Στον απόηχο των Ευρωεκλογών κόμματα και ευρύτερο πολιτικό σύστημα κάνουν σούμα για να εκτιμήσουν το αποτέλεσμα. Αυτό που μου κάνει μεγάλη εντύπωση είναι η απορία όλων για τη μεγάλη αποχή. Μα καλά… εδώ αδειάζει η Αθήνα τα νορμάλ Σαββατοκύριακα. Πίστευε κανείς ότι τα 20χρονα ή ο απλός εργαζόμενος θα έχανε το τριήμερο για να κάτσει στην Αθήνα προκειμένου να πάει να ψηφίσει στις Ευρωεκλογές;;; Άσε που στα τηλεπάνελ που παρακολούθησα αυτές τις μέρες, (ο καθένας με τα βίτσια του…), πολιτικοί, παρουσιαστές, πολιτικοί αναλυτές και λοιποί ενδιαφερόμενοι χρέωσαν την αποχή στην απαξίωση του πολιτικού συστήματος, στο μήνυμα που ήθελαν να στείλουν οι πολίτες, στα μπάνια του λαού – κανείς όμως δεν έθιξε το ζήτημα της εκλογής βάσει λίστας στις Ευρωεκλογές. Με 50% συμμετοχή βγήκαν οι συγκεκριμένοι, με 100% συμμετοχή πάλι οι συγκεκριμένοι 8 υποψήφιοι από το κάθε μεγάλο κόμμα θα έβγαιναν Ευρωβουλευτές. Άντε να έβγαζε άλλον έναν ο ΣΥ.ΡΙ.ΖΑ. ή να μην έβγαζε 2 ο ΛΑ.Ο.Σ. Την πελατειακή σχέση μεταξύ ψηφοφόρων και υποψηφίων κανείς δεν την υπολόγισε. Στις Ευρωεκλογές όμως δεν έχουμε σταυρό προτίμησης, και πολύ περισσότερο δεν έχουμε τοπικούς υποψηφίους. Ας ήταν βουλευτικές ή ακόμα καλύτερα δημοτικές, να είχαν τάξει οι επαίτες του σταυρού, διορισμούς, μεταθέσεις και άλλα καλούδια, και θα σου ’λεγα κατά πόσο θα ανέβαινε η συμμετοχή…
Έφη Παρίση
