Χθες άνοιξαν επάξια την καταπληκτική –τρίτη– εμφάνιση των Future Island στην Αθήνα, σήμερα επιστρέφουν με το δεύτερο (πολυαναμενόμενο) άλμπουμ τους, για λογαριασμό της Inner Ear, με το οποίο και πραγματοποιούν ένα αποφασιστικό «επόμενο βήμα». Με την αφορμή λοιπόν του Secret Science, κάναμε μια γενικότερη κουβέντα με τον Γιάννη Παπαϊωάννου (aka ION) για το πού στέκονται οι Mechanimal σήμερα και για το πώς ακριβώς αντικρίζουν τα όσα τους αφορούν...
(φωτογραφίες: Στάθης Μαμαλάκης)
Δύο χρόνια μας χωρίζουν από το ντεμπούτο σας. Τι άλλαξε και τι έμεινε το ίδιο; Βρίσκεται η μπάντα σε κάποια επίσημη ή άτυπη «δεύτερη φάση»;
Αν κάτι ουσιαστικά άλλαξε, αυτό μάλλον οφείλεται σε μια διάθεση να γραφτούν πιο συγκεκριμένα τραγούδια. Όχι απαραίτητα με την παραδοσιακή έννοια της λέξης –με κουπλέ ή ρεφρέν– απλά πιο σύντομες μουσικές ιστορίες, που κάθε μια εξιστορεί και μια διαφορετική κατάσταση. Ωστόσο, κάθε κομμάτι του νέου δίσκου επιλέχτηκε γιατί αποτελεί αναπόσπαστο μέρος του όλου έργου που ονομάζεται Secret Science. Δεν ξέρω αν πρόκειται για μια «δεύτερη φάση», σίγουρα όμως είναι ένα επόμενο βήμα. Το οποίο, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στον ήχο, έχει βαθιά σχέση με την «πρώτη» μας φάση. Κάπως έτσι, αν το πρώτο άλμπουμ ήταν ένα πείραμα μέσα στο εργαστήριο, αυτό εδώ απελευθερώνει τη θέληση της εξερεύνησης, της επιβίωσης, της δημιουργίας και της έκφρασης με έναν πιο ρεαλιστικό και ακατέργαστο τρόπο.
Ο νέος σας δίσκος ξεχωρίζει για την αμεσότητά του, αίσθηση φανερή ήδη από το εναρκτήριο track "Kindergarten" και απογειωνόμενη, νομίζω, στο "Cut Communications". Τι σας ώθησε προς τα εκεί;
Ο ήχος μας δεν έγινε πιο άμεσος, ακριβώς. Έγινε πιο συγκεκριμένος και πιο ρεαλιστικός, αν υποθέσουμε ότι το προηγούμενο άλμπουμ κινιόταν σε ένα περισσότερο ονειρικό σύμπαν. Πιστεύω ότι ο «ελληνικός ήχος» έχει γίνει τον τελευταίο καιρό μια παράδοξη μίξη από κάθε λογής μουσική, προσπαθώντας να αναπνεύσει μέσα από κατηγοριοποίησεις και νέα επικοινωνιακά κόλπα, τα οποία εφευρίσκουν κάποιοι τοπικοί δημοσιογράφοι σε συνεργασία με ανάλογα media shops. Στην καλύτερη, συνθέτουν ένα συνονθύλευμα από black metal και μπουζούκι, παράξενη electronica και εντεχνολυρική κοροϊδία, όλα τυλιγμένα και πλασαρισμένα στη λαδόκολα της αυτο-υποτίμησης. Άρα εμείς, ως Mechanimal, αν δεν υποστηρίζαμε με τον πιο ρεαλιστικό και σκληρό τρόπο τα όσα λέμε με τη μουσική μας, δεν θα είχαμε λόγο ύπαρξης στην τοπική μουσική σκηνή.
Πολλοί από όσους έγραψαν για τη μουσική σας, έκαναν λόγο για ένα γκρουπ που εκφράζει τα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια (το σάουντρακ των ημερών μας και λοιπά παρόμοια). Το έχουν πιάσει ή λένε τα δικά τους;
Θέλω να πιστεύω ότι είμαστε σύγχρονοι. Άρα ναι, έχουν πέσει μέσα.
