«Στο σύρμα με ένα πιάτο φαΐ την ημέρα», «να σπρώχνουμε το μισοβυθισμένο πλοιάριό τους προς την πλευρά της Τουρκίας», «να τους ωθούμε προς τα ναρκοπέδια της άλλης πλευράς του Έβρου» και όλα τούτα τα νόστιμα και κυρίως ανθρωπιστικά ξεστόμισε ο Θ. Πάγκαλος, που ανάθεμα τι έχει καταλάβει από τον Μάη του 68, που βίωσε εκ του σύνεγγυς, φυσικά για τους λαθρομετανάστες. Ο Θ. Πάγκαλος είναι πρώην υπουργός του Πανελληνίου Σοσιαλιστικού Κινήματος, για να μην έχουν απορίες όσοι πιστεύουν στην κεντροαριστερά και στις πλατιές (με πλάτες) συμμαχίες. Αν –για να μιλήσω και για τον δικό μας ρατσισμό– αυτά τα παραπάνω τα είχε πει κάποιο μέλος της Χρυσής Αυγής ή ο Βορίδης, θα είχαν σηκωθεί και οι πέτρες. Ενώ τώρα που τα εκστομίζει ο Θ. Πάγκαλος, ο οποίος –για ποιον λόγο άραγε;– έχει και το ακαταλόγιστο, δεν κουνιέται φύλλο, ούτε καν συγκαλείται κάποιο πειθαρχικό όργανο του κόμματός του ή της Βουλής. Και ξέρετε γιατί δεν συγκαλείται; Γιατί πάρα πολλοί από εμάς τα συμμεριζόμαστε. Γιατί δεν καταλαβαίνουμε ότι εμείς φτιάχνουμε τους πιστολέρο που πυροβολούν σήμερα τους συμμαθητές τους, αύριο τους γονείς, μεθαύριο μέλη της αντίπαλης συμμορίας ή ποδοσφαιρικής ομάδας. Ας αναλογιστούμε πώς στάζει σαν αίμα που κηλιδώνει όλη την κοινωνία η λέξη «απαξίωση» στα σημείωμα του αυτόχειρα φονιά.
Νίκος Σαραφιανός
