Ξαναβγαίνετε μπροστά, τόσο με νέα σύνθεση, όσο και με καινούρια τραγούδια. Τι πυροδότησε αυτήν την απόφαση;
Θα μπορούσε να το αναγνωρίσει κανείς ως «πλήρωμα του χρόνου». Μετά από χρόνια σιωπής –αν εξαιρέσουμε κάποιες σποραδικές εμφανίσεις– οι άνθρωποι που αγαπούν τη μουσική και εκφράζονται μέσα από αυτή, αποφασίζουν να τη μοιραστούν …εάν και εφ' όσον έχουν κάτι να πουν. Εκείνο που πρέπει να ξέρεις, πάντως, είναι ότι ποτέ μέσα στα χρόνια που πέρασαν δεν σταματήσαμε να κάνουμε πρόβες και να γράφουμε τραγούδια.
Ποια είναι η σύνθεση με την οποία θα εμφανιστείτε στο live stage του Red FM; Πώς μπήκαν στους Yeah! τα νέα μέλη;
Ο Τάκης ο Γιαννούτσος και εγώ είμαστε από «τω καιρώ εκείνω που είπεν ο Ιησούς»... Ο Στέφανος Γραμμένος στο μπάσο είναι φίλος καλός, προστέθηκε τα τελευταία 5 χρόνια και ανέκαθεν προσπαθεί να βάλει τάξη στο χάος του σύμπαντος! Η Μισέλ Μόργκαν-Χάουαρς είναι ένα αληθινό αστέρι που τραγουδά και γράφει στίχους. Αυτή θα είναι ουσιαστικά η παρθενική της εμφάνιση σε ολοκληρωμένο σετ. Γνωριστήκαμε πριν από 5-6 χρόνια και πάνω της προσαρμόστηκαν πολλά από τα τραγούδια που γράψαμε. Τη σύγχρονη εικόνα μας συμπληρώνει το ομορφότερο χαμόγελο του κόσμου, η Αλίκη Πριόβολου στα πλήκτρα. Μας λείπει βέβαια η Χρύσα (Πανταζή), αλλά περνάει καλύτερα στη Σαλονίκη!
Θα παίξετε αλήθεια και τις περίφημες πλέον διασκευές σας σε Depeche Mode ("Policy Of Truth") και σε Dream Syndicate ("The Days Of Wine And Roses"); Θα ακουστεί και τίποτα από Anti Troppau Council;
Anti Troppau θα παίξουμε σίγουρα, το "The Days Of Wine And Roses" επίσης, αν μας το ζητήσουν στο τέλος. Ενδιάμεσα θα ακουστούν όμως και 2-3 άλλες διασκευές, που πραγματικά ενσωματώνονται δημιουργικά σε αυτό το ολοκληρωμένο μουσικό σχέδιο (να το πω έτσι, γιατί σιχαίνομαι τη λέξη πρότζεκτ) το οποίο παρουσιάζουμε.
Καινούρια τραγούδια σημαίνει και καινούριος δίσκος; Ή θα αρκεστείτε στη λογική των ψηφιακών singles, που φαίνεται να έχουν μεγάλη πέραση στις μέρες μας;
Στο είπα και πριν: υπάρχει συγκεκριμένο μουσικό έργο που παρουσιάζεται μέσα από διακριτά κομμάτια, οπότε φυσικά θα βγάλουμε καινούργιο δίσκο –κανονικό βινύλιο. Επίσης θα οπτικοποιήσουμε πολλά από τα μουσικά κομμάτια και θα τα αναρτήσουμε στο διαδίκτυο. Μερικά από αυτά είναι ήδη έτοιμα.
