Eκείνο το βροχερό μεσημέρι του Μάη ο Κέβιν έφτασε στο στούντιο της Ασκληπιού πιο χαλαρός από κάθε άλλη φορά που έχουμε συναντηθεί. Τα brands από σπόνσορες ή το σχετικά εφηβικό ντύσιμο, που συνήθως τον ακολουθούσε τις προηγούμενες φορές, είχαν δώσει την θέση τους σε ένα casual σχεδόν κοτλέ jacket και ένα σχεδόν κλασσικό μονόχρωμο λαχουρί πουκάμισο. «Ελπίζω να στρώσει ο καιρός γιατί έχω κλείσει εισιτήριο να δω τον Roy Ayers το βράδυ», ψέλλισε και αυτόματα καταλάβαινα ότι ένας τελείως διαφορετικός Kevin από αυτόν που ήξερα 3-4 χρόνια πριν είχε μπει στο στούντιο.
Σαν όλα να έχουν γίνει πιο απλά και κατανοητά για αυτόν. Από το κυνήγι δισκογραφικών μαγισσών που είχε συναντήσει -με απανωτές κυκλοφορίες σε διαφορετικά labels- τώρα ξέρει πλέον ποιος είναι με το μέρος του και πως μπορεί να εξασφαλίσει το καλύτερο για τον ίδιο ενώ συνάμα μουσικά μόλις (δηλαδή ένα μήνα πριν και το σφράγισε με ένα εκκωφαντικό sold out στο Gagarin) παρέδωσε ένα από τα εγχώρια album της χρονιάς.
Από τον εισαγωγικό στίχο και μόνο «Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς, ήμουνα πολύ θρασύς» ήξερα ότι αυτή η συνέντευξη θα είχε ζουμί.
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου και ακούστε το podcast στο MyPodcasts του Avopolis.gr
