O Επίτροπος ξαναπάει Release Festival και προετοιμάζεται για την επιστροφή των Clutch στην Πλατεία Νερού, μαζί με τους The Hellacopters, τους Blues Pills, τους Deaf Radio και τους ΛΔΛΜ.
Μετά την επέλαση του δεινοσαυρικού μέταλ και ροκ, με Μανογουορ, Μέηντεν, Τσούντας Πριστ, Σκόρπιονς, Αλις Κούπερ και μπορεί να χάσαμε και κανέναν στην πορεία, ήρθε η στιγμή να μεταφερθούμε από την Ιουρασική Περίοδο στην Κρητιδική Περίοδο. Βέβαια, εσύ σπουδαγμένε εξυπνάκια που ξέρεις από Βιολογία, κάπου εδώ θα’ ρθεις να μου γκρινιάζεις (δικαιολογημένα) ότι στην Κρητιδική εξαφανίστηκαν οι δεινόσαυροι. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό δεν συνέβη ούτε στο ροκ ούτε στο μέταλ και μια χαρά έζησαν οι δεινόσαυροι μέχρι και σήμερα, ζωή να ’χουν. Όμως σε καλλιτεχνικούς όρους, ας μην γελιόμαστε, ήταν άλλες μπάντες που σήκωσαν το λάβαρο της εξέλιξης του ήχου. Δύο από τις μπάντες που μου έρχονται εντελώς τυχαία στο μυαλό είναι οι Clutch και οι The Hellacopters. Χαχα, κοίτα σύμπτωση ρε μλκ, παίζουν και οι δύο στο Release Festival και μάλιστα στην ίδια μέρα, στις 19 Ιουλίου, τελικά είμαστε απίστευτα τυχεροί, τρομερά πράγματα, τι σόου δώσατε ρε μλκες;;
Οι Clutch ή ΚΛΑΤΣ (όπως μας αρέσει να τους λέμε στην Επιτροπή) είναι το μέγα όναρ των φασαίων, η μπάντα που περιόδευσε περισσότερο και με μεγαλύτερη επιτυχία στα χρυσά χρόνια της ΦΑΣΗΣ. Σε κάποιες από αυτές τις εμφανίσεις έγινε το “σώσε” και θεωρώ ότι εάν έβγαζαν τότενες έναν live δίσκο με κάποια αυτοσχέδια μουσάτη μασκότ, που ξεσκίζει την ελληνική σημαία και από πίσω την Ακρόπολη, ίσως μετατρέπονταν σε κάτι αντίστοιχο με την περίπτωση:Iced Earth στην συνείδηση της Φάσης. Ευτυχώς για όλους μας, αυτό δεν συνέβη ποτέ (μόνο στο περίεργο μυαλό μου κατοικεί αυτή η σκέψη) και μπορούμε να συνεχίζουμε να απολαμβάνουμε τον Φαλλόν και τα παλικάρια του με (περίπου) την ίδια θέρμη. Η τελευταία φορά που τους είδα στο Release ήταν λιγάκι mediocre, θεωρώ ότι δεν είναι δυνατόν να ξανασυμβεί δεύτερη φορά σερί, ποντάρω ότι οι ΚΛΑΤΣ θα έχουν κέφια, δυνατό setlist και θα κλείσουν υπέροχα μια βραδιά που για μένα οι θέσεις support -headliner θα έπρεπε να είναι ανάποδα αλλά δεν πειράζει, τουλάχιστον δεν θα χάσουμε όλο το βράδυ μας όρθιοι στα κόκκινα, πω πω πώς σας πετσόκοψα έτσι ρε μλκες;
Οι The Hellacopters, δηλαδή ο λόγος που κάποτε στα παλιά τα χρόνια ο Nicke Andersson άφησε τους Entombed (κάτι που δεν θα του συγχωρεθεί ποτέ), κυκλοφόρησαν φέτος έναν αξιόλογο δίσκο, με τίτλο Eyes of Oblivion γεγονός που δικαιολογεί απόλυτα την περιοδεία τους. Όχι ότι αν έρχονταν για αρπαχτή θα μας χάλαγε αλλά ρε παιδί μου θα ακούσουμε μια μπάντα με σκοπό και λόγο ύπαρξης, που ίσως ψηθεί να υπάρχει και την επόμενη μέρα. Πάντως και μόνο που θα ακούσουμε υλικό από εκείνη την απίστευτη 10ετία που ήταν ενεργή η μπάντα (1996-2005) νομίζω αρκεί για την αναμονή τόσων και τόσων ετών, ώστε να βρεθούν μπροστά μας. Όπως είπα και στο προηγούμενο άρθρο περί συναυλιών, το rock’n’roll χύθηκε καυτό πάνω μας αυτό το καλοκαίρι με Χελακόπτερς και Σόσιαλ Ντιστόρσιο και για κάποιους (count me in) είναι τα απόλυτα highlights του 2022.
