Και ενώ το 2017 ξεμακραίνει αισίως, άφησε στον απόηχό του πολύ δυνατές κυκλοφορίες των «καθυστερήσεων»· ανάμεσά τους και ο 2ος δίσκος των Mother Οf Millions.
Με τον τίτλο Sigma, το άλμπουμ έρχεται σαν ωστικό κύμα να σαρώσει σκέψη και σώμα για περίπου 42 λεπτά, με απαστράπτοντα φωνητικά από τον Γιώργο Προκοπίου σε μια απολαυστική σύγκρουση με μανιασμένα έγχορδα, μελωδικά πλήκτρα και δυναμικά τύμπανα. Νέοι, αλλά αφοσιωμένοι και με τσαγανό, οι Mother Οf Millions συνέθεσαν έναν δίσκο-δυναμίτη, για τον οποίον μιλά ήδη η εγχώρια (και μη) metal σκηνή με τα καλύτερα λόγια.
Το απολαυστικότερο δε με δυνατές μπάντες σαν τους Mother Οf Millions, είναι όταν αντιλαμβάνεσαι ότι, πέρα από αισθητική –και μια άμεση αναγνώριση που πλαισιώνεται από σειρά εμφανίσεων σε Ελλάδα και εξωτερικό– έχουν και λόγο. Έτσι τουλάχιστον απέδειξε η κουβέντα μας με τον κιθαρίστα τους, Κώστα Κωνσταντινίδη, εν όψει της live παρουσίασης του Sigma στο Temple (Σάββατο, 20 Ιανουρίου)...
Ο 2ος δίσκος σας Sigma βγήκε μόλις 2 μήνες πριν. Πώς θα μας περιγράφατε τις ζυμώσεις που προηγήθηκαν αυτού; Πώς ήταν, εν ολίγοις, για τους Mother Οf Millions τα χρόνια μετά την κυκλοφορία του Human (2014);
Ήμασταν πιο αποφασιστικοί όσον αφορά στην αντίληψη του τελικού αποτελέσματος και σίγουρα πιο οργανωμένοι. Παράλληλα, κλειστήκαμε στο στούντιο, ανοιχτήκαμε, παίξαμε live, γνωρίσαμε παιδιά από τη σκηνή, μάθαμε από λάθη και κάνουμε καινούρια. Επομένως ήταν και είναι ευρύτερες οι ζυμώσεις: δεν αφορούν μόνο τη στενή καθημερινότητα των μελών της μπάντας, αλλά και τους Mother Οf Millions σαν σύνολο.
Πώς κατέληξε ένα μόνο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου, το «Σ», να σταθεί σύμβολο επισφράγισης ενός νέου εγχειρήματος για εσάς;
Το Σίγμα είναι το αρχικό γράμμα της Σιωπής και το σύμβολο του αθροίσματος. Στεκόμαστε νοηματικά απέναντι στη σιωπή αθροιστικά, γιατί φαίνεται να είναι ένας αόρατος συνδετικός κρίκος, ένας κώδικας κοινής συνεννόησης, μια συλλογική απάθεια. Απάθεια απέναντι στην εργοδοτική τρομοκρατία, τη ρατσιστική βία, την κρατική βία, τις έμφυλες διακρίσεις. Είναι σχεδόν σουρεαλιστικό, για παράδειγμα, να ζεις σε εποχή που, σε όλον τον κόσμο, φασίστες δολοφόνοι αρθρώνουν πολιτικό λόγο ο οποίος μεταφράζεται ως ρήξη, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχουν και λειτουργούν ως το μακρύ χέρι της συντήρησης, για την επιβολή ακόμη μεγαλύτερης σιωπής. Με τον ίδιο όμως τρόπο που η Σιωπή συντηρείται κι ενισχύεται από τον φόβο, μπορεί –υπό την πίεση του αθροίσματος να ανατραπεί συλλογικά– με προσωπικά παραδείγματα, με μικρές σπίθες που δείχνουν μια κατεύθυνση.
Ο νέος σας δίσκος διέπεται από τρομερή δυναμική, από ένα τσαγανό που δεν προκύπτει μόνο από το είδος της μουσικής σας, αλλά και από τον τρόπο με τον οποίον εσείς την αποδίδετε. Ποια στοιχεία των μεταξύ σας δεσμών ή των ατομικών/ομαδικών εμπειριών σας θα λέγατε ότι διαμορφώνουν αυτό το ωστικό στοιχείο της ταυτότητάς σας;
Ξέρεις, πολλές φορές είναι αδιόρατα τα στοιχεία εκείνα που δίνουν, ή όχι, δυναμική σε μια ομάδα. Έντονες συζητήσεις, ισχυρές διαφωνίες, μεγάλο εύρος ακουσμάτων ανάμεσα στα μέλη, αλλά και πολλή δουλειά με συγκέντρωση, συγκρότηση και καταμερισμό ίσως είναι μερικά.
