Ο χρόνος είναι ο πιο σπουδαίος και αμείλικτος κριτής των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων. Και αναμφίβολα, έχει φερθεί άψογα τόσο στην αναμεταδόση του έργου του Aldous Huxley μετά θάνατον όσο και κατά τη διάρκεια της ζωής του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα της αποδοχής που έλαβε στη ζωή του είναι ότι υπήρξε πνευματικός πατέρας του George Orwell. Επίσης, το βιβλίο του Οι πύλες της αντίληψης ενέπνευσε τον Jim Morrison να δώσει στο συγκρότημά του το όνομα "Doors".
Ο Huxley, λοιπόν, έχει χαρίσει στην ανθρωπότητα πολύ ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία. Εντός της βρίσκεται ένα αριστουργηματικό μυθιστόρημα που πραγματεύεται την αχόρταγη διάθεσή του ανθρώπου για υλικό πλούτο και το ακατάπαυστο κυνήγι της ψεύτικης ευτυχίας. Στον Θαυμαστό Καινούριο Κόσμο τα πάντα έχουν έρθει άνω κάτω. Παρόλο που εκδόθηκε το 1932, το βιβλίο εξερευνά ένα μακρινό μέλλον όπου το Παγκόσμιο Κράτος κυβερνάται από τους Δέκα Μεγάλους Διαχειριστές και η σημασία της ατομικής ύπαρξης έχει πια χαθεί μέσα σε ένα ομαδοποιημένο σώμα που φέρεται με συγκεκριμένο και νομοταγή τρόπο.
Στο φανταστικό κοινωνικό κατασκεύασμα του συγγραφέα, οι πολίτες ψεκάζονται με «σόμα», ένα είδος ναρκωτικού ώστε η ψυχική και η σωματική τους υγεία να βρίσκονται πάντα σε κατάσταση ευφορίας. Οι άρχοντες έχουν παρέμβει στη βιολογική διαδικασία της αναπαραγωγής. Οι άνθρωποι δε γεννιούνται με ζωοτόκο τρόπο ενώ η επιστήμη και η τεχνολογία χρησιμοποιούνται ως εργαλεία υπακοής. Οι πολίτες είναι κατηγοριοποιημένοι σε επίπεδα, με ανώτερους αυτούς που ονομάζονται Α και ανήκουν επί της ουσίας στα ανώτατα επίπεδα νηπιακότητας. Ως νηπιακότητα ονομάζεται η αναντίρρητη κατάφαση του οργανισμού στους κανόνες της κοινωνίας όπως έχουν πια διαμορφωθεί.
Την ίδια στιγμή, τα παιδιά εισέρχονται από νωρίς σε διαδικασίες συμπεριφορικής διάπλασης ώστε να κατασταλούν τα πνευματικά τους ένστικτα και να αδιαφορούν για τον πολιτισμό, τις τέχνες, τη φύση και τις συναισθηματικές συνδέσεις. Οι παλιές παθογένειες στάθηκαν αφορμή για να δαιμονοποιηθεί το ανθρώπινο θυμικό, το οποίο και επιχειρούν οι αρχές να μπλοκάρουν μέσω ενός συστήματος που προωθεί την ωμή μαζικότητα, τη σεξουαλική απελευθέρωση και την απομάκρυνση από καθετί που γεννά σκέψη και αίσθημα. Η φράση του συγγραφέα «Όταν το άτομο νιώθει, η κοινωνία κλονίζεται» είναι τόσο αντιπροσωπευτική, που θα μπορούσε να ήταν ο εναλλακτικός τίτλος του μυθιστορήματος.
Η ιστορία όμως ακολουθεί τις περιπτώσεις του Μπέρναρντ και του Άγριου Τζον. Ο πρώτος νιώθει ξένος στον νέο αυτόν κόσμο, στον θαυμαστό καινούριο κόσμο. Η μοναξιά και η απόγνωση έχουν αρχίσει να του τρώνε τα σωθικά. Παράλληλα, ο δεύτερος προέρχεται από έναν απόμερο καταυλισμό, ο οποίος δεν έχει ακόμα «μολυνθεί» από τα μικρόβια της νέας κοινωνικής τάξης, όπου οι άνθρωποι ακόμη αισθάνονται, γεννούν απογόνους και όλα λειτουργούν όπως παλιά.
Αυτή η μεταφορά του μυθιστορήματος σε graphic novel αποδίδει θαυμάσια και μεστά το νόημα του βιβλίου. Ο Fred Fordham, μέσω της συμπύκνωσης της γραφής του Huxley και της όμορφης εικονογράφησης, σε μια προσεγμένη έκδοση από το Οξύ, ακολουθεί πιστά το υπαρξιακό και πολιτικό ταξίδι του Huxley. Οι λέξεις και οι εικόνες στέκονται επάξιες αποδείξεις του εσωτερικού κλονισμού και του προβληματισμού που προκαλεί ο συγγραφέας κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης. Πρόκειται για ένα βιβλίο που παρά την αδυσώπητη και σε σημεία τρομακτική σκληράδα από την οποία χαρακτηρίζεται, ταυτόχρονα αναδεικνύει τις ανθρώπινες ευαισθησίες, τη σημασία της γνώσης και την ανάγκη για προσωπική και κοινωνική σωτηρία.
Aldous Huxley, Θαυμαστός Καινούργιος Κόσμος
Εκδόσεις Οξύ, σελ.240
Διασκευή-Εικονογράφηση: Fred Fordham
Μετάφραση: Βασίλης Μπαμπούρης
Το διαχρονικό αριστούργημα του Aldous Huxley, ένα από τα πιο προφητικά δυστοπικά έργα του 20ού αιώνα, κυκλοφορεί για πρώτη φορά σε μορφή graphic novel από τις Εκδόσεις Οξύ.