Κάπου προς τα μέσα Σεπτέμβρη κάνατε λόγο στη σελίδα σας στo Facebook για «drone 'n' roll», ποστάροντας σχετικά με τo Secret Science. Χρειάζονται οι Mechanimal την επινόηση μίας ακόμα ετικέτας για να χωρέσουν σ' αυτήν τη μουσική τους;
Η αλήθεια είναι πως όχι. Δεν μπορώ να σκέφτομαι ότι αυτό που κάνουμε μας περιορίζει στη φόρμα του ήχου, αντίθετα θέλω ιδανικά να σκέφτομαι ότι ο ήχος μάς απελευθερώνει. Τώρα, το drone 'n' roll είναι ένα λεκτικό παιχνίδι, που περισσότερο αναφέρεται στις «μεγάλες» σε διάρκεια νότες, έτσι όπως μας τις έμαθαν στις αρχές της δεκαετίας του 1980 τα συμβολικά ονόματα της εποχής εκείνης.
Μια άλλη εμμονή με τους Mechanimal είναι το «αστικό τοπίο/περιβάλλον» –το βλέπω μάλιστα να επανέρχεται και επισήμως, στο δελτίο τύπου για την κυκλοφορία του Secret Science. Τι σημαίνει για σας η Αθήνα; Αποτελεί πράγματι πηγή έμπνευσης, θετικά ή αρνητικά;
Η Αθήνα είναι ο τόπος στον οποίο ζούμε, δημιουργούμε και επιβιώνουμε. Είναι λογικό να μας επηρεάζει: ως μια πόλη που θέλει να ελπίζει σε ένα καλύτερο μέλλον, αλλά που στην πραγματικότητα κρύβει ένα οπισθοδρομικό και καταθλιπτικό πρόσωπο. Οι ιστορίες του νέου άλμπουμ συνδυάζονται μεταξύ τους και αφηγούνται μια δική μας απεικόνιση του αστικού τοπίου της ελληνικής πραγματικότητας. Μιλάνε για την αλλαγή και τον πολλαπλασιασμό των προβλημάτων της καθημερινότητας και κάθε μία από αυτές έχει σημείο αναφοράς κάποιο κομμάτι της πόλης: ένα σπίτι, ένα διαμέρισμα, μια πλατεία, ένα εργαστήριο, μια βιοτεχνία, ένα οικοδομικό τετράγωνο, ένα άδειο σχολείο, ένα καταφύγιο, ένα κλαμπ.
{youtube}V0lYojF005o{/youtube}
Το Secret Science κυκλοφορεί και σε κασέτα. Υπάρχει πραγματικά λόγος για κάτι τέτοιο εν έτει 2014;
Βγήκαν λίγα κομμάτια για τη νοσταλγία ενός εξαφανισμένου μέσου, για την πλάκα της υπόθεσης αν θέλεις, για να ξαναζήσουμε (έστω, κάποιοι ελάχιστοι) μια δόση vintage αναλογικού φυσήματος στο χαοτικό playlist του Spotify και του iTunes. Ξέρω ήδη κάποιους φίλους που απόλαυσαν την κασέτα μας σε νυχτερινές βόλτες με τα αυτοκίνητά τους, οι οποίοι μετά περιέγραφαν πόσο όμορφα ακουγόταν η παραγωγή μας στα κασετόφωνά τους. Ναι, υπάρχουν και μερικοί που ακόμα ακούνε κασέτες. Όπως υπάρχουν και άνθρωποι που ακόμα ακούνε ραδιόφωνο από κεραίες και όχι από μόντεμ. Εγώ ο ίδιος χρησιμοποιώ τετρακάναλο κασετόφωνο για να στολίσω με ένα «γλυκό» lo-fi φύσημα πολλά από τα dub/techno κομμάτια τα οποία φτιάχνω ως ION.