Πέρα από την κυκλοφορία του δίσκου σας, ο Νοέμβριος επιφύλασσε για εσάς και μια μίνι περιοδεία σε Βιέννη, Πράγα, Βερολίνο και Αμβούργο. Ποιες οι εμπειρίες σας από αυτήν; Πώς ήταν η επικοινωνία σας με τον κόσμο; Ήταν η πρώτη φορά που βρεθήκατε στο εξωτερικό ως μπάντα;
Ήταν η πρώτη μας φορά στο εξωτερικό, ναι, και πέρα από τα οφέλη που αποκόμισε το γκρουπ, η εμπειρία ήταν για τον καθένα μας ξεχωριστή. Το κοινό ποικίλλει, αλλά στο Αμβούργο και στην Πράγα μας υποδέχτηκαν με μεγαλύτερη θέρμη, ενώ στο κοινό του Βερολίνου υπήρξε κι ελληνική εκπροσώπηση. Μας βοήθησε αρκετά το management/agency μας, JBM Events, και η συνεργασία με τις άλλες μπάντες, τους Textures και τους Extremities, η οποία ήταν εξαιρετική. Με τα παιδιά έχουμε ανανεώσει ραντεβού και θα ξαναβρεθούμε στην Ολλανδία τον Μάρτιο, στα σόου με τους For All We Know.
Devin Townsend τον Σεπτέμβριο, Textures και Universe217 τον Νοέμβριο, For All We Know τον Μάρτη. Είναι η συνεύρεση με μεγάλα ονόματα ή και «συνομήλικους» της μουσικής σας συνομοταξίας ένα από τα καλύτερα πράγματα στη ζωή μιας μπάντας; Ποια άλλα θα βάζατε στη λίστα, σε ένα υποθετικό top-5;
Μοιράζεσαι το κοινό, βλέπεις τη δυναμική της μουσικής σου σε κόσμο που δεν σε έχει ξανακούσει, γνωρίζεις καλλιτέχνες τους οποίους θαυμάζεις και ακούς τις απόψεις τους για την ως τώρα πορεία τους. Είναι και σε επαγγελματικό, αλλά και σε προσωπικό επίπεδο, highlights. Τέτοια είναι τα live με τους Leprous και τον Townsend, αλλά και η ευχαριστία του Daniel στους Mother Οf Millions στο τέλος του σόου των Textures κάθε βράδυ. Μια συγκίνηση είναι επίσης τα live μας με τους Universe217, με πιο πρόσφατο αυτό στη Θεσσαλονίκη και σαν συνεργασία και σαν ατμόσφαιρα. Θέλω να πιστεύω πως το επερχόμενο μας live στο Temple και αυτά με τους For All We Know, θα μπoυν φορτσάτα στο top-5.
Ένα από τα κομμάτια του νέου σας δίσκου σας, το "Collision", χαίρει κι ενός καλοσκηνοθετημένου βιντεοκλίπ, ενώ σε δηλώσεις σας αναφέρετε πως θα θέλατε να κυκλοφορήσει το Sigma και σε βινύλιο. Διατηρείτε μια ρομαντική σχέση με τη μουσική, ή κάνω λάθος;
Σκεφτόμαστε, συνθέτουμε και παίζουμε μουσική. Και, εφόσον κάνουμε την παραδοχή πως είναι βιωματική, η σχέση μας με αυτήν δεν μπορεί παρά να έχει και ρομαντικές προεκτάσεις. Η συνέπεια σε σχέση με την εικαστική απεικόνιση μπορεί να είναι ένα τέτοιο στοιχείο. Το βίντεο για το "Collision" είναι αποτέλεσμα της συνεργασίας μας με τον σπουδαίο ηθοποιό Δημήτρη Καταλειφό –και θέλουμε να συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε με Έλληνες ηθοποιούς και σε μελλοντικές δουλειές. Τώρα, η φυσική μορφή είναι ένα φετίχ που προκύπτει και απ’ το συνήθειο, αφού μεγαλώσαμε με το να περνάει απ’ τα χέρια μας η μουσική.
Στις 20/1 θα παρουσιάσετε το Sigma στο Temple, τον νέο, «σκοτεινό ναό» της πόλης. Ποιες είναι οι εντυπώσεις σας από αυτόν τον χώρο; Και τι θα ακούσουμε εκείνο το Σάββατο, εκτός από τον καινούριο δίσκο;
Το Temple το παρακολουθούμε ήδη ως θεατές κι ακροατές. Είναι σίγουρα ελπιδοφόρο να δημιουργούνται νέοι χώροι με τέτοια ποιότητα. Είμαστε χαρούμενοι που θα παρουσιάσουμε εκεί το Sigma.
Παρά την κυκλοφορία του στα τέλη του 2017, ο δίσκος σας συμπεριλήφθηκε από πολλούς («ειδήμονες» και μη) στους καλύτερους της χρονιάς που πέρασε. Θα ήταν ενδιαφέρον, λοιπόν, αφενός να μοιραστείτε τις εντυπώσεις σας από αυτήν την άμεση αποδοχή του, και, αφετέρου, τη γνώμη σας για τέτοιου είδους ανασκοπήσεις. Ποιος ήταν ο δικός σας απολογισμός;
Είναι πολύ κολακευτικό να διαπιστώνουμε πως ο δίσκος μας έχει αποδοχή και μάλιστα με τέτοια ταχύτητα. Μου φαίνεται λίγο συμπυκνωμένος ο χρόνος σε σχέση με το τι έχουμε ζήσει ως τώρα, αν σκεφτούμε πως το Sigma κυκλοφορεί μόνο 2 μήνες. Οι ανασκοπήσεις έχουν ενδιαφέρον, και σαν ακροατής τις παρακολουθώ, έχοντας βέβαια στο μυαλό το πόσο αντικειμενική μπορεί να είναι μια τέτοια λίστα. Μια σύντομη δική μου με κάποια άλμπουμ που ξεχώρισα είναι: Godspeed You! Black Emperor - Luciferian Towers, Mogwai - Every Country's Sun, Amenra - Mass VI.
{youtube}gzEBHqPoLak{/youtube}
