6 χρόνια πέρασαν οι στίχοι του Άλκη Αλκαίου στα χέρια σας, μέχρι να γεννηθούν τα 12+1 Ηλιοτρόπια (2018). Τι συνέβαινε όλον αυτόν τον καιρό; Ποιες σκέψεις ή προκλήσεις ζύμωναν το υλικό στα χέρια σας; Θα θέλατε να είχατε τη δυνατότητα και τον χρόνο να τα «συζητήσετε» περισσότερο με τον ίδιο;
Αυτά τα 6 χρόνια ήταν αρκετά για να ωριμάσουν τα τραγούδια. Ο Άλκης Αλκαίος είχε ακούσει τα 5 από αυτά. Τα υπόλοιπα τα δούλεψα λίγο περισσότερο, με αποτέλεσμα να αλλάξω 2 ή 3. Ωστόσο, μετά από το ήσυχο φευγιό του, κράτησα μία περίοδο σιωπής, αντίθετα με την εμπορική στιγμή κατά την οποία θα μπορούσαν να βγουν. Εάν ήμουν δηλαδή εταιρεία δίσκων, θα είχα επισπεύσει την έκδοσή τους. Ήθελα όμως να κρατήσω σιγή, σεβόμενος τον ήσυχο και απλό του χαρακτήρα. Παράλληλα, όλον εκείνο τον καιρό δούλεψα 3 ακόμη άλμπουμ: το Να’ταν Ο Πόλεμος Χορός (2015) με τον Κώστα Φασουλά, το Με Δύο Ρολόγια (2016) και το Φωνήεν (2018) του Βαγγέλη Γιαννάκη.
Ποια στοιχεία της στιχουργικής του Αλκαίου νιώθετε συμβατά με τη δική σας δημιουργική ταυτότητα; Άλλαξε κάτι στον τρόπο με τον οποίον εκλαμβάνετε την τέχνη του, μέσα από την τριβή με αυτά τα 12 τραγούδια;
Αυτή η αξιοπρεπής θλίψη που έβγαζε ακόμη και στα πιο αισιόδοξα τραγούδια του, νομίζω ότι συνδέεται με τη δική μου γραφή. Μου άρεσε πάρα πολύ το πρίσμα μέσα από το οποίο έβλεπε τα πράγματα και με έναν αντρίκειο στίχο έδινε σάρκα και οστά στις σκέψεις όλων μας. Είναι πολλά τα τραγούδια που, σκεπτόμενος ότι μπορεί να τα έγραψε για το Δημήτρη Μητροπάνο, επηρέαζαν και τη δική μου σκέψη και μουσική. Ήθελα να έχουν μια λαϊκότητα, κάτι που να είναι η χρυσή τομή του Αλκαίου, του Μητροπάνου και δική μου. Γι' αυτό και θα έλεγα ότι, ναι, με επηρέασαν.
Με αφορμή το κομμάτι “Σπαθιές Στο Κύμα”, έχετε δικούς σας ανθρώπους που πακέταραν τα πράγματά τους για το εξωτερικό; Σε ποιο επίπεδο σας άγγιξαν προσωπικά αυτοί οι στίχοι;
Ο Αλκαίος μέσα από τα, ερωτικά του και μη, τραγούδια πέρναγε και κοινωνικά μηνύματα, ακόμη και πολιτικά. Δεν είναι δύσκολο να ανακαλύψεις τον τρόπο σκέψης και τις θέσεις του, μέσα απ' τους στίχους του. Όλοι έχουμε ανθρώπους που ψάχτηκαν για μια καλύτερη ζωή, άλλοι στο εξωτερικό, άλλοι αλλάζοντας τόπο ή τόπους, ονειρευόμενοι το καλύτερο «αύριο». Ο τρόπος γραφής του, όμως, δεν ήταν κάτι πεζό και περιγραφικό: έγραφε ποιήματα.
