Από το 11+ μέχρι το Γράμμα Στο Θεό, μεσολάβησαν 6 ολόκληρα χρόνια. Έτυχε; Είχε να κάνει με τη ρότα της ζωής σας; Ή δίνει και μια εικόνα για το πώς έχουν πλέον τα εγχώρια δισκογραφικά πράγματα;
Δεν θα έλεγα ότι έτυχε, αλλά ότι «προκλήθηκε». Στα 6 χρόνια που χωρίζουν την πρώτη από τη δεύτερη δισκογραφική δουλειά συνέβησαν πολλές και σημαντικές αλλαγές. Αφενός σε προσωπικό επίπεδο, με κυριότερη τη μόνιμη εγκατάστασή μου στην Αθήνα (2011): μου πήρε μεγάλο διάστημα να συνηθίσω τους ρυθμούς και τις ιδιαιτερότητές της. Από την άλλη, ήταν και η κοινωνικο-οικονομική κατάσταση, η οποία δεν μου άφηνε πολλά περιθώρια να κάνω ακριβώς αυτό που ήθελα μουσικά, μέσα στους χρόνους τους οποίους ήθελα.
Στην αρχή, όλη αυτή η καθυστέρηση στο να παρουσιάσω ολοκληρωμένη δεύτερη δουλειά (κατά μεγάλο μέρος οφειλόταν σε οικονομικές δυσκολίες) με άγχωνε –με έναν τρόπο μάλιστα που επηρέαζε τη δημιουργία μου και αποτυπωνόταν και στα τραγούδια. Κάποια στιγμή όμως αποφάσισα να χαλαρώσω και να μην κάνω καμία «έκπτωση» στη δημιουργία/ενορχήστρωση των κομματιών. Πείσμωσα επίσης ακόμη πιο πολύ, θέλοντας να παίξουν μουσικοί στον δίσκο (κάτι που συνεπάγεται φυσικά όργανα και όχι samples), όποιο κι αν ήταν το χρονικό και οικονομικό κόστος.
Με τους όρους των ημερών μας, το "Γράμμα Στο Θεό" είναι αναμφίβολα σουξέ. Πώς όμως βιοπορίζεται ο άνθρωπος πίσω από το τραγούδι που ακούμε στα ραδιόφωνα; Υποθέτω, δεν αρκεί η μουσική...
Το ωραίο με το "Γράμμα Στο Θεό", είναι ότι δεν θα έμπαινε στον δίσκο! Η επιμονή του Ευριπίδη Ζεμενίδη, ο οποίος έκανε τις ενορχηστρώσεις, με έπεισε να το δισκογραφήσουμε –και αγαπήθηκε αναπάντεχα από τον κόσμο. Σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να βιοποριστείς μόνο από τη μουσική. Μέχρι και πριν λίγα χρόνια έκανα διάφορες δουλειές, κυρίως γύρω από την ηχοληψία που έχω σπουδάσει· κατά διαστήματα όμως είχα εργαστεί και ως σερβιτόρος, αλλά και ως μπάρμαν. Τα τελευταία 3 χρόνια προσάρμοσα τις ανάγκες μου κατά τέτοιον τρόπο ώστε να ασχολούμαι αποκλειστικά με τη μουσική, κυνηγώντας παράλληλα και πολλά μικρά, ακουστικά live σε διάφορες συνοικίες της Αθήνας και στην επαρχία. Αυτό μου εξασφαλίζει κάποια χρήματα, ώστε να μπορώ να περάσω τον μήνα μου κάνοντας ό,τι αγαπάω.
Αν και οι στίχοι του "Γράμμα Στο Θεό" υπογράφονται από τη Μαριεύη Μήτρου, απηχούν και κάποια δική σας πίστη στο θείο στοιχείο;
Οι στίχοι στο "Γράμμα Στο Θεό", όπως εγώ τους εκλαμβάνω, έστω κι αν αναφέρονται στον Θεό, δεν απευθύνονται στον θεό με τη θρησκευτική έννοια του όρου: κατά την άποψή μου, αφήνουν τον ακροατή να μεταφράσει την έννοια όπως ο ίδιος την αισθάνεται ή όπως ο ίδιος έχει ανάγκη να τη μεταφράσει. Όταν πρωτοδιάβασα τους στίχους, αυτή ακριβώς η ελευθερία του στίχου μου κέντρισε το ενδιαφέρον· κι εκεί ακριβώς βρίσκεται πιστεύω και η επιτυχία του. Εκφράζουν νομίζω την ανάγκη του να προσφεύγω σε κάτι ανώτερο, το οποίο ακόμη ψάχνω αν βρίσκεται εντός μου ή γύρω μου.
Ποπ, ροκ ή έντεχνο; Υπάρχουν «σύνορα» για τον Χρήστο Νινιό; Και αν ναι, πού πρέπει να μπαίνουν, από την άποψη πάντα του δημιουργού;
Όχι, δεν υπάρχουν σύνορα, υπάρχει η έμπνευση. Θεωρώ πως αν ένα κομμάτι είναι καλό στην πρωτόλειά του μορφή, τότε ενορχηστρωτικά μπορούν να παντρευτούν πολλά είδη.
