.jpg)
Αυτή την εβδομάδα, η στήλη διακόπτει την κανονική της ροή για να ξεδιαλέξει και να σας προτείνει μερικούς δίσκους του 2021 που χάθηκαν κάπου μέσα στη Metacritic ατζέντα, αλλά αξίζουν την προσοχή σας και με το παραπάνω.
Mason Lindahl - Kissing Rosy In The Rain
(Tompkins Square Records)
Ο κινηματογραφικός τίτλος αυτού του δίσκου από τον νεοϋορκέζο βιρτουόζο προδιαθέτει από τα αποδυτήρια για την συναισθηματική έκρηξη που επικρατεί εντός του. Οι εννιά, ακουστικές συνθέσεις που ισορροπούν θαυμάσια ανάμεσα στη συνειρμική, μα και καλοσχεδιασμένη, μυστικιστική americana, δημιουργούν τόπους, σκηνές, ιστορίες και όνειρα, στα οποία ακροατής βουτάει και κατοικεί μέσα τους πρόθυμα για μέρες. Μία δουλειά που δε θα βρεθεί στις λίστες με τα καλύτερα της χρονιάς, αλλά μπορεί να σας προσφέρει μερικές από τις πιο έντονες, μοναχικές ακροάσεις της.
Tamar Aphek - All Bets Are Off
(Kill Rock Stars)
Το ντεμπούτο της ισραηλινής μουσικού έρχεται μετά από πολλές συμμετοχές της σε μπάντες της σκηνής του Τελ Αβίβ, ηχογραφώντας το στο νεοϋορκέζικο στούντιο της ανεξάρτητης δισκογραφικής Daptone Records μαζί με ένα best of μουσικών από την πατρίδα της. Ατμοσφαιρικές 90s κιθάρες, jazzy drums, funky σαξόφωνα και ερμηνείες που θυμίζουν από Nicο μέχρι Karen O και από Alison Mosshart μέχρι Kathleen Hanna, συνθέτουν αυτό το αξιοπρόσεκτο άλμπουμ που ελίσσεται αβίαστα ανάμεσα σε διαφορετικά στυλ της rock κουλτούρας.
Psychedelic Porn Crumpets - SHYGA! The Sunlight Mound
(Marathon Artists)
Οι Foxygen συναντούν τους King Gizard and The Lizard Wizard και οι Thee Oh Sees τους Kikagaku Moyo, σε αυτό το θεόμουρλο, παροξυστικό, τέταρτο άλμπουμ των Αυστραλών. Σπινταρισμένη ψυχεδέλεια, garage rock εκρήξεις, prog δόμηση και άφθονες δόσεις παράνοιας από μία μπάντα που θα ήθελα να είναι από τις πρώτες που θα κοπανηθώ live όταν αρχίσουν πάλι οι συναυλίες.
Lael Neale - Acquainted With Night
(Sub Pop)
Lo-Fi μελαγχολικές αρμονίες, χειροποίητες μελωδικές ανατριχίλες και ερμηνείες ηχογραφημένες σε κασέτα, συνθέτουν αυτό το ντεμπούτο που ακούγεται ιδανικά τις μικρές ώρες, εκεί που η αϋπνία συναντά υπαρξιακές επιφοιτήσεις και το ασυνείδητο μπλέκεται με το συνειδητό. Σε αυτό τον φανταστικό τόπο, κομμάτια σαν το “Blue Vein” ακούγονται σαν ύμνοι μιας μικρής ζωής που πεθαίνει απότομα με το άνοιγμα των ματιών το επόμενο πρωί. Μίνιμαλ, μα πλημμυριστική, pop δωματίου για εύθραυστα πλάσματα.
Painted Shrines - Heaven and Holy
(Woodsist)
Οι Painted Shrines δεν είναι άλλοι από τον ιδρυτή και βασικό μέλος των Woods με το χαρακτηριστικό φαλτσέτο, Jeremy Earl, και του Glenn Donaldson, το ½ του κάποτε σημαντικού psych-fοlk σχήματος Skygreen Leopards.Τώρα οι δυο τους κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα: καταστρώνουν απελευθερωμενα folk rock τραγούδια σε ψυχεδελικούς τόνους, που υμνούν τους ανοιχτούς ορίζοντες, τα μεγάλα συναισθήματα και την ιδιοφυή απλότητα της μελωδικότητας.
New Bums - The Last Time I Saw Grace
(Drag City)
Το άλλο μισό των Skygreen Leopards, που αναφέρθηκαν παραπάνω, ο Donovan Quinn έχει φτιάξει ένα γκρουπ μυστικιστικής, ψυχεδελικής americana με τον Ben Chasny των Six Organs Of Admittance, και το δεύτερο άλμπουμ τους που κυκλοφόρησε μέσα στο Μάρτιο είναι μία συλλογή από lo-fi, κιθαριστικές συνθέσεις που στηρίζονται στη δύναμη της μελωδικής απλότητας, αλλά πάντα έχουν να προσφέρουν από μία έκπληξη. Κομμάτια όπως το “Marlene Left California” είναι η ιδανική συντροφιά για αποδράσεις του μυαλού σε άγρια, αχανή τοπία, μακριά από τον αστικό εγκλωβισμό των Covid χρονικών.
Sal Dulu - Xompulse
(Duluoz Records)
Τι θα λέγατε για λίγo σύγχρονο trip-hop από το Δουβλίνο; Εγώ λέω ναι, γιατί το ντεμπούτο του Sal Dulu -aka Senan Magee- δεν ακούγεται καθόλου παρωχημένο, αντίθετα, ανανεώνει με επίκαιρα στοιχεία ένα είδος που κάποτε είχε καεί από την κατάχρηση. Ηλεκτρονική jazz, hip-hop samples, ambient ηχοτοπία και πιανιστικός μινιμαλισμός μπλέκονται μεταξύ τους για να γεννήσουν ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ντεμπούτα της χρονιάς.