Παίξατε ροκ με αγγλικό στίχο σε εποχές που κάτι τέτοιο δεν ήταν καθόλου εύκολο. Εδώ και χρόνια, πάλι, ο αγγλικός στίχος αποτελεί κάτι σαν νόρμα. Παρακολουθείτε τη δράση των νεότερων εγχώριων γκρουπ; Το ότι έχει γίνει πιο εύκολο το rock με αγγλικό στίχο, το έχει κάνει και πιο ουσιαστικό;
Από το 1987 μέχρι σήμερα έχουν αλλάξει όχι μόνο οι συνθήκες, αλλά και οι ευκαιρίες για να εκφραστείς μουσικά-δημιουργικά, με όποιον τρόπο θέλεις. Τότε το αγγλόφωνο ροκ ήταν ξενόφερτο και επικρατούσαν ιαχές τύπου «Αμερικάνοι Φονιάδες των Λαών…» και «Έξω οι Βάσεις του Θανάτου…». Και να οι γκόμενες με τα ταγάρια, οι γκόμενοι με τα αμπέχωνα, ΚΝΕ-Ρηγας Φεραίος και το κακό συναπάντημα της γενιάς του Πολυτεχνείου, που εξαργυρώθηκε με το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Σταματώ εδώ, γιατί ήδη μου ήρθε κάτι σαν «άπνοια». Τώρα, στη μετα-ΠΑ.ΣΟ.Κ. εποχή (όπως λέμε μεταπάνκ), καθείς κάνει ό,τι γουστάρει μουσικά και λογαριασμό δεν δίνει. Βέβαια, εγχώρια ροκ σκηνή με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και βαθμό αλληλεπίδρασης μεταξύ των σχημάτων, ακόμα δεν έχει δημιουργηθεί.
Παρακολουθείτε τη διεθνή post-punk αναβίωση του 21ου αιώνα; Υπάρχουν ονόματα που να σας εμπνέουν και που τα ακολουθείτε; Ή τη θεωρείτε μια στείρα αναβίωση;
Βλέπω και αναγνωρίζω σαν μόδα ή τάση όλη αυτή την προσπάθεια αναβίωσης. Σκέψου πως ελληνόφωνα συγκροτήματα όπως τα Αρνάκια ή η Λευκή Συμφωνία (και άλλοι πολλοί) βγήκαν ξανά στο προσκήνιο, σε μια προσπάθεια αναβίωσης παλαιότερων, ευτυχισμένων στιγμών. Δεν ξέρω όμως αν μπορούν ή αν θέλουν να ξετυλίξουν το νήμα από εκεί που το άφησαν… Εδώ διαχωρίζω λίγο τη θέση μου και λέω ότι το δικό μας εγχείρημα δεν έχει καμία σχέση με αναβίωση. Στο σετ μας θα ακουστούν μόλις 1-2 κομμάτια από τότε… Όλα τα άλλα είναι καινούργια κι αυτό διότι έχουμε κάτι νέο να πούμε.
Πίσω στο 1987 δώσατε μια συναυλία με την αρχική σύνθεση στο club 127 dB, μέρος της οποίας μεταδόθηκε και από την ΕΡΤ-2, στην εκπομπή της Ρηνιώς Παπανικόλα «Έργα και Ημέρες της Ελληνικής Μουσικής». Κάτι σίγουρα όχι συνηθισμένο για γκρουπ της εποχής. Πώς συνέβη; Υπάρχει περίπτωση να δισκογραφήσετε επίσημα κάποια στιγμή το τραγούδι "Rain", που παίξατε τότε εκεί;
Ήταν τιμή μας που παίξαμε στην εκπομπή της Ρηνιώς Παπανικόλα. Είμαστε το μοναδικό αγγλόφωνο σχήμα που παρουσιάστηκε ποτέ στην εκπομπή της και είναι γεγονός ότι η ίδια συνεπάρθηκε από τη διαφορετικότητα της ενέργειας που είχαμε και από τη δύναμη της ψυχής. Είναι το ίδιο πράγμα που συνέβη και στον Νίκο Παπάζογλου… Δεν έκανε τον παραγωγό σε αγγλόφωνα σχήματα… Δεν του έλεγαν τίποτε! Έκανε όμως σε εμάς, 2 φορές μάλιστα! Για να εμφανιστούμε όμως στην εκπομπή της Ρηνιώς, η τότε ΕΡΤ απαίτησε να παίξουμε ένα ελληνικό κομμάτι κι εμείς ανταποκριθήκαμε με το "Αγάπη Που 'Γινες Δίκοπο Μαχαίρι" –μαζί και το "Rain", που δεν ηχογραφήθηκε ποτέ… Τώρα που το λες μπορεί και να το δοκιμάσουμε ξανά, τιμής ένεκεν!
