Οι Νεοέλληνες είναι πασίγνωστοι για το πόσο «ευαίσθητοι» μπορούν να γίνουν με την εκπαίδευση των μπουμπουκιών τους. Δεν πάει πολύς καιρός νομίζω που είδαμε σχολεία να ακυρώνουν μαθητικές «εκδρομές» σε θεατρικά έργα και εικαστικές εκθέσεις. Τη νύφη την πλήρωσαν ο Tennessee Williams και ο Pablo Picasso. Πιο πρόσφατο θύμα αυτής της «ευαισθησίας», το βραβευμένο με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας «Ζιγκ Ζαγκ Στις Νεραντζιές» της Έρσης Σωτηροπούλου. Η ελληνική δικαιοσύνη αποφάσισε να αποσυρθεί το βιβλίο απ’ τις σχολικές βιβλιοθήκες, τουλάχιστον μέχρι να εκδικαστεί η αγωγή που έχει καταθέσει γνωστός δικηγόρος. Δεν νοείται, λέει, να έρχονται τα βλαστάρια μας σε επαφή με χυδαίες λέξεις του τύπου «μαλάκα» ή «χέσε μας», αλλά και φράσεις όπως «μια φορά μέσα στην εντατική είχα δει ένα δικέφαλο πέος». Το πιο κουφό της υπόθεσης πάντως δεν είναι αυτός ο ανησυχητικός νέο-πουριτανισμός, αλλά το γεγονός πως πίσω απ’ την εν λόγω αγωγή είναι, άκουσον-άκουσον, ο Κώστας Πλεύρης. Του προτείνω ανεπιφύλακτα το «Μια Στεκιά Στο Μάτι Του Μοντεζούμα», το τελευταίο του Νίκου Νικολαΐδη. Κάτι μου λέει πως θα το λατρέψει.
