Με νομοσχέδιο που εγκρίθηκε προ ημερών από την Κυβερνητική Επιτροπή αλλάζει ένα σημαντικό άρθρο του νόμου 1329/1983, που σήμανε την ισότητα των δύο φύλων και αποτέλεσε τομή για τα γυναικεία δικαιώματα στην Ελλάδα. Προτείνεται η γυναίκα να μην διατηρεί αναγκαστικά το οικογενειακό της επίθετο, όπως προβλέπει ο ισχύων νόμος, αλλά να παίρνει αυτό του συζύγου, εάν υπάρχει συναίνεση και των δύο. Το επιχείρημα; Υπάρχουν λέει δυσκολίες στο να αποδείξουν οι παντρεμένοι, όταν επισκέπτονται θεοκρατικά κράτη, ότι είναι νόμιμα και όχι παράνομα(!) ζευγάρια! Τα φαιδρά δε περί συναίνεσης, να μην τα συζητήσουμε. Όλοι καταλαβαίνουν πιστεύω ότι οι πιέσεις που θα ασκούνται στις γυναίκες από τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο θα είναι αφόρητες. Στην Ελλάδα ζούμε, όχι στη Σουηδία… Να θυμίσουμε επίσης στον υπουργό Δικαιοσύνης ότι η καθολική ισχύς των νόμων είναι απαραίτητη για να προστατεύει τους αδύναμους. Οι μορφωμένες και οικονομικά ανεξάρτητες γυναίκες προφανώς αν θέλουν να κρατήσουν το επώνυμό τους θα το κάνουν. Η αμόρφωτη κοπελίτσα όμως που παντρεύεται στην επαρχία, πόσες πιθανότητες έχει ακόμα και να το θέλει; Και απορώ!!! Ένα τέταρτο του αιώνα μετά θα γυρίσουμε πίσω και θα αρχίσουμε να χωρίζουμε τις γυναίκες σε αυτές που πήραν το επίθετο του άντρα τους και στις άλλες, τις «κακές»;;; Είναι επίκαιρη η παρατήρηση, αλλά πραγματικά μου λείπει το πολιτικό θάρρος του Ανδρέα Παπανδρέου για τα παραπάνω και όχι μόνο - κατάργηση της μοιχείας, της διάκρισης μεταξύ «γνήσιων» και «εξώγαμων» παιδιών - και του Κώστα Σημίτη με την κατάργηση του θρησκεύματος από τις ταυτότητες.