Σύντομα θα σας βρούμε στο club του Σταυρού Του Νότου, παρέα με τον Πάνο Παπαϊωάννου και τον Χρυσόστομο Καραντωνίου. Τι σας ενώνει, πέρα από το γεγονός πως είχαν κι εκείνοι πρόσφατα ένα σουξέ, με τα "Μεροκάματα";
Πρώτα γνώρισα τη μουσική των παιδιών μέσα από τη δισκογραφική τους δουλειά –τον Χορό Των Ημερών σε στίχους του Δημήτρη Παπαχαραλάμπους– η οποία μου άρεσε πάρα πολύ. Πριν λίγους μήνες, μετά από πρωτοβουλία της Αντιγόνης Γιαλλουρίδου γνωριστήκαμε κι από κοντά και ήταν δική της η ιδέα να συνεργαστούμε. Από την πρώτη μας συνάντηση η χημεία ήταν καλή, υπήρχε ταύτιση απόψεων γύρω από τη μουσική. Κι έτσι, ήδη από τον Σεπτέμβρη, έχουμε ξεκινήσει εμφανίσεις στην επαρχία με ακουστικό σχήμα, ενώ τις Κυριακές του Νοέμβρη (και συγκεκριμένα από 8/11) θα είμαστε στο Club του Σταυρού του Νότου.
Πόσο παρακολουθείτε τη δισκογραφία των καιρών μας; Υπάρχουν άλλες εγχώριες επιτυχίες και νέοι άνθρωποι στο όλο πράγμα, με τους οποίους να αισθάνεστε συγγενής;
Η μουσική είναι το βασικότερο μέρος της ζωής μου. Καθημερινά, περνώ τις περισσότερες ώρες της ημέρας ψάχνοντας και ακούγοντας στο διαδίκτυο –κι αν κάτι μου αρέσει πολύ, αγοράζω και το φυσικό προϊόν. Υπάρχουν σαφώς πολλές εγχώριες επιτυχίες από νέους καλλιτέχνες. Πέρα πάντως από όσους τους αισθάνομαι μουσικά συγγενείς, η βασικότερη συγγένεια που έχουμε όλοι είναι ότι πορευόμαστε σε μία εποχή που μόνο εύκολη δεν μπορεί να χαρακτηριστεί για τη μουσική.
Είστε γεννημένος το 1979, άρα μεγαλώσατε σε μια εποχή που ο κόσμος ακόμα αγόραζε δίσκους –και συχνά τσακωνόταν γι' αυτούς. Θυμάστε τα πρώτα σας αποκτήματα; Εσείς αλήθεια για ποιον δίσκο τσακωθήκατε με τους φίλους σας;
Είμαι τυχερός που μεγάλωσα στην εποχή κατά την οποία αγοράζαμε δίσκους αλλά και κασέτες από το δισκάδικο της γειτονιάς. Κι αν δεν υπήρχαν λεφτά, όλο και κάποιος φίλος θα είχε αγοράσει τον δίσκο και θα τον δανειζόμασταν. Οι πρώτοι δίσκοι που αγόρασα είναι το Aladdin Sane του David Bowie, το Wings Over America του Paul McCartney με τους Wings, το Black And Blue των Rolling Stones και το live album από το Woodstock. Είναι πάρα πολλοί οι δίσκοι για τους οποίους τσακωνόμουν με τους φίλους μου, όποτε δεν μπορώ να πω έναν συγκεκριμένο. Μέχρι και σήμερα, πάντως, τσακώνομαι με τον αδερφό μου! Όποτε δηλαδή τον επισκέπτομαι σπίτι του, όλο και κάποιον δίσκο μου βλέπω να κοσμεί τη βιβλιοθήκη του, τον οποίο ισχυρίζεται ότι αυτός αγόρασε κι όχι εγώ!
Γιατί διαλέξατε να διασκευάσετε τη "Γυναίκα"; Ήσασταν fan της περιόδου του Χρήστου Θηβαίου με τους Συνήθεις Υπόπτους; Επηρέασαν τη γνώμη σας για εκείνον οι δηλώσεις που έκανε πρόσφατα, για τις οποίες και δέχτηκε δριμύτατη κριτική;
Δυστυχώς, την περίοδο που υπήρχαν οι Συνήθεις Ύποπτοι δεν ήμουν καθόλου fan, με αποτέλεσμα να μην τους έχω δει ποτέ live –και λυπάμαι πολύ γι’ αυτό. Αργότερα, όταν άρχισα να ακούω το γκρουπ και να το μελετώ, ένα από τα κομμάτια που με συγκλόνισαν στιχουργικά και συνθετικά ήταν το "Γυναίκα". Σαφώς και όσα είπε ο Χρήστος δεν με βρίσκουν σύμφωνο. Όμως η προσωπική άποψη που έχω για εκείνον δεν αλλάζει τόσο εύκολα, όπως δεν θα άλλαζε βέβαια και για οποιονδήποτε άλλο φίλο, και εκτός του καλλιτεχνικού χώρου. Αυτό πάντως που με στεναχώρησε περισσότερο απ’ όλα, είναι ο κανιβαλισμός που δέχθηκε, καθώς κάποιοι εκμηδένισαν και το έργο του.
Μαθαίνω όμως ότι θα έχετε κι άλλες διασκευές, στο πρόγραμμα στον Σταυρό Του Νότου. Υπάρχει κάτι που να μπορείτε να ανακοινώσετε, για να πάρει το κοινό μια ιδέα του τι να περιμένει;
Το πρόγραμμα στον Σταυρό του Νότου, δεδομένης της ημέρας, θα αρχίζει νωρίς: στις 9:30 –εξού και τίτλος «τις Κυριακές από νωρίς». Θα είμαστε επταμελής μπάντα και, εκτός από τα κομμάτια των προσωπικού μας δίσκων, θα παιχτούν και τραγούδια άλλων καλλιτεχνών, όπως π.χ. του Σωκράτη Μάλαμα, του Θανάση Παπακωνσταντίνου, του Διονύση Σαββόπουλου, των Χαΐνηδων, Σταύρου Ξαρχάκου και πολλών ακόμα. Για τα υπόλοιπα, σας περιμένουμε από κοντά!
{youtube}Z8anrqzWJMQ{/youtube}