Τι θυμάστε αλήθεια πιο ζωηρά από τη συνεργασία με τον Παπάζογλου; Ήταν πράγματι, όπως λένε, η φιγούρα που τους ένωνε όλους;
Ο Παπάζης αποτελεί κεφάλαιο στη μουσική ιστορία του τόπου, από μόνος του. Είχαμε μεταξύ μας μια βαθιά αγάπη και εκτίμηση και στο 2ο άλμπουμ Festival (1992) κάναμε όλοι μας την υπέρβαση. Είχαμε κλείσει το Αγροτικόν για έναν μήνα, κι αυτό γιατί γούσταρε ο Νίκος. Είχαμε παρατήσει όλοι τις δουλειές μας και είχαμε νοικιάσει μια βίλα στην Περαία, όπου μέναμε και βλέπαμε τη θάλασσα. Γράφαμε για τον δίσκο όποτε είχαμε όρεξη… Πολλά βράδια, 2-3 η ώρα το πρωί, μας μάζευε ο Νίκος από τα μπαράκια της Σαλονίκης και μπαίναμε στο στούντιο, χάνοντας την αίσθηση του χρόνου. Είμασταν μόνο εμείς και η μουσική!
Όταν ολοκληρώθηκε ο δίσκος ο Νίκος μας κάλεσε όλους απ' έξω από το Αγροτικόν και ψήσαμε κοψίδια εκεί στην Τούμπα, προσκαλώντας όλη τη γειτονιά, τους ανθρώπους που μας έβλεπαν να μπαινοβγαίνουμε τόσο καιρό… Έκλεισε ο δρόμος! Έτσι ολοκληρώθηκε ο κύκλος του Festival. Αληθινά αξέχαστη και μοναδική εμπειρία, για όλους μας.
Πίσω στο 1989, μιλώντας στο ΓΚΡΑΝΚ, είχες δηλώσει ότι «Τώρα έχουν έρθει πάρα πολλά γκρουπ στην Ελλάδα και βομβαρδίζεται ο κόσμος με συναυλίες, με αποτέλεσμα να έχει φάει ένα χαστούκι η σκηνή των ελληνικών συγκροτημάτων». Τριάντα χρόνια μετά, παραμένει αυτή η αίσθηση του βομβαρδισμού με συναυλίες;
Αν θυμάμαι καλά, εκείνη την εποχή τα περισσότερα ελληνικά συγκροτήματα έπαιζαν σαν support στο κύμα συναυλιών από συγκροτήματα του εξωτερικού. Η σύγκριση ήταν αναπόφευκτη και σε πολλές περιπτώσεις η διαφορά δυναμικού ήταν όχι μόνο ακουστή, αλλά και ορατή!
Πολλοί λένε ότι έφταιγε η ανυπαρξία μιας εγχώριας σκηνής με ταυτότητα και διακριτό ήχο. Εγώ λέω όμως ότι αναλώσαμε πολλή ενέργεια για να μάθουμε να παίζουμε και να ακουγόμαστε σαν τους τάδε, ενώ στην ουσία έπρεπε να σκάψουμε και να βγάλουμε το θηρίο από μέσα μας. Στις μέρες μας, χωρίς να έχουμε την ίδια δίψα για συναυλίες, τα ελληνικά σχήματα είναι πολύ καλύτερα και οι ακροατές επικροτούν την προσπάθεια σε κάθε περίπτωση.
Θα ακολουθήσουν κι άλλες εμφανίσεις, πέραν της επικείμενης στο live stage του Red FM; Κάποια ίσως συμμετοχή σε καλοκαιρινό φεστιβάλ; Υπάρχουν ανακοινώσιμα σχέδια;
Αυτή η εμφάνιση μόνο με δωρεάν προσκλήσεις και για περιορισμένο αριθμό ατόμων, είναι για εμάς το ξεκίνημα μιας νέας προσπάθειας. «Here we go Again» την ονομάζουμε και καλούμε φίλους και ακροατές του σταθμού για να το γιορτάσουμε. Θα ακολουθήσουν και άλλες εμφανίσεις σε κλαμπ και φυσικά θα θέλαμε να παίξουμε και το καλοκαίρι που μας έρχεται. Προς το παρόν θα δώσουμε τον καλύτερο εαυτό μας την ερχόμενη Παρασκευή. Και για όσους δεν «χωρέσουν», για πρώτη φορά στην Ελλάδα θα δοκιμάσουμε να μεταδώσουμε ζωντανά τη συναυλία στο Facebook/YouTube σε 360 μοίρες. Θα είναι σαν να είσαι εκεί!
{youtube}YgadB28K3gE{/youtube}
