«…Έβγαλα αργά το τελευταίο κάμελ απ’ το πακέτο μου. Με το ένα χέρι το έφερα στα πρησμένα χείλη μου, ενώ με το άλλο τσαλάκωσα νευρικά το πακέτο μέχρι αυτό να μεταμορφωθεί σε μινιατούρα μπάλας από χαρτί και νάιλον. Ήταν από εκείνα τα πρωινά που ανοίγω τα μάτια μου και σκέφτομαι: τι ρόλο βαράω ρε πούστη μου, γιατί να σηκωθώ απ’ το κρεβάτι; Φαντάζομαι πως δεν είμαι ο μόνος. Ε, λοιπόν, ο κάθε λογής έμπορος οφείλει να ανάβει καθημερινά μια λαμπάδα σ’ αυτό το «γιατί». Το γκομενάκι θα βγει στη γύρα για νέες γόβες και κανένα μπλουζάκι ευκαιρία, ο Ιωάννης ο Περιπατητής θα συνεχίσει τη βόλτα στο συκώτι του κάθε πικραμένου κι εγώ θα ψαχτώ για την επόμενη φάση κάνοντας ευτυχισμένο κάποιον δημοσιογραφάκο της συμφοράς…».
Διονύσης Κοτταρίδης