Θα πρέπει να ξεκαθαρίσω από τώρα ότι οι Blues Pills έχουν κυκλοφορήσει ένα τρομερό ντεμπούτο EP και έναν αδιανόητο πρώτο δίσκο και ο,τιδήποτε ακούσουμε από αυτές τις κυκλοφορίες αρκεί για να είναι θετικό το πρόσημο της εμφάνισης τους. Ευχαριστώ για αυτόν τον πρόλογο και συνεχίζω, λέγοντας ότι οι Σουηδοί στην δικιά μου συνείδηση είναι μια γλυκόπικρη κατάσταση “what if” λόγω των μιεχ δίσκων που ακολούθησαν. Και πάλι όμως, συναυλιακά είναι δυνατή μπάντα, με σπέσιαλ, ευρωπαϊκών διαστάσεων παιξίματα και ντυσίματα που σε μεταφέρουν στα ‘70s, γεγονός που συνήθως με κάνει να φαντασιώνομαι την Μίλα Κούνις από τo '70s Show. Ναι τέτοιος είμαι, δεν έχω λόγο να το κρύψω.
Τους Deaf Radio τους πέτυχα πρόσφατα στην συναυλία που έδωσαν μαζί με τους Naxatras και δυστυχώς ο ήχος που είχαν δεν τους βοήθησε να αναδείξουν το νέο υλικό που είχαν. Διέγραψα την εμφάνιση αυτή και πλέον τους περιμένω στην γωνία σαν να είναι η πρώτη φορά, αναμένοντας να τσεκάρω τα νέα τους τραγούδια, γνωρίζοντας βέβαια ότι έχουν εμπειρία και διάθεση να τα σπάσουν. Το Modern Panic album μου έχει κρατήσει παρέα μέσα στην καραντίνα και το έχω εκτιμήσει με τον καιρό, ελπίζω η νέα κατεύθυνση να τους βγει και η γεύση που θα μας δώσουν να είναι καλή.
Από την ίδια μέρα διαλέγω για περαιτέρω ανάλυση τους αγαπημένους μου ΛΔΛΜ, τους οποίους δεν έχω δει μέχρι σήμερα και γι’ αυτόν τον λόγο θα είμαι από νωρίς εκείνη την μέρα. Οι ψυχεδελικοσπέοις γκραντζάδες έχουν κυκλοφορήσει μέσω της Venerate Industries έναν δίσκο στολίδι, με τίτλο SUN και λογικά ο καυτός ήλιος που θα καίει το άσπρο (από τα ολογράφως ΜΗΔΕΝ μπάνια που έχω κάνει φέτος,) κορμί μου θα προσδώσει έναν πιο χειροπιαστό νόημα στο concept της μπάντας. Θα είναι ρε παιδί μου σαν να τους βλέπω σε μια έρημο του Sky Valley ξέρω γω, μπορεί και να αράξω πίσω πίσω να πιω καμιά μπύρα στον ίσκιο, ελπίζω να είστε καλοί ρε μλκες, τέτοια ταλαίπα που θα φάω για πάρτη σας. Μην σας αγχώνω όμως, κάντε ό,τι πρέπει. Τα λέμε μέσα.