Ο δίσκος κυκλοφορεί συνοδεία βιβλίου, με εικόνες, παρτιτούρες και ιστορίες. Ποια η σημασία της παρουσίας του γραπτού/εντύπου στη συγκεκριμένη κυκλοφορία, αλλά και ο συνδυασμός του με ένα πιο προηγμένο τεχνολογικά μέσο, όπως το USB;
Το βιβλίο έχει πράγματα μέσα που μπορούν να σε φέρουν στο κλίμα και στην ατμόσφαιρα των τραγουδιών, ακόμη και κοντά στον Αλκαίο, μέσω των καλλίγραφων ιδιόχειρων σημειώσεών του. Οι παρτιτούρες μπορούν ακόμη να υποδείξουν τη σωστή αναπαραγωγή τους από άλλους συναδέλφους, και οι ιστορίες να μεταφέρουν τον αναγνώστη και ακροατή όσο το δυνατόν πιο κοντά στο πόνημα. Όσο για το USB, είναι απλώς μία συμφιλίωση με την σημερινή τεχνολογία· μια ευκολία στο να ακουστεί το ηχογράφημα.
Τον Φεβρουάριο που μας πέρασε παρουσιάσατε με τον Γιάννη Νικολάου μια επετειακή συναυλία ως Λαθρεπιβάτες. Πώς ήταν η επανασύνδεση; Υπάρχει ακόμη η χημεία; Τι σημαίνει για εσάς να επιστρέφετε στο πρώτο σας μουσικό εγχείρημα;
Είναι πολύ σημαντικό πού και πού να βγάζεις και να κοιτάς τις φωτογραφίες, τις μνήμες και τη ζωή σου –και να μην ξεχνάς. Αυτό το επετειακό αντάμωμα, για άλλους φάνταζε απαραίτητο, για άλλους περιττό. Για μένα ήταν απαραίτητο. Είμαι άνθρωπος που δεν βάζω έναν στόχο και τον κοιτάζω με παρωπίδες. Θέλω να ζω και να γεύομαι τον δρόμο προς αυτόν.
Είστε πατέρας –η κόρη σας μάλιστα τραγουδά και στα 12+1 Ηλιοτρόπια– σύζυγος και ένας από τους πιο μακροχρόνια δραστήριους δημιουργούς στο ελληνικό μουσικό γίγνεσθαι. Υπάρχουν φόβοι ή ανησυχίες που σας απασχολούν όλο και περισσότερο μεγαλώνοντας, τόσο στον προσωπικό, όσο και στον καλλιτεχνικό τομέα;
Η Φαίδρα τραγουδάει καμιά φορά στις δουλειές μου από αγάπη γι’ αυτές, όχι από φιλοδοξία ή για να αποδείξει ότι είναι καλή. Εγώ και οι γύρω της το ξέρουμε και νομίζω ότι κάτι τέτοιο, της φτάνει.
Είμαι δραστήριος δημιουργικά, σε αντίθεση με τις εμφανίσεις μου. Οι φόβοι μου κι οι ανησυχίες μου δεν έχουν να κάνουν με τη μουσική –θα ήθελα να ήταν μόνο αυτό. Οι ανησυχίες μου βρίσκονται στο πού πάμε, και γιατί με τόση ταχύτητα. Οι φόβοι μου επικεντρώνονται στο ότι λερώνουμε και δεν καθαρίζουμε. Ρυπαίνουμε και αδιαφορούμε. Έχουμε παρερμηνεύσει τον πολιτισμό και την πρόοδο με την ευκολία και την ταχύτητα.
Η γενιά των σημερινών 20άρηδων τραγουδά ακόμη το “Εισιτήριο Στην Τσέπη Σου” και το “Ανάθεμά Σε”, ενώ κρατά στενή σχέση με την παράδοση και με χορούς όπως τα νησιώτικα, τα χασάπικα και τους καρσιλαμάδες. Πού θα λέγατε ότι έγκειται η αναζήτηση για έκφραση, σε κάτι που πρωτοακούστηκε πριν 20+ χρόνια;
Με τιμά ότι ακούγονται σήμερα τραγούδια μου που έγραψα πριν 30 χρόνια και συνεχίζουν να συγκινούν. Το αποδίδω κατά ένα μέρος στους στιχουργούς, και κατά δεύτερον στο ότι γράφτηκαν χωρίς υστεροβουλία· με αλήθεια και από ανάγκη για δόσιμο καρπού.
Ποιος είναι ο άξονας πάνω στον οποίον έχουν στηθεί οι νέες σας παραστάσεις στον Σταυρό Του Νότου;
Ο βασικός άξονας είναι η ανάγκη να τραγουδήσω, και έπειτα να προτείνω τα καινούργια μου τραγούδια.
{youtube}liJMkkuR-dw{/youtube}