Εδώ βέβαια θα ήθελα να προσθέσω ότι, επειδή μέσα σε όλη την παραδοξότητα της ελληνικής δισκογραφίας εν έτει 2014, βρέθηκαν δύο συγκροτήματα (με απόλυτα τεχνολογικό ήχο) τα οποία έβγαλαν το νέο τους άλμπουμ και σε κασέτα (για όλους τους παραπάνω λόγους και για πολλούς περισσότερους) δεν σημαίνει ότι πηγαίνουμε στις δουλειές μας με άλογα ή γαϊδουράκια. Ξέρω, πολύ καλύτερα από τον κάθε πιτσιρικά δημοσιογράφο τι σημαίνει lossles, τι σημαίνει distortion και –πάνω απ’ όλα– τι σημαίνει analogue.
Σε τι αναφέρεται το "Sehnsucht"; Και γιατί κρίνατε απαραίτητο τον γερμανικό τίτλο; Υπάρχει κάποια νοητή συγγένεια με το ομώνυμο άλμπουμ/κομμάτι των Rammstein;
Αναφέρεται στο σύστημα του καπιταλισμού που καταρρέει και στις μοναχικές καρδιές μιας μεγαλούπολης. Εκείνες που, είτε φοράνε πανάκριβα κοστούμια Hugo Boss, είτε σκεπάζονται με σχισμένες κουβέρτες για να κοιμηθούν άστεγοι σε μια γωνιά του δρόμου, στην πραγματικότητα έχουν χάσει κάθε ελπίδα· και συνεπώς νοσταλγούν κάτι που δεν θα έρθει ποτέ. Αυτή είναι μια εικόνα που δεν υπάρχει μόνο στην Αθήνα –υπάρχει και στο Μόναχο και στο Βερολίνο και σε άλλες πόλεις της «Μητέρας Γερμανίας». Αλλά όχι, αυτό δεν σημαίνει ότι το κομμάτι έχει κάποια συγγένεια με τους Rammstein. Πρόκειται για μια απλή συνωνυμία.
Ανοίξατε χθες βράδυ μία από τις πιο αναμενόμενες διεθνείς συναυλίες του Οκτωβρίου, αυτή των Future Islands στο Gagarin. Τι θα απαντούσατε σε όσους ισχυρίστηκαν ότι δεν υπάρχουν συγγένειες μεταξύ της μουσικής τους και της δικής σας;
Υπάρχει μια γραμμή (και όχι τεθλασμένη) που πιστεύω ότι ενώνει αυτά τα δύο ονόματα. Όσοι δεν την ξεχωρίζουν, μάλλον θα πρέπει να αναθεωρήσουν τις γνώσεις και την αγάπη τους για τη μουσική. Mοιάζει μ’ εκείνη τη γραμμή που ενώνει το πρώτο και το τελευταίο άλμπουμ των Associates, ή την άλλη που ενώνει τους Theatre Of Hate με τους Culture Club. Ή ακόμα κι αυτή που ενώνει τους Buzzcocks με τους Magazine.
Να περιμένουμε αλήθεια αλλαγές και στο λάιβ πρόσωπο της μπάντας;
Έχουμε ήδη παίξει 4 φορές με το νέο μας μέλος, τον ντράμερ Αντώνη Χαραλαμπίδη από τους One Leg Mary. Με αυτήν τη σύνθεση θα συνεχίσουμε τις εμφανίσεις μας για την προώθηση του Secret Science, και με αυτήν θα ηχογραφηθεί και το επόμενο άλμπουμ.
Πώς θα κινηθείτε λοιπόν για το υπόλοιπο 2014; Υπάρχουν σχέδια και για εξωτερικό;
Ήδη έχω ξεκινήσει να «σκιτσάρω» το επόμενο υλικό που θα ηχογραφήσουμε με την προσθήκη του Αντώνη, ενώ παράλληλα όλοι μαζί προβάρουμε και στρώνουμε όχι μόνο τα πρόσφατα, αλλά και τα πρώτα μας κομμάτια. Θα ακολουθήσουν κάποιες ζωντανές εμφανίσεις σε αρκετές ελληνικές πόλεις, οι οποίες θα ανακοινωθούν σύντομα. Και ναι, υπάρχουν προτάσεις από το εξωτερικό, αλλά πριν «κλείσουν» δεν υπάρχει λόγος να ανακοινωθεί κάτι.
{youtube}8sVXE_mvzOU{/youtube}
