Ο δίσκος που μας εισήγαγε στο σύμπαν της πιο καθολικής ποπ σταρ της τελευταίας δεκαετίας έμοιαζε με best of συλλογή και είχε εκτόπισμα παλαιάς κοπής, του είδους που δίδαξε η Βασίλισσα Madonna...
φωτογραφία 3: Kevin Mazur
Για να μπούμε κατευθείαν στο ψητό, η Lady Gaga είναι η μοναδική ποπ σταρ της τελευταίας δεκαετίας με πραγματικό ποπ εκτόπισμα· παλαιάς κοπής, σαν αυτό που δίδαξε η μεγαλύτερη όλων, Madonna.
Πέρα από το αδιαμφισβήτητο ταλέντο, δηλαδή, έχει επιδείξει το ίδιο πείσμα με τη Βασίλισσα της Ποπ στο να κατακτήσει τον (ποπ) κόσμο (ή και όλον;), γιατί κάποιοι, κάποτε της τον χάλασαν και μπορεί πλέον να τον ξαναχτίσει όπως θέλει. Στην περίπτωσή της αυτό ίσως να μην σημαίνει μια ζόρικη ζωή κι ένα κυνήγι ονείρων σε μια ακόμη πιο ζόρικη Νέα Υόρκη. Σημαίνει όμως ότι το κλισέ που θέλει το μη δημοφιλές κορίτσι του σχολείου –το οποίο έτρωγε μπούλινγκ– να δίνει σε όλες τις κακοπροαίρετες υπάρξεις άπλετη σκόνη για να φάνε λίγα χρόνια μετά, δεν υπάρχει μόνο στις αμερικάνικες εφηβικές ταινίες.
Η Lady Gaga μοιάζει σαν να γεννήθηκε έτοιμη για τη φήμη. Και δεν θα μπορούσε να το κάνει πιο σαφές όταν ονόμασε το ντεμπούτο της The Fame, πίσω στο 2008. Μόλις 22, τότε, ήξερε ακριβώς πώς να ρίξει τα ζάρια στο παιχνίδι, χωρίς περιττές φιοριτούρες και χαριτωμενιές στις οποίες επιδόθηκαν αρκετές (συμπαθητικές και ταλαντούχες, κατά τ’ άλλα) σύγχρονές της σταρ.
Τη φήμη δεν την αποκήρυξε, ούτε γκρίνιαξε γι’ αυτήν. Τη φαντασιώθηκε. Και η πρώτη δισκογραφική γνωριμία μαζί της μπορεί έτσι να ιδωθεί ως μια φαντασίωση εκείνου που ήθελε να γίνει. Εδώ θα κοντοσταθούμε όμως στη deluxe επανέκδοση του The Fame (2009), στην οποία προστέθηκε το ΕΡ Monster, με το νέο σύνολο να βαπτίζεται ως The Fame Monster.
Αν δίναμε το The Fame Monster σε κάποιον που αγνοεί λοιπές λεπτομέρειες και του λέγαμε πως πρόκειται για μια best of συλλογή κάποιας μετρήσιμης ποπ σταρ με χρόνια καριέρας, ο δέκτης δεν θα αμφέβαλλε λεπτό για το αν του λέμε αλήθεια. Δύσκολα μαζεύεις τόσα ζηλευτά pop hits στον πρώτο ...ενάμιση δίσκο σου.
Να θυμηθούμε όμως μερικά από αυτά. Ποιος δεν έβλεπε ξανά και ξανά να παίζει στο Mad TV το βίντεο του “Poker Face”, αλλά και του “Just Dance” (όταν το Mad TV δεν έπαιζε μόνο ως φόντο σε κομμωτήρια, νυχάδικα και αμφιβόλου αισθητικής καφετέριες); Ποιος κατάφερε να βγει έξω από το σπίτι του εκεί γύρω στο 2010 και να μην ακούσει κάπου ξώφαλτσα το “Alejandro” (κυρίως τους καλοκαιρινούς μήνες); Ποιος δεν θυμάται τη Lady Gaga πίσω από ...της φυλακής τα σίδερα μαζί με τη Beyoncé στο βίντεο του “Telephone”; Και ποιος δεν σιγοτραγούδησε, έστω στα κλεφτά, το “Bad Romance” σε ανύποπτο χρόνο;
{youtube}niqrrmev4mA{/youtube}
Δεν πετάει όμως απλώς απανωτά χιτάκια σαν κάποια Now Hits! συλλογή η Lady Gaga στο The Fame Monster. Δηλαδή δεν κάνει μόνο αυτό. Φτιάχνει ποπ που χορεύεται, με αρκετά europop στοιχεία, με τα απαραίτητα synths, αλλά και με τις καλές μελωδίες. Και, κυρίως, χτίζει μια ολόκληρη περσόνα, η οποία και την εκτόξευσε στην κορυφή.
Σαν άλλο “Material Girl” θα πει λοιπόν στο κομμάτι “The Fame” «I can't help myself / I'm addicted to a life of material / It's some kind of joke / I'm obsessively opposed to the typical». Το μοτίβο του πλούτου θα το χρησιμοποιήσει και στο “Money Honey”, όσο ονειρεύεται τη μεγάλη ζωή, ενώ το “Beautiful, Dirty, Rich” και μόνο με τον τίτλο του φαίνεται πως ανήκει στο δικό της σύμπαν.
Για να γυρίσουμε όμως στη “Madonna Mia”, όπως και η κυρία Ciccone, έτσι και η κυρία Germanotta λατρεύτηκε από τη LGBTQ+ κοινότητα. Αν η πρώτη το υπονόησε μέσα από μια πανηδονιστική αύρα, η Lady Gaga επέλεξε τον δρόμο του μαξιμαλισμού. Ήδη από αυτά τα πρώτα της βήματα λάνσαρε το γκροτέσκ και το πομπώδες στην εικόνα της, είτε αυτό σήμαινε φανταχτερά σύνολα α-λα-Elton John στα 1970s, είτε έντονο drag-friendly μακιγιάζ.
Και φυσικά μην ξεχνάμε πως έχει με διαφορά τις πιο εντυπωσιακές φωνητικές ικανότητες σε αυτού του βεληνεκούς τις σταρ· με εξαίρεση ίσως τη λίγο πιο «παλιοσειρά» Christina Aguilera, η οποία ωστόσο δεν έχει επιδείξει την ίδια εκφραστική πλαστικότητα στο τραγούδι της (για τους δύσπιστους, έχω πάντα στην ψηφιακή μου τσέπη το λινκ με την ακουστική εκδοχή της Gaga στο “Marry The Night” από την εκπομπή Chatty Man, που μιλά από μόνη της). Ίσως πάντως το μόνο που δεν κατάφερε να τονίσει στο The Fame Monster να είναι το λαρύγγι της –αναγκαστικά, μιας και ο δίσκος κινήθηκε σε πιο dance μονοπάτια.
Κατά τ’ άλλα, ήταν ο δίσκος που μας εισήγαγε στο σύμπαν Gaga, αλλά και μια δουλειά που προοικονομεί την πιο καθολική ποπ σταρ της γενιάς της. Στο The Fame Monster απέδειξε ότι μπορεί να χρησιμοποιήσει τον εαυτό της σαν avatar που, με όσο σπινθηροβόλες ταχύτητες και εντάσεις κι αν αλλάζει τα χαρακτηριστικά του, εξακολουθεί να έχει τον έλεγχο. Και με το όποιο ρίσκο «βλασφημίας», δεν μπορώ να μην παρατηρήσω ότι για το δικό της Immaculate Collection δεν χρειάστηκε 7 χρόνια, αλλά ένα.
{youtube}qrO4YZeyl0I{/youtube}
