοινωθούν όμως ορισμένες επιπλέον εμφανίσεις σε άλλες ελληνικές πόλεις, ενώ δουλεύουμε εντατικά πάνω στην 3η μας κατά σειρά ευρωπαϊκή περιοδεία, η οποία θα πραγματοποιηθεί τον Απρίλιο-Μάιο του 2020. Όπως είπαμε και νωρίτερα, το μεγαλύτερο κέρδος που αποκομίζει μία μπάντα από τις τουρνέ είναι η εμβάθυνση των δεσμών μεταξύ των μελών, μέσα από κοινές εμπειρίες. Άλλωστε, ας μην κρυβόμαστε: πέρα από τις υπέροχες στιγμές, ένα tour εμπεριέχει πάρα πολλή δυσκολία, σε πολλά επίπεδα.

Πώς βλέπετε τη σημερινή ελληνική σκηνή; Παραμένουν ανοιχτές οι πόρτες που άνοιξαν οι Planet Οf Zeus, 1000mods και λοιποί; Ή το χιπ χοπ τείνει να «καταπιεί» τα πάντα;

Είμαστε αισιόδοξοι ότι πάντα θα υπάρχουν ευκαιρίες, γιατί ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να αλλάξει στις προτιμήσεις του κόσμου στα επόμενα χρόνια. Ποιος θα το έλεγε άλλωστε όταν πρωτοξεκίνησε η rap στα γκέτο, ότι μία μέρα παρακλάδια της θα μεσουρανούσαν στην παγκόσμια σκηνή (προβάλλοντας βέβαια λάθος πρότυπα, όπως ο νεοπλουτισμός). Για να το φέρουμε στο ελληνικό πλαίσιο, ποιος θα το έλεγε ότι τα παιδιά που ανέφερες –που είναι και φίλοι μας– θα κατάφερναν να στήσουν μία τόσο συνεκτική σκηνή, χωρίς μάλιστα να κάνουν εκπτώσεις σε αυτά που παίζουν και πιστεύουν;

Αν υπάρχει κάποιος στίχος στο Modern Panic που αποτυπώνει επακριβώς τη διάθεσή σας στο διάστημα που διανύουμε, ποιος είναι αυτός;

Ίσως όσο γράφαμε τον δίσκο, το «The world’s getting stranger» από το “Animals” ή το «Fitting darkness in a hole» του “Colours” να απεικόνιζε καλύτερα αυτές τις αναζητήσεις που περιγράψαμε. Τώρα που ο δίσκος κυκλοφόρησε –και έχει αγκαλιαστεί εντυπωσιακά από τον κόσμο– μας έχει κυριεύσει πιο θετική διάθεση και μία αίσθηση ενότητας, οπότε θα πούμε το «We are the people to tame this relentless explosion, we don’t give a f*ck for your club», απευθείας από την “Astypalea”!

***

Οι Deaf Radio είναι προγραμματισμένο να εμφανιστούν ζωντανά σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη για την παρουσίαση της νέας τους κυκλοφορίας:

13/12/19 – Temple / Αθήνα
Special guest: Whereswilder
Πληροφορίες: https://www.facebook.com/events/2574797785911589 
Εισιτήρια: https://bit.ly/2OMBOCc 

15/2/20 – 8Ball / Θεσσαλονίκη
Special guests: Bonzai + Chipper
Πληροφορίες: https://www.facebook.com/events/747075359129695 
Εισιτήρια: https://bit.ly/38fLBb9 

{youtube}Ift9lc7oVL8{/youtube}

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured