Βραχύβιοι αλλά ουσιώδεις, μεταξύ ηχογραφήσεων στο Αγροτικόν και ιδρωμένων live στη Villa Amalias, υπήρξαν ένα από εκείνα τα σχήματα που ο καθένας οφείλει να αναφέρει, όταν κάποιος αναρωτηθεί από πού κρατάει η σκούφια των (όποιων) Bazooka...
Μπορεί να μην χρειάζονταν "Δύο Δευτερόλεπτα", πάντως δεν θα χρειαζόντουσαν και περισσότερα από 30 λεπτά. Και μόνο ένας δίσκος, για να ορίσουν οι Πίσσα & Πούπουλα τι εστί ελληνόφωνο punk με hardcore προεκτάσεις.
Ο ομώνυμος δίσκος τους ήρθε το 1993 από τη Wipe Out! και θα έλεγε κανείς ότι τους βρήκε στο κλείσιμο ενός μεγάλου underground punk αναβρασμού στην Ελλάδα, ο οποίος είχε ξεκινήσει στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Από την Αρετούσα και το Madd Club, μέχρι την εμφιλοχώρηση των πάνκηδων στα μεγάλα στάδια (ας θυμηθούμε τους Clash στο Rock In Athens, το 1985). Από την post-punk σφραγίδα που έβαλε η Creep Records, μέχρι την κατάληψη του Χημείου και τη δολοφονία του Μιχάλη Καλτεζά. Από τη μεταφορά από την Πλάκα στα Εξάρχεια και την «Επιχείρηση Αρετή».
Στις αρχές των 1990s, έπειτα, η punk υποκουλτούρα θα έβρισκε πλέον ως βασικό της βήμα έκφρασης και ζύμωσης τις καταλήψεις και δη τη Villa Amalias, πριν σταδιακά αρχίσει να διασπά τον τόσο ισχυρό πυρήνα της. Στην Ελλάδα του 1993, κατά τα λοιπά, το ΠΑ.ΣΟ.Κ. αναλαμβάνει και πάλι την εξουσία εγκαινιάζοντας «την περίοδο της ευμάρειας», εκείνη δηλαδή που απολαμβάνουμε (αναπολούμε;) τα τελευταία χρόνια στον σοσιαλμιντιακό κόσμο ως ένα troll brand με το όνομα «Το Πασόκ το Παλιό το Ορθόδοξο». Κάποιοι, ωστόσο, εξακολουθούσαν να (προ)βλέπουν ασφυξία: όσο τα Αρνάκια δήλωναν ζοφερά Στο Στόμα Του Λύκου (1993) ότι "Ζεις Για Να Πεθάνεις", οι Πίσσα & Πούπουλα προειδοποιούσαν "Ξυπνάτε, Πεθαίνω Ρε".
Στο επίκεντρο, φυσικά, βρίσκεται η μικροαστική μιζέρια: «Η ζωή σου πάντα ίδια / Δουλειά, σπίτι και λεφτά / το πέρασμά σου, μονότονο όπως πάντα / το πώς θα ταΐσεις τα παιδιά». Περιγράφουν πράγματι "Κοινές Καταστάσεις" εδώ οι Πίσσα & Πούπουλα, ακριβώς όπως το θέλει και ο τίτλος του κομματιού. Και δεν θα ζορίσουν καμία στιγμή τα πράγματα πολύ. Θα δώσουν αντιθέτως μία κοφτή και απειλητική rhythm section και θα ακονίσουν αυτόν τον άτυπα ελληνικό punk ήχο στην κιθάρα, ο οποίος είχε γεννηθεί την προηγούμενη δεκαετία στα καθ’ ημάς –και νιώθεις ότι μόνο εδώ θα μπορούσε να έχει υπάρξει.
{youtube}ZMmLDpoAYu4{/youtube}
Λίγο πριν τα τρίλεπτα pop punk anthems, τα οποία θα γέμιζαν σιγά-σιγά πορτοφόλια δισκογραφικών και πιτσιρικάδων από την Καλιφόρνια, οι Πίσσα & Πούπουλα θα κάνουν μέχρι και μια α-λα-jamming τιμή-«σφηνάκι» στους Gang Οf Four με το “Fly’s Last Flight” (ναι, εντάξει, το είχαν κάνει ήδη και οι Τρύπες από το 1985). Ακόμα κι αυτό, όμως, μοιάζει σαν ραδιοφωνικό τζινγκλάκι, που παρεμβάλλεται στη μηδενιστική τους παράσταση.
Και μιας και αναφέρθηκαν οι Τρύπες, αυτά τα παιδιά μπορεί να μην έκαναν σύνθημα ένα "Δεν Χωράς Πουθενά", αλλά ίσως είναι πολύ πιο δίκαια παιδιά, καθώς ένιωσαν έστω ότι δεν χώρεσαν κάπου, οπότε έψαξαν να βρουν έμπρακτα το γιατί. «Άλλαξε μάνα / πλάσε μια άλλη» ή πώς να λύσετε «τα Μάγια της Κίρκης» (και το ομώνυμο κομμάτι) ή πώς –σαν άλλοι πρωταγωνιστές του Decline of Western Civilization– να βρείτε μία νέα οικογένεια υπό την ομπρέλα ενός punk μορφώματος. Κι ας μην σημαίνει (απαραίτητα) ένα κοινόβιο πιτσιρικάδων, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Penelope Spheeris.
O ανθεμικός "Παραμυθούλης", πάλι, θα αναρωτηθεί «ποιο είναι αυτό το μεγάλο σφάλμα» για εκείνα τα παιδιά που κάπως αμφιταλαντεύονται μεταξύ των ατέλειωτων σκέψεων και της δυσκοίλιας δράσης. Βέβαια, μην περιμένετε απαντήσεις στον "Επίλογο": κάθε punk που προτείνει ολοκληρωμένη απάντηση κι όχι αντιδραστική νύξη, είναι αμφίβολο αν θα έπρεπε να λέγεται punk. Για να μην παρεξηγηθούμε, πάντως, όλα αυτά τα λέμε με πλήρη επίγνωση ότι το punk brand εκτοξεύθηκε πρώτα και κύρια (κι εμπορικά μιλώντας) χάρη σε μια μπουτίκ ρούχων και δευτερευόντως (σε επίπεδο attitude) μέσα σε λαϊβάδικα με πεταμένα κουτάκια μπύρας και χλέπες.
{youtube}4LwpjrroNV4{/youtube}
Όμως, τέλος πάντων, με εφαλτήριο όσα συνέβησαν κάποτε σε μία παράλληλη διάσταση, κάποιοι υποστήριξαν πιο τίμια το punk ως εργαλείο αντίδρασης μιας εντοπιότητας. Ως γνήσιο punk (όσο συμβατικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο όρος), δεν θα κρατούσε για πολύ, αλλά για όσο ήταν αναγκαίο στην περίπτωση που συζητάμε: βραχύβιοι αλλά ουσιώδεις, οι Πίσσα & Πούπουλα διαλύθηκαν 2 χρόνια μετά από αυτόν τον δίσκο.
Από το στούντιο Αγροτικόν της Θεσσαλονίκης (από όπου και κατάγονταν), μέχρι τα συνωμοτικά, ιδρωμένα live στη Villa Amalias, τα πάλαι ποτέ Παιδιά Της Τερηδόνας υπήρξαν ένα από εκείνα τα σχήματα που ο καθένας οφείλει να αναφέρει όταν κάποιος πιο «φρέσκος» αναρωτηθεί από πού κρατάει η σκούφια των όποιων Bazooka (τυχαίο αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα), ειδικά απ' όταν το γύρισαν στον ελληνικό στίχο, πριν κάποια χρόνια. Όσο, στο μεταξύ, το Πίσσα & Πούπουλα επανεκδιδόταν από τη δισκογραφική-one-man-show, Labyrinth Οf Thoughts (2016).
Νομίζω πως την παίρνετε την απάντηση από αυτό το γεμάτο πίσσα & πούπουλα πουλερικό που στραβοκοιτάει από το εξώφυλλο, έτσι;
{youtube}kN_gZLhk8tk{/youtube}
